سلمکی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از آتریپلکس)

اسفناج باغی
(Atriplex hymenelytra)
رده‌بندی علمی
فرمانرو: گیاهان
دسته: گیاهان گلدار
رده: دولپه‌ای‌ها
(طبقه‌بندی‌نشده): دولپه‌ای‌های نو
راسته: میخک‌سانان
تیره: تاج‌خروسان
زیرخانواده: چغندران
سرده: Atriplex
L.
گونه‌ها

حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰

سَلمَکی، رَپَد یا آتریپلکس (Atriplex Spp)، گیاهی همیشه‌سبز است از تیرهٔ تاج‌خروسان (Amaranthaceae) و زیرتیرهٔ چغندران (Chenopodioideae).

این گیاه در گروه گیاهان شوره‌زی می‌باشد؛ و می‌شود از آب دریا برای آبیاری آن استفاده کرد. چنانچه بدان توجه کافی شود، می‌تواند در فصل تابستان و پائیز نیز، که بیشتر گیاهان از بین می‌روند، پروتئین زیاد و علوفه آبداری تولید نماید. گاهی، مقدار ویتامین A این گیاه در یک گرم، حتی به بیش از ۳۵ میلی‌گرم نیز می‌رسد.

ریشه‌های این گیاه، راست و عمیق است، به گونه‌ای که گاهی نیز به عمق چهار متر می‌رسد. شاخ و برگ این گیاه، با گسترش زیادی که دارد به صورت درختچه‌ درآمده و مانع جریان آب در آن می‌شود.

چون شاخ و برگ این گیاه زیاد بزرگ می‌شود، به همین جهت بایستی شاخه‌های اضافی جهت تعلیف چیده شوند.

برای مناطقی که دارای خاک‌های شور هستند و در حدود ۲۰۰ میلی‌متر در سال، بارندگی دارند، بازکاشت نهالهای ۳ تا ۴ ماهه آن امکان‌پذیر می‌باشد. پس این گیاهان، گیاهانی کارآ برای بیابان زدایی می‌باشند. گیاهی است در برابر سرما و گرما مقاوم و حرارتهای بین ۱۵ تا ۴۰ درجه سانتی‌گراد را تحمل می‌کند و در بیشتر نقاط ایران، به صورت محدود وجود دارد.

گونه‌هایی از این گیاه، به نام‌های A.Halimus , A.Leucoclada و A.Canescens مورد تغذیه شتر قرار می‌گیرند.

طرح کاشت در اطراف دریاچه ارومیه[ویرایش]

کاربرد گونه‌های شورپسند با سامانه‌های ریشه‌های عمیق، اهمیت ویژه‌ای در مورد حفاظت از خاک‌های شور دارد زیرا گیاهان به‌طور ذاتی در محیط‌هایی با تنش‌های شوری و سدیمی حضور دارند و به تنش‌هایی دیگر از جمله خشکی نیز بردبار هستند. این گیاهان به ویژه آتریپلکس و سالیکورنیا از گونه‌های غالب در مناطق خشک و نیمه خشک با شوری بالا هستند که منبعی برای تغذیه دام و تجدید اراضی فرسوده مانند تپه‌های شنی، خاک‌های شور- آهکی، کم عمق و… به‌شمار می‌روند. در یک طرح پیشنهادی سعی می‌شود که با موافقت سازمان جنگل‌ها و مراکز آبخیز داری در۳۰ هکتار از اراضی ارومیه ۳گونه آتریپلکس بومی و هفت گونه غیر بومی سالیکورنیا کاشته شود و طی یک بازه زمانی عملکرد آن ارزیابی شده و نتایج نهایی آن برای اقدامات بعدی مورد ارزیابی قرار گیرد.[۱]

منابع[ویرایش]

به نقل از مقاله گیاهان مرتعی مورد استفاده شتر تألیف دکتر احسان مقدس از انتشارات معاونت امور دام وزارت جهاد کشاورزی، تهران ۱۳۷۴

نگارخانه[ویرایش]