ریاضیات و معماری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: هایباززنده⟸های باززنده |
|||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
ویلیامز و استوالد با مرور بیشتر تعامل ریاضیات و معماری از سال ۱۵۰۰ با توجه به رویکرد جامعه‌شناس آلمانی [[تئودور آدورنو]]، سه گرایش را در بین معماران شناسایی می‌کنند، یعنی: انقلابی بودن، معرفی ایده‌های کاملاً جدید؛ ارتجاعی بودن، عدم ایجاد تغییر؛ یا [[باززنده سازی (معماری)|باززنده سازی]]، در واقع به عقب بازمی‌گردند. آنها استدلال می‌کنند که معماران در دوران باززنده سازی از الهام گرفتن از ریاضیات پرهیز کرده‌اند. این توضیح می‌دهد که چرا در دوره های باززنده سازی، مانند [[معماری نئوگوتیک]] در قرن نوزدهم در انگلیس، معماری ارتباط کمی با ریاضیات داشت. به همین ترتیب، آنها متذکر می‌شوند که دردوره‌های باززنده سازی مانند [[تکلف‌گرایی]] در ایتالیا در حدود ۱۵۲۰ تا ۱۵۸۰، یا جنبش‌های [[باروک]] و [[معماری پالادیان|پالادیان]] در قرن هفدهم، ریاضیات به ندرت مورد توجه قرار می‌گرفت. در مقابل، جنبش‌های انقلابی اوایل قرن بیستم مانند [[فوتوریسم]] و [[ساخت‌گرایی (معماری)|ساخت‌گرایی]] به‌طور فعالانه عقاید قدیمی را رد می‌کردند، به ریاضیات توجه می‌کردند و به سوی معماری [[نوگرایی|نوگرا]] پیش می‌رفتند. همچنین در اواخر قرن بیستم، هندسه [[فراکتال]] و همچنین کاشی کاری غیر دوره ای به سرعت توسط معماران پذیرفته شد.<ref name=Ostwald48>{{cite book |editor1=Williams, Kim |editor2=Ostwald, Michael J. |title=Architecture and Mathematics from Antiquity to the Future: Volume II: The 1500s to the Future |publisher=Birkhäuser |year=2015 |isbn=978-3-319-00142-5 |pages=chapter 48. 1–24}}</ref> |
ویلیامز و استوالد با مرور بیشتر تعامل ریاضیات و معماری از سال ۱۵۰۰ با توجه به رویکرد جامعه‌شناس آلمانی [[تئودور آدورنو]]، سه گرایش را در بین معماران شناسایی می‌کنند، یعنی: انقلابی بودن، معرفی ایده‌های کاملاً جدید؛ ارتجاعی بودن، عدم ایجاد تغییر؛ یا [[باززنده سازی (معماری)|باززنده سازی]]، در واقع به عقب بازمی‌گردند. آنها استدلال می‌کنند که معماران در دوران باززنده سازی از الهام گرفتن از ریاضیات پرهیز کرده‌اند. این توضیح می‌دهد که چرا در دوره های باززنده سازی، مانند [[معماری نئوگوتیک]] در قرن نوزدهم در انگلیس، معماری ارتباط کمی با ریاضیات داشت. به همین ترتیب، آنها متذکر می‌شوند که دردوره‌های باززنده سازی مانند [[تکلف‌گرایی]] در ایتالیا در حدود ۱۵۲۰ تا ۱۵۸۰، یا جنبش‌های [[باروک]] و [[معماری پالادیان|پالادیان]] در قرن هفدهم، ریاضیات به ندرت مورد توجه قرار می‌گرفت. در مقابل، جنبش‌های انقلابی اوایل قرن بیستم مانند [[فوتوریسم]] و [[ساخت‌گرایی (معماری)|ساخت‌گرایی]] به‌طور فعالانه عقاید قدیمی را رد می‌کردند، به ریاضیات توجه می‌کردند و به سوی معماری [[نوگرایی|نوگرا]] پیش می‌رفتند. همچنین در اواخر قرن بیستم، هندسه [[فراکتال]] و همچنین کاشی کاری غیر دوره ای به سرعت توسط معماران پذیرفته شد.<ref name=Ostwald48>{{cite book |editor1=Williams, Kim |editor2=Ostwald, Michael J. |title=Architecture and Mathematics from Antiquity to the Future: Volume II: The 1500s to the Future |publisher=Birkhäuser |year=2015 |isbn=978-3-319-00142-5 |pages=chapter 48. 1–24}}</ref> |
||
