آنیستو گوترس لوپز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آنیستو گوترس لوپز
رئیس پارلمان ملی تیمور شرقی
آغاز به کار
۱۹ مه ۲۰۲۰
پس ازآرائو نویی دا کوستا آمارال
دوره مسئولیت
۵ سپتامبر ۲۰۱۷ – ۲۰۱۸
پس ازآدریاتو هوگو دا کوستا
پیش ازآرائو نویی دا کوستا آمارال
اطلاعات شخصی
زاده۱۶ آوریل ۱۹۶۷ ‏(۵۷ سال)
ملیتتیمور شرقی
حزب سیاسیجبهه انقلابی مستقل برای تیمور شرقی
پیشهوکیل

آنیستو گوترس لوپز (انگلیسی: Aniceto Guterres Lopes؛ زادهٔ ۱۶ آوریل ۱۹۶۷) یک سیاستمدار اهل تیمور شرقی و وکیل حقوق‌بشر است. وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون جایزه رامون مگسیسی شده‌است.

زندگی‌نامه[ویرایش]

دوران جوانی[ویرایش]

در ۷ دسامبر ۱۹۷۵، لوپز و خانواده‌اش از تیمور شرقی به بولالو، اندونزی گریختند تا از دست نیروهای اندونزیایی که به تیمور شرقی حمله کرده‌بودند فرار کنند.[۱] یک‌سال بعد، پس از بازگشت به تیمور شرقی هنگامی‌که خانواده لوپز متوجه شدند محل سکونتشان در روستای تاپو ویران شده‌است، به مالیانا نقل مکان کردند.[۲]

تحصیلات[ویرایش]

در ۱۹۸۵، لوپز پس از اخذ بورسیه تحصیلی از فرماندار تیمور شرقی، به تحصیل در دانشگاه اودیانا، بالی در رشته حقوق پرداخت.[۱][۳]

سیاست[ویرایش]

لوپز هنگام تحصیل در اندونزی در ۱۹۸۹ به مقاومت ملی دانشجویان تیمور شرقی پیوست.[۱][۳]

فعالیت حرفه‌ای[ویرایش]

در ۱۹۹۱ لوپز پس از بازگشت به تیمور شرقی، برای یک سازمان غیردولتی در دیلی پایتخت تیمور شرقی مشغول به کار شد.[۴]

از ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۶، لوپز به عنوان دبیرکل بنیاد کشاورزی و توسعه تیمور شرقی خدمت کرد.[۵]

در ۱۹۹۶ لوپز با راه اندازی یک شرکت وکالت در تیمور شرقی فعالیت وکالت خود را آغاز کرد و در مواردی که حقوق بشر نقض می‌شد وکالت متقاضیان را بر عهده می‌گرفت.[۴]

یایاسان هاک[ویرایش]

لوپز در سال ۱۹۹۷، زمانی که تیمور شرقی هنوز توسط نیروهای مسلح اندونزی اداره می‌شد، بنیاد حقوق بشر و عدالت (به اختصار یایاسان هاک) را تأسیس کرد.[۶] این سازمان خدمات حقوقی را به قربانیان حقوق بشر ارائه می‌کرد[۳] و موارد نقض حقوق بشر را ثبت می‌نمود.[۲] لوپز از ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۲ ریاست یایاسان هاک را برعهده داشت.[۷]

سازمان ملل[ویرایش]

در ۱۹۹۹ لوپز در جلسه ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در مورد مشکلاتی که او و سایر شهروندان تیمور شرقی در جریان اشغال این کشور توسط اندونزی با آن مواجه بودند، سخنرانی کرد. لوپز توضیح داد که شبه نظامیان تحت حمایت اندونزی خانه و دفتر او را در سپتامبر ۱۹۹۹ ویران کردند.[۲] همچنین اشاره کرد که او به دلیل موقعیتش که وکیل حقوق بشر می‌باشد، تهدید به مرگ شده‌است.[۲] لوپز در ۲۰۰۲ به عنوان یکی از اعضای اداره انتقالی سازمان ملل در کمیسیون خدمات قضایی انتقالی تیمور شرقی سوگند یاد کرد.[۸]

کار کمیسیون حقیقت[ویرایش]

لوپز در ۲۰۰۲ در زمان مدیریت «اداره انتقالی سازمان ملل در تیمور شرقی» به عنوان کمیسر «کمیسیون پذیرش، حقیقت و آشتی در تیمور شرقی» معرفی شد و سپس به عنوان رئیس کمیسیون انتخاب گردید.[۵] این کمیسیون تا ۲۰۰۵ دوام آورد و موارد نقض حقوق بشر را که در جریان تهاجم به تیمور شرقی رخ داده بود،[۹] بررسی کرد. او همچنین به عنوان کمیسر «کمیسیون حقیقت و دوستی اندونزی- تیمور شرقی» نیز خدمت کرده‌است.[۱۰]

زندگی سیاسی[ویرایش]

لوپز عضو «جبهه انقلابی مستقل برای تیمور شرقی»، یکی از احزاب سیاسی اصلی تیمور شرقی است. او اولین بار در ۲۰۰۲ انتخاب شد و سپس به عنوان رهبر پارلمانی جبهه انقلابی انتخاب گردید. در ۲۰۱۷–۲۰۱۸، زمانی که «جبهه انقلابی مستقل برای تیمور شرقی» در دولت بود، او رئیس پارلمان ملی آن شد.[۱۱]

تمجیدها[ویرایش]

در ۲۰۰۱، لوپز به عنوان یکی از همکاران آشوکا «سازمانی بین‌المللی که کارآفرینی اجتماعی را ترویج می‌کند» معرفی شد.[۴] لوپز همچنین در ۲۰۰۳ جایزه رامون مگسیسی را به دلیل ایستادگی شجاعانه‌اش برای عدالت دریافت کرد.[۳]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ "UN Commission on Human Rights - Special Session on East Timor: Statement by Aniceto Guterres Lopes". reliefweb.nt. Retrieved 17 November 2015.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ "Lopes, Aniceto Guterres Biography". rmaf.org. Ramon Magsaysay Award Foundation. Archived from the original on 18 November 2015. Retrieved 17 November 2015.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ "Lopes, Aniceto Guterres Citation". rmaf.org. Ramon Magsaysay Award Foundation. Archived from the original on 18 November 2015. Retrieved 17 November 2015.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ "Ancieto Guterres Lopes". Ashoka.org. Retrieved 17 November 2015.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ "Commissioners sworn in to lead Reconciliation Body" (Retrieved on February 15, 2008)
  6. "Yayasan HAK". Reliefweb.
  7. "Magsaysay awardee wants to give prize to east timor people". ucanews.com. Retrieved 22 November 2015.
  8. "Members of judicial service commission swore in". un.org. Retrieved 22 November 2015.
  9. "Truth Commission: Timor-Leste (East Timor)". usip.org. Retrieved 22 November 2015.
  10. AJAR. "Commission for Truth and Friendship Indonesia-Timor Leste (CTF)". Asia Justice and Rights. Archived from the original on 14 December 2018. Retrieved 10 December 2018.
  11. Catholic News Service (6 September 2017). "New East Timor leader says he's ready to work with church, society". Crux. Archived from the original on 13 December 2018. Retrieved 10 December 2018.

پیوند به بیرون[ویرایش]