فلات تبت

فلات تبت در میان رشته‌کوه‌های هیمالیا در جنوب و بیابان تاکلاماکان در شمال جای گرفته‌است

فلات تَبَّت فلاتی گستره و بلند در آسیای خاوری است که بیش‌تر جاهای خودگردان تبت و استان چینگهای در جمهوری مردمی چین و لدخ در کشمیر را دربر می‌گیرد. فلات تبت پهنه‌ای در حدود ۱۰۰۰ تا ۲۵۰۰ کیلومتر را فراگرفته‌است و میانگین بلندی آن برابر ۴۵۰۰ متر می‌باشد. به آن در زبانزد «سقف جهان» می‌گویند، چرا که بلندترین و گسترده‌ترین فلات در جهان است که پهنه‌ای برابر ۲/۵ میلیون کیلومتر مربع (کمابیش برابر ۴بار اندازهٔ ایالت تگزاس آمریکا یا کشور فرانسه) دارد.

جایگاه

فلات تبت را رشته‌کوه‌های بلندی فراگرفته‌است. از شمال باختری به رشته‌کوه‌های کولون (که آن را از حوضه آبریز تاریم جدا می سازد) محدود می‌شود و از شمال با رشته‌کوه‌های کیلیان که فلات را از بیابان گوبی جدا می‌سازد. در نزدیکی جنوب، فلات با درهٔ رود یارلونگ سانگپو که در بستر رشته‌کوه هیمالیا جریان دارد و با صفحهٔ گستردهٔ جلگه سند و گنگ برش خورده‌است. در خاور و جنوبی‌ترین جا، فلات به گلوگاه جنگلی و جغرافیایی برآمدهٔ سرچشمه‌های کوهی رودهای سالوین٬ مِکنگ و یانگتزه در سیچوآن باختری و جنوب باختری چینگهای، راه می‌دهد. در باختر نیز پیچش رشته‌کوه‌های ناهموار قره‌قروم در شمال کشمیر را در بر می‌گیرد.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Tibetan Plateau». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای ، بازبینی‌شده در ۴ مارس ۲۰۰۸.