به غیر از استفاده از ریاضیات برای مهندسی ساختمان، معماران به چند دلیل از ریاضیات استفاده می کنند.<ref>{{cite web |title=Architectural Engineering Overview |url=http://www.careercornerstone.org/pdf/archeng/archeng.pdf |publisher=Sloan Career Cornerstone Center |accessdate=11 October 2015 |archive-url=https://web.archive.org/web/20150714164847/http://www.careercornerstone.org/pdf/archeng/archeng.pdf |archive-date=14 July 2015 |url-status=dead }}</ref> اول، آنها از هندسه برای تعریف فرم فضایی ساختمان استفاده می كنند.<ref name=Leyton>{{cite book |last1=Leyton |first1=Michael |title=A Generative Theory of Shape |url=https://archive.org/details/springer_10.1007-3-540-45488-8 |date=2001 |publisher=Springer |isbn=978-3-540-42717-9}}</ref> دوم، آنها از ریاضیات برای طراحی فرم‌هایی استفاده می کنند که زیبا یا هماهنگ به نظر می رسند.<ref>{{cite book |last1=Stakhov |first1=Alexey |last2=Olsen |first2=Olsen |title=The Mathematics of Harmony: From Euclid to Contemporary Mathematics and Computer Science |date=2009 |publisher=World Scientific |isbn=978-981-277-582-5}}</ref> از زمان مکتب فیثاغوری،<ref>{{cite book |last1=Smith |first1=William |author-link1=William Smith (lexicographer) |title=[[Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology]] |date=1870 |publisher=Little, Brown |page=620}}</ref> معماران در یونان باستان ، روم باستان ، جهان اسلام و رنسانس ایتالیایی تناسبات محیط ساخت - ساختمانها و محیط طراحی شده اطراف آنها - را با مد نظر قرار دادن ریاضیات، اصول زیبایی شناختی و گاه مذهبی برمیگزیدند.<ref name=Vitruvius2009/><ref name=Tennant/><ref name=Rai/><ref name=StAndrewsArchitecture/> سوم، آنها ممکن است از اشیا ریاضیاتی مانند مفروش‌سازی برای تزئین ساختمان استفاده کنند.<ref name=Utrecht>{{cite web |last1=van den Hoeven |first1=Saskia |last2=van der Veen |first2=Maartje |title=Muqarnas: Mathematics in Islamic Arts |url=http://www.jphogendijk.nl/projects/muqarnas2010.pdf |publisher=Utrecht University |accessdate=30 September 2015 |date=2010 |archive-url=https://web.archive.org/web/20160304040643/http://www.jphogendijk.nl/projects/muqarnas2010.pdf |archive-date=4 March 2016 |url-status=dead }}</ref><ref name=Cucker103>{{cite book |last1=Cucker |first1=Felipe |title=Manifold Mirrors: The Crossing Paths of the Arts and Mathematics |date=2013 |publisher=Cambridge University Press |isbn=978-0-521-72876-8 |pages=103–106}}</ref> چهارم ، آنها می توانند از ریاضیات در مدلسازی رایانه ای برای دستیابی به اهداف زیست محیطی استفاده كنند ، مثلا جریان های هوای در پایه ساختمان های بلند را به حداقل برسانند. <ref name=Freiberger/> |
|||
== جستارهای وابسته == |
== جستارهای وابسته == |
||
نسخهٔ ۲۰ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۲۷
 | این مقاله یا بخشی از آن تحت نگارش، توسعه یا بازنویسی گسترده قرار دارد. از کمک شما در ویرایش و نگارش آن استقبال میکنیم؛ خوش آمدید. اگر این مقاله یا بخش چندین روز است که ویرایش نشده، لطفاً این الگو را حذف کنید. اگر خودتان این برچسب را در صفحه قرار دادهاید و همچنان در حال ویرایش صفحه هستید، لطفاً در زمانهایی که مشغول ویرایش هستید این الگو را با {{ویرایش}} جایگزین کنید. برای آگاهی از پارامترهای الگو روی پیوند آن کلیک کنید. این مقاله آخرین بار در ۳ سال پیش توسط Armin1718 (بحث | مشارکتها) ویرایش شده‌است. (روزآمدسازی زمانسنج) |
ریاضیات و معماری مرتبط هستند، معماری مانند دیگر هنرها از ریاضیات بهره می‌برد. به‌جز استفاده از ریاضیات برای مهندسی ساختمانها، معماری از هندسه برای تعریف فرم فضایی یک ساختمان استفاده می‌کند؛ از زمان مکتب فیثاغوری در سده ششم پیش از میلاد به بعد، تا فرم‌هایی هماهنگ و دارای هارمونی خلق کند، و بدین ترتیب ساختمانها و محیط اطرافشان را بر طبق اصول مذهبی و زیبایی‌شناسی ریاضیاتی نظم ببخشد، مانند تزئین ساختمان با اشیاء ریاضیاتی مانند مفروش‌سازی یا برای سازگاری با محیط زیست مانند کاهش سرعت باد در پای یک ساختمان بلند.
