پرش به محتوا

ایشمکاراب

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ایشمکاراب (Išmekarab) یا ایشنیکاراب (Išnikarab)[۱] یکی از خدایان بین‌النهرینی عدالت بود.

شخصیت

[ویرایش]

ایشمکاراب خداییان عدالت بود که در جایگاه یک داور الهی توصیف می‌شد و در موردهایی در دستورهای قانونی فرا خوانده می‌شد.[۲] در این نقش[۲] و نیز در نقش خداییان سوگند، ایشمکاراب می‌توانست با شمش در ارتباط باشد.[۳]

جنسیت

[ویرایش]

میلاد جهانگیرفر خاطرنشان می‌کند جنسیت ایشمکاراب نامشخص است و در بین محققان در مورد این موضوع اتفاق نظر وجود ندارد.[۴]

ویلفرد جی. لمبرت این دیدگاه را که ایشمکاراب مونث بود، «متداول اما بی‌اساس» توصیف می‌کند.[۲]

پرستش

[ویرایش]

ایشمکاراب برای اولین بار به عنوان عضوی از یک گروه آشوری از خداییانِ داور گواهی می‌شود که در لوحی از کانش، رونوشتی از کتیبه اریشوم یکم، نامشان ذکر شده است.[۵]

در عیلام

[ویرایش]

ایشمکاراب در یک مقطع زمانی نامشخص (احتمالا دوره بابلی باستان) به عیلام معرفی شد.[۲]

ارتباط پسین

[ویرایش]

یک نظریهٔ به خوبی تثبیت‌شده، گروه عیلامی اینشوشینک، لاگامال و ایشم-کاراب را با باور متاخر زرتشتیان مرتبط می‌کند که ارواح پس از مرگ توسط مهر، سروش و رشن قضاوت می‌شوند.[۶] با این حال، این دیدگاه به طور عمومی پذیرفته نشده و به این نکته اشاره شده است در حالی که نام هم سروش و هم ایشمکاراب از نظر ریشه‌شناسی با شنیدن مرتبط است، ماهیت رشنو و لاگامال به نظر نمی‌رسد که مشابه باشند.[۷] ناتان واسرمن به علاوه این پرسش را مطرح می‌کند که آیا این سه خدا را می‌توان دقیقاً مانند داوران زرتشتی، یک سه‌گانه در نظر گرفت.[۷]

پانویس

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]