زیرساخت سبز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
گریزاب خیابان و پیاده‌رو بتونی مجاور در سیاتل، ایالات متحده آمریکا. آب طوفان است از طریق این تأسیسات به خاک بهتر نفوذ می‌کند، در نتیجه سطح رواناب شهری نسبت به فاضلاب طوفان کاهش می‌یابد.

زیرساخت‌های سبز یا زیرساخت های سبز-آبی شبکه‌ای است که «ترفندهای ترکیبی» را برای حل چالش‌های شهری و اقلیمی با ایجاد فضای طبیعی فراهم می‌کند.[۱] مزیت‌های اصلی این رویکرد شامل مدیریت آب طوفان، سازگاری با آب و هوا، تنش گرمای کمتر، تنوع زیستی بیشتر، تولید مواد غذایی، کیفیت بهتر هوا، تولید انرژی پایدار، آب تمیز و خاک سالم و همچنین کاربردهای انسانی بیشتر مانند افزایش فضای تفریحی از طریق تأمین سایه و سرپناه در داخل شهرها و در نهایت افزایش کیفیت زندگی است.[۲] زیرساخت‌های سبز همچنین به ارائه چهارچوبی زیست‌محیطی برای سلامت اجتماعی، اقتصادی و بهداشت محیط اطراف می‌انجامند.[۳]

معرفی[ویرایش]

زیرساخت‌های سبز[ویرایش]

طبیعت می‌تواند برای محافظت از جوامع در برابر سیل یا گرمای بیش از حد یا کمک به بهبود کیفیت هوا، خاک و آب، مورد استفاده قرار گیرد. وقتی طبیعت توسط مردم مهار می‌شود و به عنوان یک سیستم زیرساختی مورد استفاده قرار می‌گیرد، «زیرساخت‌های سبز» نامیده می‌شود.[۴] زیرساخت‌های سبز در همه مقیاس‌ها اتفاق می‌افتند این زیرساخت‌ها، بیشتر اوقات به معنی سیستم‌های مدیریت آب طوفان که هوشمند و مقرون به صرفه هستند می‌باشند،[۵] با این حال، زیرساخت‌های سبز می‌توانند یک مفهوم بزرگتر باشند. زیرساخت‌های سبز همچنین به ارائه چهارچوبی زیست‌محیطی برای سلامت اجتماعی، اقتصادی و بهداشت محیط اطراف می‌پردازد.[۶]

زیرساخت‌های آبی[ویرایش]

«زیرساخت آبی» به زیرساخت‌های شهری مربوط به آب اشاره دارد. زیرساخت‌های آبی معمولاً با زیرساخت‌های سبز در فضای شهری در ارتباط است و ممکن است در هنگام ترکیب به زیرساخت‌های «آبی-سبز» گفته شود. رودخانه‌ها، نهرها، حوضچه‌ها و دریاچه‌ها ممکن است به عنوان ویژگی‌های طبیعی در شهرها وجود داشته باشند یا به عنوان جنبه‌ای از طراحی آن به یک فضای شهری اضافه شوند. تحولات شهری در سواحل همچنین ممکن است دارای ویژگی‌های از قبل موجود در خط ساحلی باشد که به‌طور خاص در طراحی آنها بکار رفته‌است. بندرگاه‌ها، دیوارهای ساحلی، اسکله‌ها و سایر پسوندهای محیط شهری نیز ممکن است برای به دست آوردن مزایای مرتبط با محیط دریایی به کار برده شوند. زیرساخت‌های آبی می‌توانند به تنوع زیستی آبزی منحصر به فرد در مناطق شهری، از جمله در حشرات آبزی،[۷] دوزیستان،[۸] و پرندگان آبزی[۹] کمک کنند. با دسترسی به فضاهای آبی در بافت شهری ممکن است جمعیت شهر از نظر سلامتی و بهزیستی، از مزایای قابل توجهی بهره‌مند شود.[۱۰][۱۱]

انواع زیرساخت‌های سبز[ویرایش]

جنگل‌های شهری[ویرایش]

جنگلهای شهری درواقع جنگل‌هایی واقع در شهرها هستند. آنها مؤلفه مهمی از سیستم‌های زیرساخت‌های سبز شهری هستند. جنگل‌های شهری به جای انواع مضر و تهاجمی از گونه‌های مناسب درخت و گیاهان استفاده می‌کنند که نیاز به نگهداری و آبیاری را کاهش می‌دهد.[۱۲] علاوه بر این، گونه‌های بومی ضمن کاهش هزینه، ارزش زیبایی‌شناسی را نیز ارائه می‌دهند. تنوع گونه‌های گیاهی نیز باید در طراحی جنگل‌های شهری در نظر گرفته شود تا از به کاربری تک درختان جلوگیری شود. این امر باعث می‌شود جنگل‌های شهری با دوام و مقاومت بیشتری در برابر آفات و مضرات دیگر ایجاد کنند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Hiltrud Pötz & Pierre Bleuze (2011). Urban green-blue grids for sustainable and dynamic cities. Delft: Coop for life. شابک ‎۹۷۸−۹۰−۸۱۸۸۰۴−۰−۴.
  2. "Sustainable trade infrastructure in Africa: A key element for growth and prosperity?". International Centre for Trade and Sustainable Development. Archived from the original on 6 November 2019. Retrieved 24 April 2020.
  3. "Nachhaltigesinvestment 2016". Archived from the original on 23 January 2017. Retrieved 24 April 2020.
  4. Benedict, Mark A. & McMahon, Edward T. (2006). Green Infrastructure: linking landscapes and communities
  5. "The Value of Green Infrastructure: A Guide to Recognizing Its Economic, Environmental and Social Benefits" (PDF). Chicago, IL: Center for Neighborhood Technology. 21 January 2011.
  6. Sprawlwatch Clearinghouse. http://www.sprawlwatch.org/greeninfrastructure.pdf
  7. Liao, W.; Venn, S.; Niemelä, J. (2020). "Environmental determinants of diving beetle assemblages (Coleoptera: Dytiscidae) in an urban landscape". Biodiversity and Conservation. doi:10.1007/s10531-020-01977-9.
  8. Hamer, A.J.; Parris, K.M. (2011). "Local and landscape determinants of amphibian communities in urban ponds". Ecological Applications. doi:10.1890/10-0390.1.
  9. Murray, C.G.; Loyn, R.H.; Hepworth, G.; Hamilton, A.J. (2013). "Waterbird use of artificial wetlands in an Australian urban landscape". Hydrobiologia. doi:10.1007/s10750-013-1558-x.
  10. "BlueHealth". BlueHealth. Retrieved 13 September 2017.
  11. Grellier, James; White, Mathew P; Albin, Maria; Bell, Simon; Elliott, Lewis R; Gascón, Mireia; Gualdi, Silvio; Mancini, Laura; Nieuwenhuijsen, Mark J (2017). "BlueHealth: a study programme protocol for mapping and quantifying the potential benefits to public health and well-being from Europe's blue spaces". BMJ Open. 7 (6): e016188. doi:10.1136/bmjopen-2017-016188. PMC 5726080. PMID 28615276. Retrieved 16 June 2017.
  12. "Green Infrastructure: Cities". American Society of Landscape Architects. Washington, D.C. Retrieved 12 November 2014.

پیوند به بیرون[ویرایش]