اسپوریوس لوکرتیوس تری‌کیپیتینوس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پس از آنکه لوکرتیا خود را به‌خاطر تجاوز سکستوس تارکوئینیوس کشت، بروتوس (فرد ایستاده در تصویر) خنجر را از قلب لوکرتیا برگرفت و به خون زن قسم خورد که انتقام این تجاوز را باید بگیرند؛ و آن سه تن دیگر را واداشت قسم انتقام‌گیری یاد کنند. در این تصویر، ریش‌سفیدی که جسد زن را گرفته پدرش، اسپوریوس لوکرتیوس، است؛ دو تن در پشت‌سر زن نیز شوهرش کولاتینوس و پوبلیکولا هستند. (نقاشی از آنری پینتا)

اسپوریوس لوکْرِتیوس تری‌کیپیتینوس (به لاتین: Spurius Lucretius Tricipitinus) (سال تولد نامشخص، متوفی ۵۰۹ یا ۵۰۸ قبل از میلاد) سیاستمدار رومی و پدر لوکرتیا بود، زنی که پس از تجاوز سکستوس تارکوئینیوس ـ جوان‌ترین فرزند لوکیوس تارکوئینیوس متکبر، آخرین شاه روم ـ خود را کشت. این خودکشیْ لوکیوس یونیوس بروتوس و اسپوریوس لوکرتیوس و دو تن دیگر[یادداشت ۱] را واداشت شورشی به‌راه انداخته انتقام آن زن را از خاندان شاه بگیرند. این شورش منجر به انقلابی شد که پادشاهی روم را برانداخت و جمهوری روم را تأسیس کرد (۵۰۹ ق.م.).[۱]

مناصب سیاسی[ویرایش]

در زمان سلطنت لوکیوس تارکوئینیوس متکبر بر روم (۵۳۴ تا ۵۰۹ ق.م.) او فرماندار شهر روم[یادداشت ۲] بود.[۲] پس از انقلاب و بیرون انداختن خاندان شاه، به‌عنوان یک اینتررکس (پادشاه موقت) مسئول برگزاری انتخابات نخستین کنسولان شد. در این انتخابات، دامادش لوکیوس تارکوئینیوس کولاتینوس و لوکیوس یونیوس بروتوس به‌عنوان نخستین کنسولان جمهوری روم برگزیده شدند.[۳] در نخستین سال تأسیس جمهوری روم، پس از کشته شدن کنسول بروتوس در نبردی، اسپوریوس لوکرتیوس به‌جای او به کنسولی برگزیده شد و، برای همین، نخستین کنسول سوفکتوسِ جمهوری روم محسوب می‌شود.[یادداشت ۳] البته خودِ او نیز به‌سبب کهولت سن چندی بعد درگذشت و کنسول سوفکتوسِ دیگری به‌جای او نصب کردند.[۴]

یادداشت‌ها[ویرایش]

  1. آن دو تن دیگر لوکیوس تارکوئینیوس کولاتینوس ـ شوهر لوکرتیا ـ و پوبلیوس والریوس پوبلیکولا بودند.
  2. Praefectus Urbi
  3. کنسول سوفکتوس (Consul Suffectus) به کنسولی می‌گفتند که درصورت عزل، فوت، کشته شدن یا استعفای کنسول اصلی به‌جای او نصب می‌شد تا باقی دوران زمامدای کنسول متوفی را تکمیل کند. گفتنی است suffectus صفت مفعولی لاتین از فعل sufficio به‌معنای «جانشین کردن» است؛ پس suffectus به‌معنای «جانشین کرده شده، برگزیده به جانشینی، جایگزین» است.

پانویس‌ها[ویرایش]

  1. تیتوس لیویوس. از پیدایش روم. ج. یکم. صص. گفتارهای ۵۸-۶۰.
  2. تیتوس لیویوس. از پیدایش روم. ج. یکم. صص. گفتار ۵۹.
  3. تیتوس لیویوس. از پیدایش روم. ج. یکم. صص. گفتار ۶۰.
  4. تیتوس لیویوس. از پیدایش روم. ج. دوم. صص. گفتار ۸.

منابع[ویرایش]