در مصر باستان، یونان باستان، هند و دنیای اسلام ساختمان‌هایی مانند اهرام، معابد، مساجد، قصرها و آرامگاه‌های یادمانی برای مقاصد مذهبی با تناسبات خاص ساخته‌می‌شدند. در معماری اسلامی نمای بیرونی و داخلی بنا را با اشکال هندسی و الگوهای هندسی اسلامی تزئین می‌کنند. برخی از معابد هندوها ساختار فراکتال مانند دارند که در آنها بخش‌هایی با کل همانند هستند که مفهوم بی‌نهایت در کیهان‌شناسی هندو را نشان می‌دهد. در معماری چینی تولوهای فوجیان و سازه‌ای دفاعی دایره‌ای هستند. در سده بیست و یکم استفاده از ریاضیات در طراحی ساختمان‌های عمومی بار دیگر مورد توجه قرار گرفته‌است.
در معماری رنسانس معمارانی مانند لئون باتیستا آلبرتی، سباستیانو سرلیو و آندرا پالادیو تحت تأثیر در باب معماری اثر ویتروویوس از روم باستان و فیثاغورث از یونان باستان به تقارن و تناسب به عمد تأکید می‌کردند. در پایان سده نوزدهم ولادیمیر شوخوف در روسیه و آنتونی گائودی از بارسلون پیشگامان استفاده از سازه هذلولی‌وار بودند، گائودی در ساخت ساگرادا فامیلیا از هذلولی سهمی‌گون، موزاییک کاری، طاق زنجیرواره، زنجیره وار، پیچوار و سطح خط‌دار استفاده کرد. سبک‌های نو در سده بیستم میلادی مانند معماری مدرن و ساختارشکنی برای دستیابی به اثرات مطلوب از هندسه‌های متفاوت کمک گرفتند. از رویهٔ مینیمال برای ساخت سقف‌های خیمه مانند استفاده شده‌است مانند فرودگاه بین‌المللی دنور. در این دوره باکمینستر فولر گنبد ژئودزیک را ابداع کرد.
رشته‌های مرتبط
معماران مایکل استوالد و کیم ویلیامز، درمورد رابطه بین معماری و ریاضیات استدلال می‌کنند که این دو رشته اروپای دوران قدیم قویا به هم مرتبط هستند اما خاطرنشان می‌کنند که این دو رشته تا آنجا که به‌صورت عامیانه فهمیده می‌شوند شاید به‌نظر بیاید که رابطه ضعیفی دارند زیرا معماری حرفه‌ای است که بر ساخت ساختمان تمرکز دارد، درحالی که ریاضیات اعداد و دیگر موضوعات انتزاعی را مطالعه می‌کند. ویتروویوس یک معمار را فردی می‌دانست که به اندازه کافی از دامنه‌ای از دیگر رشته‌ها، مخصوصاً هندسه، اطلاع داشته باشد تا بتواند بر کار دیگر صنعتگران حرفه‌ای در دیگر رشته‌ها مانند سنگتراشی و نجاری نظارت کند. در قرون وسطی نیز همین موارد رعایت می‌شد، دانشجویان حساب، هندسه و زیبایی‌شناسی را درکنار گرامر، منطق و بلاغت (تریوییم) را در تالارهایی می‌آموختند که توسط استاد سازنده‌ای طراحی شده بود که خود صنعتگران دیگری را آموزش می‌دادند. یک استاد سازنده در بالاترین مرتبه عنوان معمار یا مهندس می‌گرفت. در رنسانس علوم اربعه نیز به جمع علومی که یک همه‌چیزدان باید می‌دانست اضافه شدند. لئون باتیستا آلبرتی و کریستوفر رن که امروزه به عنوان معمار شناخته می‌شوند در ابتدا با عنوان ستاره‌شناس یاد می‌شدند.[۳]
ویلیامز و استوالد با مرور بیشتر تعامل ریاضیات و معماری از سال ۱۵۰۰ با توجه به رویکرد جامعه‌شناس آلمانی تئودور آدورنو، سه گرایش را در بین معماران شناسایی می‌کنند، یعنی: انقلابی بودن، معرفی ایده‌های کاملاً جدید؛ ارتجاعی بودن، عدم ایجاد تغییر؛ یا باززنده سازی، در واقع به عقب بازمی‌گردند. آنها استدلال می‌کنند که معماران در دوران باززنده سازی از الهام گرفتن از ریاضیات پرهیز کرده‌اند. این توضیح می‌دهد که چرا در دوره های باززنده سازی، مانند معماری نئوگوتیک در قرن نوزدهم در انگلیس، معماری ارتباط کمی با ریاضیات داشت. به همین ترتیب، آنها متذکر می‌شوند که دردوره‌های باززنده سازی مانند تکلف‌گرایی در ایتالیا در حدود ۱۵۲۰ تا ۱۵۸۰، یا جنبش‌های باروک و پالادیان در قرن هفدهم، ریاضیات به ندرت مورد توجه قرار می‌گرفت. در مقابل، جنبش‌های انقلابی اوایل قرن بیستم مانند فوتوریسم و ساخت‌گرایی به‌طور فعالانه عقاید قدیمی را رد می‌کردند، به ریاضیات توجه می‌کردند و به سوی معماری نوگرا پیش می‌رفتند. همچنین در اواخر قرن بیستم، هندسه فراکتال و همچنین کاشی کاری غیر دوره ای به سرعت توسط معماران پذیرفته شد.[۴]
