کوه مهرگان

کوه مهرگان، تپه‌ای باستانی در چند کیلومتری شهرستان سراوان، در منطقهٔ بلوچستان، استان سیستان و بلوچستان است.

این تپه در حومهٔ شرقی شهرستان سراوان و در حد فاصل دو جادهٔ آسفالتهٔ سراوان به روستای دزک و همچنین جادهٔ آسفالته دیگر سراوان به آسپیچ محمدی و کوهک و در موازات آن قرار گرفته‌است. مردم محلی از این تپه به نام کوه مهرگان یاد می‌کنند که بر فراز آن و بر روی سطح صخره‌هایش نقوش متنوعی نقش شده بود و متأسفانه در حال حاضر فقط بخش اندکی از آن‌ها باقی مانده‌است. اکثر سالمندان ساکن در همجواران از تعداد فراوان و تنوع این نقوش از بین رفته یاد می‌کنند، که احتمالاً بعد از آمدن آیین اسلام به‌تدریج نابود شده‌اند. بر فراز کوه مهرگان، که کوهی کم‌ارتفاع است و در حدود ۴۰ متر ارتفاع دارد، بر روی صخره‌های نسبتاً صاف و هموار آن، نقوش فراوانی دیده می‌شود که از جملهٔ مهم‌ترین موضوعات آن‌ها می‌توان به نقوش شکار حیوانات علف‌خواری همانند غزال، جبیر و بز کوهی اشاره کرد. همچنین آثاری از نقوش انسانی یا حیوانی همچون نقش دو انسان در حال گفتگو با یکدیگر یا نقش یک بز و یک غزال یا جبیر نیز در میان سنگ‌نگاره‌های کوه مهرگان به چشم می‌آید

در آبادی داورپناه در شهرستان سراوان، تپه‌ای سنگی وجود دارد که مردم محلی از قدیم به آن کوه مهرگان می‌گویند و از اجداد خود نقل می‌کنند که در روزهای معینی بالای این تپه آتش می‌افروختند و مراسم نیایش اهورامزدا به جای می‌آوردند. در محدودهٔ همین تپه سنگ‌نگاره‌هایی با قدمت هزاران سال قبل از میلاد کشف شده‌است. این کوه و سنگ‌نگاره‌های باستانی آن ثبت ملی شده‌اند.

احتمال می‌رود بعد از آمدن دین اسلام دیگر نیایش و آتش افروختن توسط مردم محلی در این مکان صورت نمی‌گیرد اما نقل قول‌هایی نسل به نسل به یادگار رسیده‌است که مبنی براین نکته است که آتش افروختن و نیایش بر بالای این کوه در این منطقه وجود داشته‌است.