میرزا ملااحمد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

میرزا ملااحمد (ملااحمداف) (۲۰ فوریهٔ ۱۹۴۸ –۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳) پژوهشگر تاجیک بود. ملااحمد از اعضای آکادمی علوم و اتحادیه نویسندگان تاجیکستان بود و مدتی ریاست انجمن دوستی تاجیکستان و ایران را بر عهده داشت. او در ناحیه عینی زاده شد و در شهر دوشنبه درگذشت.[۱]

زندگی حرفه‌ای[ویرایش]

میرزا ملااحمد در سال ۱۹۶۹ از بخش خاورشناسی دانشگاه ملی تاجیکستان فارغ‌التحصیل شد. او تا سال ۱۹۹۹ در انستیتوی زبان و ادبیات و خاورشناسی و میراث خطی ابوعبدالله رودکی در فرهنگستان علوم تاجیکستان، در زمینه‌های ایران‌شناسی، هندشناسی، و تاریخ ادبیات کار می‌کرد. میرزا ملااحمد بیست سال پایانی خود مسئول بخش علم و سازمان‌دهی و معاون دبیر ارشد علمی در آکادمی ملی علم‌های تاجیکستان بود.[۱]

میرزا ملااحمد متخصص پژوهش و بررسی آثار رودکی بود. اما درباره دیگر شاعران پارسی‌زبان مانند فردوسی، ناصرخسرو، مولوی، ابوالقاسم لاهوتی، فرخی سیستانی، فروغی بسطامی، و قاآنی شیرازی نیز کتاب نوشته و پژوهش کرده بود.[۱]

او عضو هیات تحریریه مجله رودکی (تهران)، فصلنامه علمی-پژوهشی پژوهشنامه تاریخ و مجله مؤسسه فرهنگی اکو (تهران) بود.[۱]

میرزا ملااحمد همچنین دبیر سمپوزیوم‌های گوناگون بین‌المللی از جمله «هزاره شاهنامه فردوسی» بود.[۱]

آثار[ویرایش]

میرزا ملااحمد بیش از ۴۵۰ اثر و بیش از ۳۰ کتاب درباره شعرا و نویسندگان قدیم و معاصر پارسی‌زبان از خود باقی گذاشته است.

  • یاد یار مهربان (تهران، ۲۰۰۱)
  • خوبان پارسی‌گوی (تهران، ۲۰۰۳)
  • اندرزهای رودکی (تهران، ۲۰۰۸)
  • صدای آسیا (۲۰۱۱)
  • تاریخ ادبیات ایران در قرن‌های ۱۹ و ۲۰ (مسکو، ۱۹۹۹)
  • بزرگداشت انسان نیک
  • بیا تا جهان را به بد نسپریم

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ «میرزا ملا احمداف محقق و ایران‌شناس تاجیک درگذشت». بی‌بی‌سی فارسی.

پیوند به بیرون[ویرایش]