اعتیاد به شکر
اعتیاد به شکر برخی از محققان اعتقاد دارند که خودداری از خوردن شکر می‌تواند باعث بروز علائمی اعتیادگونه یا حتی تغییرات مغزی گردد.[۱]
شکر دارای ترکیبات شیمیایی مانند تروپین و سروتونین است که در مغز مشابه مواد مخدر عمل می‌کند. علائم اعتیاد به شکر شبیه به علائم ترک مواد مخدر است. در این نوع اعتیاد اگر شخصی مدتی نوعی مادهٔ شیرین که خوردن آن را مدت‌ها جزو عادات غذایی او بوده‌است را مصرف نکند، ممکن است علائم پایین آمدن قند خون شامل، اضطراب، لرزش خفیف، عصبانیت و عرق سرد را نشان دهد.[۲] مصرف قند مرکز پاداش دهی مغز را فعال می‌کند و زمانی که مرکز لذت یا مرکز پاداش دهی مغز فعال شود، احساس خوشی و لذت در فرد به وجود می‌آید. غذاهای با شاخص گلایسمی بالا در مرکز پاداش خاصیت اعتیادآور ایجاد می‌کند و احساس گرسنگی شدیدتری را در مقایسه با غذاهای کم قند به وجود می‌آورد و این یعنی غذاهایی که باعث بالاتر رفتن قند خون می‌شوند باعث ایجاد اعتیاد بیشتر در مغز می شوند.
پانویس[ویرایش]
- ↑ Hoebel BG (2008). "Evidence for sugar addiction: behavioral and neurochemical effects of intermittent, excessive sugar intake". Neuroscience and Biobehavioral Review. 32 (1): 20–39. doi:10.1016/j.neubiorev.2007.04.019. PMC 2235907. PMID 17617461.
{{cite journal}}: Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ «حقایق در مورد اعتیاد به شکر». مجله پزشکی مادر. ۹ دسامبر ۲۰۱۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ مه ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۹ دسامبر ۲۰۱۲.