عبدالله زکی شیرازی
| عبدالله زکی شیرازی | |
|---|---|
| زادهٔ | ؟ شیراز |
| درگذشت | ۱۲۷۸م/ ۶۷۷ق شیراز |
| پیشه | آموزگار، عارف، رباعی‌سرا |
| عنوان | شیخ |
شرف‌الدین عبدالله زکی شیرازی (؟ - ۱۲۷۸م) آموزگار، عارف و شاعر رباعی‌سرای ایرانی در سدهٔ هفتم هجری/ سیزدهم میلادی بود.[۱][۲][۳]
زندگی[ویرایش]
عبدالله بن ابوتراب زکی شیرازی در سالی نامعلوم در بوشکان، در نزدیکی کازرون زاده شد. نسب‌نامهٔ او عبدالله بن ابی تراب بهرام بن زکی بن عبدالله بن یقظان بنجیری است. از استادان روزگار خود بود و ناصرالدین بیضاوی و قطب‌الدین شیرازی از شاگردانش بودند؛ قانون بوعلی سینا را در شیراز درس می‌داد.[۴] در شعر، به رباعی گرایید و در عرفان از بزرگان فارس شمرده می‌شود.
زکی شیرازی در سال ۶۷۷ق/ ۱۲۷۸م در شیراز درگذشت در صفه جنوبی مدرسه بنجیر به خاک سپرده شد.[۵]
ماده‌تاریخ آن از نظمی تبریزی:[۱]
| نادر العصر زکی، تا ز جهان | رفت با آن هنر و ممتازی | |
| همه گفتند پی تاریخش: | آه حیف از زکی شیرازی |
جستارهای وابسته[ویرایش]
 |
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به عبدالله زکی شیرازی در ویکیگفتاورد موجود است. |
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ نظمی تبریزی، علی (۱۹۷۶). دویست سخنور؛ تذکرةالشعرای منظوم و منثور. تابش. ص. ۱۳۳.
- ↑ رضاقلی‌خان هدایت (۱۳۸۲). مجمع‌الفصحاء. ج. دوم. تهران: امیرکبیر. ص. ۶۹۵.
- ↑ [[دانشنامه بزرگ اسلامی]]. ج. یکم. مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ۱۳۶۷. ص. ۶۱۱. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۰۲۵-۰۴-۱. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)
- ↑ میر، محمد تقی (۱۳۶۸)، بزرگان نامی پارس، جلد اول، شیراز: انتشارات دانشگاه شیراز
- ↑ بزرگان نامی پارس، جلد اول، ص ۳۰۴
