انگلیسی میانه

انگلیسی میانه (Middle English) گویشی تاریخی از زبان انگلیسی است که در پی بروز انواع تغییرات اساسی و عمده‌ای که در ساختارهای زبان انگلیسی در زمانی بین سال‌های ۱۰۰۰ و ۱۲۰۰ میلادی صورت گرفت، از دل زبان انگلیسی قدیم بیرون آمد. غلبه نورمن‌ها که از اسکاندیناوی آمده بودند، رویدادی بود که از جنبهٔ سیاسی موجبات تسریع اینگونه تغییرات زبانی را فراهم می‌آورد.

در اوائل سدهٔ دهم میلادی، نورمن‌ها در شمال فرانسه ساکن شدند، پادشاهی قدرتمندی تشکیل داده، و تمدنی مبتنی بر زبان فرانسوی بوجود آوردند. در سال ۱۰۶۶ بود که آنها به رهبری دوک ویلیام خود را به آن سوی کانال رسانیده و فرمانروایی انگلستان را هم به دست آوردند.

معمولاً تاریخ زبان انگلیسی را به سه دوره تقسیم می‌کنند:

• انگلیسی باستان از قرن هفتم تا حدود ۱۱۰۰ م
• انگلیسی میانه از ۱۱۰۰ تا ۱۴۵۰ یا ۱۵۰۰
• انگلیسی مدرن از ۱۵۰۰ تا امروز

منابع

• Clark, V. P. , Eschholz, P. A. , and Rosa, A. F. (eds.), (۱۹۸۱), Language, Introductory Readings, (۳rd ed.), St. Martin's Press, Inc. , ISBN 0-312-46796-6