حادثه اتمی فوکوشیما ۱

۱۴۲

پرونده:Fukushima I by Digital Globe 2.jpg

تصویر ماهواره‌ای از ساختمان ۴ رآکتور آسیب‌دیده، ۱۶ مارس ۲۰۱۱

حادثه اتمی فوکوشیما به از کار افتادن پی‌درپی دستگاه‌ها و نشت مواد رادیواکتیو از نیروگاه فوکوشیما در پی زلزلهٔ ۹ ریشتری و سونامی در تاریخ ۱۱ مارس ۲۰۱۱ گفته می‌شود. متخصصان این حادثه را بعد از حادثه چرنوبیل بزرگ‌ترین فاجعهٔ اتمی می‌دانند البته از نظر پیچیدگی حادثه اتمی فوکوشیما گوی سبقت را از چرنوبیل هم می‌رباید چون تمام رآکتورها در آن دخیل هستند. در زمان وقوع زلزله، رآکتور ۴ از سوخت خالی شده‌بود و رآکتورهای ۵ و ۶ خاموش و کاملاً سرد شده‌بودند. بقیهٔ رآکتورها به هنگام زلزه به طور خودکار خاموش شدند و ژنراتورهایی که برای وضعیت اضطراری در نظر گرفته شده بودند، شروع به کار کردند تا پمپ‌های آب و پمپ‌های الکترونیک را برای خنک کردن رآکتورها به کار بیاندازند. محوطهٔ نیروگاه با دیواره‌ای که برای مقابله با سونامی ۵.۷ متری کفایت می‌کرد، محافظت شده بود ولی البته در برابر امواج ۱۴ متری که ۱۵ دقیقه بعد از زلزله آغاز شد، کاری از پیش نمی‌برد. محوطه کاملاً در آب فرو رفت از جمله ژنراتورها که در ارتفاعی پایین تر از سطح دریا قرار داشتند و تابلوی برق که در طبقهٔ پایین رآکتورها قرار داشت و در نتیجه ارتباط با شبکهٔ برق قطع شد و کار خنک کردن رآکتورها متوقف شد. دمای رآکتورها از حد مجاز بالاتر رفت. سیل و زلزله امکان کمک‌رسانی از جاهای دیگر را با دشواری‌های فراوان مواجه کرد. شواهدی که به زودی به دست آمد، حاکی از این بود که در رآکتورهای ۱ و ۲ و ۳ سوخت هسته‌ای ذوب شده‌ و روکش فلزی بالای ساختمان رآکتورهای ۱ و ۳ و ۴ در اثر انفجار هیدروژن نابود شده‌است. انفجار به دستگاه‌های کنترل حرارت در داخل راکتور ۲ آسیب رساند و رآکتور ۴ نیز آتش گرفت. علاوه بر این ، میله‌های سوخت مصرفی که در استخرهای سوخت واحدهای ۱-۴ ذخیره شده بود در اثر کاهش سطح آب استخرها شروع به داغ شدن کرد. به دلیل ترس از نشت اشعه تا شعاع ۲۰ کیلومتری (۱۲ مایلی) نیروگاه از سکنه خالی شد و کارگران نیروگاه که در معرض تابش اشعه قرار داشتند، موقتاً از نیروگاه خارج شدند. در تاریخ ۱۷ مارس ژنراتوری که در واحد ۶ قرار داشت، به کار انداخته شد تا واحدهای ۵ و ۶ را که کمتر آسیب دیده بودند، خنک کند. از ۲۰ مارس شبکهٔ برق دوباره به کار افتاد ولی ماشین‌آلانی که در اثر سیل، آتش‌سوزی و انفجار در رآکتورهای ۵ و ۶ تخریب شده بودند همچنان غیرقابل راه‌اندازی بودند. مقامات ژاپنی پس از بررسی حادثه ابتدا میزان آن را سطح ۴ در مقیاس بین المللی هسته‌ای (اینس) برآورد کردند اگرچه سازمان‌های دیگر بین المللی پیش‌بینی می‌کردند که سطح واقعی بحران بالاتر از این باشد. ژاپن سطح بحران هسته‌ای را ابتدا تا سطح ۵ و سپس تا ۷ بالا برد.

منابع

• حادثه اتمی فوکوشیما در ویکیپدیای انگلیسی