اینفلامازوم
اینفلامازوم (انگلیسی: Inflammasome) یک اُلیگومر چندپروتئینی است که از ملکول‌های کاسپاز ۱، پایکارد، NALP و گاهی کاسپاز ۵ تشکیل شده‌است.
این کمپلکس پروتئینی در سلول‌های میلوئیدی (مغز استخوان) بیان می‌شود و یکی از اجزاء دستگاه ایمنی ذاتی بدن است. ترکیب‌بندی اینفلامازوم بستگی به محرک اولیهٔ ساخت آن دارد. مثلاً آران‌ای دورشته‌ای فقط ساختِ یک بخش از آنرا تحریک می‌کند، حال آنکه، آزبست ساخت چندین نوع از آنرا سبب می‌شود. اینفلامازوم، موجب تکامل و بلوغ اینترلوکین ۱ بتا و اینترلوکین ۱۸ می‌شود.[۱]
اینفلامازوم، یکی از دلایل فعال‌سازی روندهای التهابی در بدن است[۲] و می‌تواند موجب پایروپتوز (یکی از روش‌های مرگِ سلولیِ برنامه‌ریزی‌شده) شود که با آپوپتوز متفاوت است.[۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ Martinon F, Burns K, Tschopp J (2002). "The inflammasome: a molecular platform triggering activation of inflammatory caspases and processing of proIL-beta". Mol Cell. 10 (2): 417–26. doi:10.1016/S1097-2765(02)00599-3. PMID 12191486.
- ↑ Mariathasan S, Newton K, Monack D, Vucic D, French D, Lee W, Roose-Girma M, Erickson S, Dixit V (2004). "Differential activation of the inflammasome by caspase-1 adaptors ASC and Ipaf". Nature. 430 (6996): 213–8. doi:10.1038/nature02664. PMID 15190255.
- ↑ Fink SL, Cookson BT (2005). "Apoptosis, pyroptosis, and necrosis: mechanistic description of dead and dying eukaryotic cells". Infect. Immun. 73 (4, April): 1907–16. doi:10.1128/IAI.73.4.1907-1916.2005. PMC 1087413. PMID 15784530.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Inflammasome». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ اکتبر ۲۰۱۷.
 | این یک مقالهٔ خرد زیست‌شناسی مولکولی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |