در میان چیزهای دیگر، بازی به دلیل رفتار خشونت آمیز در زمین و تاکتیکهای کثیف به کار گرفته شده توسط بازیکنان استودیانتس در بازی دوم بازی بدنام شد.[۱]
بازیکنان استودیانتس از همان ابتدا از خشونت استفاده کردند و آلبرتو پولتی و رامون آگوئره سوارز به سوی گروهی از بازیکنان میلان که قبل از مسابقه در حال تمرین در زمین بودند، توپ پرتاب کردند. در حالی که بازی از قبل در حال انجام بود ادواردو مانارا، دروازهبان فابیو کودیچینی را تحت فشار قرار داد و سپس سائول مالاتراسی را گاز گرفت. آگوئر سوارز (یکی از خشنترین بازیکنان) نستور کومبا و پیرینو پراتی را مجروح کرد، اگرچه او تا یک اقدام خشونت آمیز دیگر علیه جیانی ریورا اخراج نشد.[۲]
پس از یک مسابقه که دو بازیکن ایتالیایی به شدت مورد تعرض قرار گرفتند، وقایع به حالت سورئال تغییر کرد، زمانی که نستور کومبا مهاجم میلان توسط پلیس آرژانتین به دلیل طفره رفتن از خدمت دستگیر شد (کومبا در آرژانتین متولد شده بود اما در سطح بینالمللی نماینده فرانسه بود. برای حرفه حرفهای خود به اروپا نقل مکان کرد). این مسابقه پیامدهای سیاسی داشت که بخشی از آن به دلیل درخواست آرژانتین برای جام جهانی ۱۹۷۸ بود. بسیاری از بازیکنان این تیم دستگیر شدند و آلبرتو پولتی دروازهبان که جانی ریورا، بازیساز میلان را مشت کرده بود، به کومبا لگد زد و با هواداران درگیر شد. پس از بازی، محرومیت مادام العمر صادر شد. رامون سوارز که بینی کومبا را شکسته بود به مدت ۵ سال از حضور در مسابقات بینالمللی محروم شد. این مسابقه همچنین تا حدودی به دلیل تحریم بعدی مسابقات توسط تیمهای اروپایی مقصر است.