گاوریل ایلیزاروف
| ایلیزاروف | |
|---|---|
| نام هنگام تولد | گاوریل آبراموویچ ایلیزاروف |
| زادهٔ | ۱۵ ژوئن ۱۹۲۱ داغستان |
| درگذشت | ۲۴ ژولای ۱۹۹۲ |
| ملیت | روسیه |
| شناخته‌شده برای | اختراع دستگاه ایلیزاروف |
| جایزه(ها) | جایزه لنین |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | ارتوپدی |
گاوریل آبراموویچ ایلیزاروف(به انگلیسی: Gavril Abramovich Ilizarov) پزشک و جراح ارتوپد در استان کورگان اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و عضو آکادمی علوم روسیه و یکی از برندگان جایزه لنین بود. شهرت او بخاطر اختراع دستگاه ایلیزاروف است که برای درمان شکستگی‌ها و کوتاهی اندام حرکتی بکار برده می‌شود.
شرح زندگی[ویرایش]
وی در قسمت اشغال شده لهستان در یک خانواده یهودی به دنیا آمد. خانواده او به شهر قوسار در آذربایجان شوروی مهاجرت کرده و وی دوران جوانی را در آن شهر گذراند. درمدرسه پزشکی کریمه تحصیل نمود و در سال ۱۹۴۴ به بیمارستان منطقه ای کورگان در سیبری فرستاده شد و در سال ۱۹۵۵ رئیس بخش جراحی ارتوپدی شد. در سال ۱۹۷۱ مؤسسه تحقیقات بالینی و تجربی کورگان را بنیاد نهاد، مؤسسه ای که بعد از مرگش بنام مرکز علمی ایلیزاروف نامگذاری شد.[۱]
شهرت[ویرایش]
شهرت وی بخاطر انجام مطالعات و تحقیقات بیولوژی سلولی و جوش خوردگی شکستگی‌ها و اختراع دستگاه ایلیزاروف در همین رابطه است. این دستگاه برای درمان کوتاهی‌های اندام حرکتی (دست و پا) بکار برده می‌شود. در تحقیقات بیولوژی سلولی و رشد استخوان و همچنین در درمان کوتاهی عضو، بیش از ۶۰۰ مقاله و هفت کتاب از وی باقی‌مانده‌است.[۲]
ایلیزاروف[۳] پس از جلب توجه کشورش، با درمان موفقیت آمیز جوش نخوردگی استخوان درشت نی عفونی کارلو مائوری، کوهنورد، کاشف و روزنامه نگار ایتالیایی در مطبوعات غربی ظاهر شد. پس از 10 سال درمان ناموفق، موری در مورد ایلیزاروف شنید و در نوامبر 1977 به کورگان رفت. ایلیزاروف او را در 6 ماه درمان کرد و موری او را "میکل آنژ ارتوپدی" نامید . به دلیل بهبود شگفت انگیز پایش، جراحان ارتوپد ایتالیایی ایلیزاروف را به عنوان سخنران مهمان به بیست و دومین کنفرانس AO ایتالیا در بلاجیو در ژوئن 1981 دعوت کردند. او تحت ریاست پروفسور روبرتو کاتانئو، رئیس ارتوپدی و تروماتولوژی بیمارستان عمومی لکو، سخنرانی کرد. سه سخنرانی در مورد درمان شکستگی های باز و استئومیلیت پس از سانحه و افزایش طول استخوان، و این اولین بار بود که ایلیزاروف در خارج از سرزمین مادری خود سخنرانی کرد.
ایلیزاروف در ۲۴ ژولای ۱۹۹۲ بعلت سکته قلبی درگذشت.
منابع[ویرایش]
- ↑ «Gavriil Abramovich Ilizarov». The Russian Ilizarov Scientific Center. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۴ آوریل ۲۰۱۳.
- ↑ «Who was Ilizarov?». http://www.ilizarov.org.uk/. دریافت‌شده در ۱۴ آوریل ۲۰۱۳. پیوند خارجی در
|ناشر=وجود دارد (کمک) - ↑ 169180 (۲۰۲۳-۱۰-۰۲). «الیزاروف چه کسی است؟». مرکز الیزاروف ایران ( گروه مادیار درمان تجهیز ). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۰-۰۲.
- اعضای تماموقت فرهنگستان علوم روسیه
- اهالی شهرستان قوسار
- برندگان جایزه لنین
- پزشکان اهل اتحاد شوروی
- پزشکان اهل روسیه
- پزشکان سده ۲۰ (میلادی)
- پزشکان سده ۲۰ (میلادی) اهل روسیه
- پزشکان یهودی
- جراحان اهل اتحاد شوروی
- جراحان اهل روسیه
- خاکسپاریها در کورگان، اوبلاست کورگان
- درگذشتگان ۱۹۹۲ (میلادی)
- دریافتکنندگان نشان لنین
- زادگان ۱۹۲۱ (میلادی)
- قهرمانان کار سوسیالیست
- مخترعان اهل اتحاد شوروی
- مخترعان اهل روسیه
- مخترعان یهودی
- یهودیان اهل بلاروس
- یهودیان اهل جمهوری آذربایجان
- یهودیان اهل اتحاد شوروی
- یهودیان کوهستان
- اعضای مکاتبهای آکادمی علوم اتحاد شوروی
- دریافتکنندگان نشان پرچم سرخ کار
- دانشمندان سده ۲۰ (میلادی) اهل روسیه