پیش‌نویس:نامه‌های مجتبی مینوی و ایرج افشار
 | مقالهٔ پیش‌نویس در حال حاضر برای بازبینی ثبت نشده‌است.
این یک پیش‌نویس واگذارشده مقاله‌ها برای ایجاد است. این مقاله در حال حاضر در انتظار بازبینی نیست. مادامی که به‌طور فعالانه در حال بهبود بخشیدن این مقاله باشید، ضرب‌الاجلی برای تکمیل آن نیست. پیش‌نویس‌هایی که در حال بهبود یافتن نباشند ممکن است پس از شش ماه حدف شوند. دقت کنید: جعبهٔ دیافت درخواست در ابتدا در پایین صفحه پدیدار خواهد شد. اگر این جعبه را می‌بینید، درخواست شما با موفقیت ارسال شده‌است.
این پیش‌نویس بیش از شش ماه است که ویرایش نشده‌است و مطابق با محس ع۱۳ شایستهٔ حذف است.
جایی که می‌توانید کمک بگیرید
چگونگی بهبود یک پیش‌نویس
همچنین می‌توانید با کنکاش در ویکی‌پدیا:مقاله‌های برگزیده و ویکی‌پدیا:مقاله‌های خوب نمونه‌هایی از بهترین نوشتارها با موضوعی مشابه مقالهٔ مورد نظر خودتان را بیابید. شانس بیشتر برای یک بازبینی سریع برای این که شانس بازبینی سریع مقاله‌تان بیشتر شود، پیش‌نویس خود را با استفاده از دکمهٔ پایین با برچسب‌های ویکی‌پروژهٔ مرتبط برچسب بزنید. این کار به بازبینی‌کنندگان کمک می‌کند تا مطلع شوند که یک پیش‌نویس جدید با موضوع مورد علاقهٔ آنها ثبت شده‌است. برای مثال، اگر مقاله‌ای دربارهٔ یک فضانورد زن نوشته‌اید، می‌توانید برچسب‌های زندگی‌نامه، فضانوردی و دانشمندان زن را بیفزایید. منابع برای ویرایشگران
آخرین بار در ۶ ماه پیش توسط USE2000F (بحث | مشارکت‌ها) ویرایش شده‌است. (روزآمدسازی) |  |
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
| ویراستار(ها) | محمد افشین‌وفایی |
|---|---|
| نویسنده(ها) | مجتبی مینوی و ایرج افشار |
| کشور | تهران |
| ناشر | انتشارات بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار |
تاریخ نشر | ۱۴۰۲ |
| شمار صفحات | ۵۰۴ |
| شابک | شابک ۹۷۸-۶۲۲-۷۷۰۶-۸۲-۶ |
تاریخچه[ویرایش]
هزار سال بیشتر است که جمع‌آوری مراسلات فارسی یکی از فعالیتهای پسندیدۀ ادبی بوده است. با وجود این، گرد آوردن مکاتبات میان دو تن سابقه‌ای ندارد و با تغییراتی که دنیا در همین چند دهۀ اخیر به خود دیده و رسم نامه‌نویسی تقریباً برافتاده است گمان نمی‌رود نشر چنین مکاتباتی دوام داشته باشد. ایرج افشار، که این کتاب مجموعه‌ای از مکاتبات میان او و مجتبی مینوی است (به ترتیب ۸۹ و ۴۸ نامه)، خود از پیشگامان نشر مراسلات رجال تاریخی، فرهنگی و ادبی ایران بود و با رویّۀ منظمی که در زندگی داشت، هم هزاران نامه به اقصی نقاط جهان نوشت و هم گنجینۀ کم‌نظیری از نامه‌های دیگران به خود بر جای گذاشت. نامه‌های افشار و مینوی اغلب از دهۀ سی و چهل قرن گذشته است و شمّه‌ای از فعالیتهای علمی و فرهنگی دو تن از ایران‌دوستان نامدار در عرصۀ زبان و ادب فارسی را بازمی‌نماید. جز اینکه سبک انشای نامه‌ها آموزنده است، با خواندن آنها فضای فرهنگی حاکم بر آن زمان را نیز بهتر می‌توان شناخت.