اد رابرتس (کنشگر)
| اد رابرتس Ed Roberts | |
|---|---|
| نام هنگام تولد | Edward Verne Roberts |
| زادهٔ | ۲۳ ژانویهٔ ۱۹۳۹ |
| درگذشت | ۱۴ مارس ۱۹۹۵ (۵۶ سال) |
| علت مرگ | ایست قلبی |
| ملیت | ایالات متحده آمریکا |
| پیشه | فعال حقوق ناتوانان جسمی |
| همسر(ها) | کاترین دوگان (۱۹۷۶–۱۹۸۲) |
| فرزندان | لی رابرتس |
ادوارد ورن رابرتس (انگلیسی: Edward Verne Roberts؛ ۲۳ ژانویه ۱۹۳۹ – ۱۴ مارس ۱۹۹۵) یک فعال حقوق بشر اهل ایالات متحده آمریکا بود. او اولین کسی است که باوجود ناتوانی جسمی شدید موفق به تحصیل در دانشگاه کالیفرنیا برکلی شد. او رهبری پیشگام در جنبش حقوق ناتوانان جسمی بود.[۱][۲]
زندگی[ویرایش]
اد رابرتس در سن ۱۴ سالگی مبتلا به فلج شد و از گردن به پایین توانایی حرکت را از دست داد. او در طول روز از یک صندلی چرخدار ویژه با ماسک استفاده می‌کرد و شب‌ها با یک ریه آهنی ۸۰۰ کیلویی به خواب می‌رفت. علی‌رغم محدودیت‌هایش او تحصیلات خود را از طریق ارتباط تلفنی و چند ساعت در هفته حضور مستقیم ادامه داد. مادر او، «زونا» مشوق او در این تلاش و پایداری بود.
کنشگری[ویرایش]
از اد رابرتس اغلب به عنوان پدر «جنبش زندگی مستقل» نام می‌برند.[۳] فعالیت‌های اجتماعی رابرتس به صورت جدی از اوایل دبیرستان آغاز شد، زمانی که دیپلم او به دلیل ناتوانی در درس تربیت بدنی و رانندگی رد شد. پس از دادخواهی، نه تنها او دیپلم خود را کسب کرد بلکه با ادامه تحصیل در کالج، به اولین دانش آموزی تبدیل شد که با معلولیت‌های شدید در دانشگاه کالیفرنیای برکلی حضور یافت. او دیگر دانشجویان برکلی با معلولیت‌های شدید را در ایجاد یک برنامه آموزشی مناسب برای دانشجویان ناتوان جسمی هدایت کرد که اولین در نوع خود بود.
در ادامه رابرتس موفق به کسب لیسانس و کارشناسی ارشد در رشته علوم سیاسی از دانشگاه برکلی شد و سپس دوباره به رهبری «مرکز زندگی مستقل» در برکلی بازگشت، که پس از آن مراکز مشابه بسیاری در سراسر آمریکا از آن الهام گرفتند. در سال ۱۹۷۶ فرماندار جری براون او را به سمت مدیر بخش «توانبخشی حرفه‌ای کالیفرنیا» منصوب کرد. او در سال ۱۹۸۳ به برکلی برگشت و یکی از بنیانگذاران «مؤسسه جهانی ناتوانان جسمی» شد.[۱]
او به روسیه، استرالیا، ژاپن و فرانسه سفر کرد تا به افزایش آگاهی‌های عمومی دربارهٔ فلسفه زندگی مستقل برای افراد معلول کمک کند. در سال ۱۹۸۴ او یک کمک مالی از بنیاد مک آرتور دریافت کرد که از آن برای فعالیت‌های خود در موسسه‌اش استفاده کرد.[۱]
درگذشت[ویرایش]
رابرتس در ۱۴ مارس ۱۹۹۵ در سن ۵۶ سالگی بر اثر ایست قلبی درگذشت.[۱]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ Elliott, J. Michael (March 16, 1995). "Edward V. Roberts, 56, Champion of the Disabled". The New York Times. Retrieved January 27, 2017.
- ↑ John, Tara (January 24, 2017). "Ed Roberts: Google Doodle Honors Disability Activist". Time. Retrieved January 24, 2017.
- ↑ «Ed Roberts' Wheelchair Records a Story of Obstacles Overcome». The Smithsonian Magazine. Retrieved January 24, 2017 March 13, 2015. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=را بررسی کنید (کمک)
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ed Roberts (activist)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۷.
- «Ed Roberts's 78th Birthday». google doodles. ۲۳ ژانویه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۷.
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ اد رابرتس (کنشگر) موجود است. |
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