به غیر از استفاده از ریاضیات برای مهندسی ساختمان، معماران به چند دلیل از ریاضیات استفاده می کنند.[۵] اول، آنها از هندسه برای تعریف فرم فضایی ساختمان استفاده می كنند.[۶] دوم، آنها از ریاضیات برای طراحی فرم‌هایی استفاده می کنند که زیبا یا هماهنگ به نظر می رسند.[۷] از زمان مکتب فیثاغوری،[۸] معماران در یونان باستان ، روم باستان ، جهان اسلام و رنسانس ایتالیایی تناسبات محیط ساخت - ساختمانها و محیط طراحی شده اطراف آنها - را با مد نظر قرار دادن ریاضیات، اصول زیبایی شناختی و گاه مذهبی برمیگزیدند.[۹][۱۰][۱۱][۱۲] سوم، آنها ممکن است از اشیا ریاضیاتی مانند مفروش‌سازی برای تزئین ساختمان استفاده کنند.[۱۳][۱۴] چهارم ، آنها می توانند از ریاضیات در مدلسازی رایانه ای برای دستیابی به اهداف زیست محیطی استفاده كنند ، مثلا جریان های هوای در پایه ساختمان های بلند را به حداقل برسانند. [۱]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Freiberger, Marianne (1 March 2007). "Perfect buildings: the maths of modern architecture". Plus magazine. Retrieved 5 October 2015.
- ↑ Rian, Iasef Md; Park, Jin-Ho; Ahn, Hyung Uk; Chang, Dongkuk (2007). "Fractal geometry as the synthesis of Hindu cosmology in Kandariya Mahadev temple, Khajuraho". Building and Environment. 42 (12): 4093–4107. doi:10.1016/j.buildenv.2007.01.028.
- ↑ Williams, Kim; Ostwald, Michael J., eds. (2015). Architecture and Mathematics from Antiquity to the Future: Volume I: from Antiquity to the 1500s. Birkhäuser. pp. chapter 1. 1–24. ISBN 978-3-319-00136-4.
- ↑ Williams, Kim; Ostwald, Michael J., eds. (2015). Architecture and Mathematics from Antiquity to the Future: Volume II: The 1500s to the Future. Birkhäuser. pp. chapter 48. 1–24. ISBN 978-3-319-00142-5.
- ↑ "Architectural Engineering Overview" (PDF). Sloan Career Cornerstone Center. Archived from the original (PDF) on 14 July 2015. Retrieved 11 October 2015.
- ↑ Leyton, Michael (2001). A Generative Theory of Shape. Springer. ISBN 978-3-540-42717-9.
- ↑ Stakhov, Alexey; Olsen, Olsen (2009). The Mathematics of Harmony: From Euclid to Contemporary Mathematics and Computer Science. World Scientific. ISBN 978-981-277-582-5.
- ↑ Smith, William (1870). Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology. Little, Brown. p. 620.
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامVitruvius2009وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامTennantوارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامRaiوارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامStAndrewsArchitectureوارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ van den Hoeven, Saskia; van der Veen, Maartje (2010). "Muqarnas: Mathematics in Islamic Arts" (PDF). Utrecht University. Archived from the original (PDF) on 4 March 2016. Retrieved 30 September 2015.
- ↑ Cucker, Felipe (2013). Manifold Mirrors: The Crossing Paths of the Arts and Mathematics. Cambridge University Press. pp. 103–106. ISBN 978-0-521-72876-8.