افسر کرمانی
| افسر کرمانی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۲۵۹ قمری کرمان |
| درگذشت | ۱۳۰۰ قمری (۴۱ سال) کرمان |
| مدفن | جنب مشتاقیه کرمان، بعدا کربلا |
| ملیت | ایرانی |
| دیگر نام‌ها | میرزا مهدی‌قلی‌خان کرمانی |
| سبک | طنزپردازی، مرثیه‌پردازی |
| والدین | حاج ابوالقاسم کرباسی |
میرزا مهدی‌قلی‌خان کرمانی ملقب به افسر کرمانی از شاعران و خوشنویسان ایرانی سدهٔ سیزدهم قمری بود. وی در نیمهٔ دوم سدهٔ سیزدهم در کرمان به دنیا آمد.
وی در کرمان تحصیل کرد و زبان و ادب و دین و حکمت را در آن‌جا آموخت. با پیشرفت علمی زیادی که کرد، ناصرالدین‌شاه او را فراخواند و ستود و به او لقب «افسرالشعراء» داد.
افسر دارای دو دیوان شعر بوده‌است که نزدیک به هفت هزار بیت شعر داشته‌است. بخشی از آن‌ها تا امروز انتشار یافته‌است. نثر او با اسلوب مقامه‌نگاری و نثری پرآرایه است.
او زمین‌لرزه بزرگ و ویرانگری را در کرمان تجربه کرد که شعری نیز در وصف آن دارد که این‌گونه می‌آغازد:
| پیش از اینم بود سامان و سری در این دیار | هان به من نگذاشته نه سر نه سامان زلزله | |
| خانه و کاشانه‌ام بنمود او زیر و زبر | بوالعجب بر خرمنم افروخت نیران زلزله |
ویژگی‌های شعر او را طنزپردازی، ستم‌ستیزی و مرثیه‌پردازی دانسته‌اند.
منابع[ویرایش]
افسری کرمانی، عبدالرضا، دیوان افسر کرمانی، شاهر قرن سیزدهم، تهران: انتشارات اطلاعات، ۱۳۷۲. پیشگفتار (از حسین بهزادی اندوهجردی)