سپیدایی: تفاوت میان نسخهها
جز ربات: حذف از رده:ویکیسازی رباتیک |
جز تصحیحهای کوچک املایی |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
دمای سیاره عملاً تحت تأثیر میزان انعکاس انرژی تابشی خورشید به آن، موسوم به آلبدوی سیاره، و اثرات گازهای گلخانهای (اگر وجود داشته باشد) قرار دارد. |
دمای سیاره عملاً تحت تأثیر میزان انعکاس انرژی تابشی خورشید به آن، موسوم به آلبدوی سیاره، و اثرات گازهای گلخانهای (اگر وجود داشته باشد) قرار دارد. |
||
آلبدوی زمین ۰/۳۷ است، بدین معنی که ۳۷٪ [[انرژی خورشیدی]] را منعکس میکند و لذا ۶۳٪ آنرا جذب مینماید. آلبدوی [[زهره]] حدود ۰/۷ است (مقدار ذکر شده در منابع از ۰/۶۵ تا ۰/۸۵ متغیر است)، در نتیجه تنها ۳۰٪ انرژی خورشیدی را جذب میکند. اما جو متشکل از [[دی |
آلبدوی زمین ۰/۳۷ است، بدین معنی که ۳۷٪ [[انرژی خورشیدی]] را منعکس میکند و لذا ۶۳٪ آنرا جذب مینماید. آلبدوی [[زهره]] حدود ۰/۷ است (مقدار ذکر شده در منابع از ۰/۶۵ تا ۰/۸۵ متغیر است)، در نتیجه تنها ۳۰٪ انرژی خورشیدی را جذب میکند. اما جو متشکل از [[کربن دی اکسید]] آن به قدری غلیظ است که دمای سطح آن به طور قابل ملاحظهای بالا میرود. [[مریخ]] آلبدویی برابر با ۰/۱۵ دارد، از اینرو بیشتر انرژی خورشیدی را جذب میکند، اما جو رقیق کربن دی اکسید آن (حدود ۰/۰۱ زمین) نمیتواند گرمای زیادی را به دام اندازد؛ بدین دلیل هماکنون سطح آن برای بقای گونههای حیات برپایۀ آب/کربن بیش از حد سرد است. با این وجود، در گذشته، زمانی که آتشفشانهای عظیم مقادیر گستردهای گاز ( شامل [[بخار آب]]، دیاکسید کربن و [[متان]]) را در جو منتشر میکردند، دمای آن به میزان قابل توجهی بالاتر بوده، و احتمالاً امکان پا گرفتن حیات در آنجا وجود داشته است.<ref>کتاب رآمدی بر نجوم و کیهانشناسی صفحه ۱۰۷</ref> |
||
== منابع == |
== منابع == |
نسخهٔ ۲۷ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۱۱:۱۰
سپیدایی[۱] یا آلبدو به معنی درصد بازتاب نور از سطح یک جسم است. مقادیر این کمیت میتواند از صفر (تاریک مطلق) تا یک (روشن مطلق) تقییر پیدا کند. آلبدو را گاه با درصد و گاه با یک عدد اعشاری کوچکتر از یک نشان میدهند.
دمای سیاره عملاً تحت تأثیر میزان انعکاس انرژی تابشی خورشید به آن، موسوم به آلبدوی سیاره، و اثرات گازهای گلخانهای (اگر وجود داشته باشد) قرار دارد.
آلبدوی زمین ۰/۳۷ است، بدین معنی که ۳۷٪ انرژی خورشیدی را منعکس میکند و لذا ۶۳٪ آنرا جذب مینماید. آلبدوی زهره حدود ۰/۷ است (مقدار ذکر شده در منابع از ۰/۶۵ تا ۰/۸۵ متغیر است)، در نتیجه تنها ۳۰٪ انرژی خورشیدی را جذب میکند. اما جو متشکل از کربن دی اکسید آن به قدری غلیظ است که دمای سطح آن به طور قابل ملاحظهای بالا میرود. مریخ آلبدویی برابر با ۰/۱۵ دارد، از اینرو بیشتر انرژی خورشیدی را جذب میکند، اما جو رقیق کربن دی اکسید آن (حدود ۰/۰۱ زمین) نمیتواند گرمای زیادی را به دام اندازد؛ بدین دلیل هماکنون سطح آن برای بقای گونههای حیات برپایۀ آب/کربن بیش از حد سرد است. با این وجود، در گذشته، زمانی که آتشفشانهای عظیم مقادیر گستردهای گاز ( شامل بخار آب، دیاکسید کربن و متان) را در جو منتشر میکردند، دمای آن به میزان قابل توجهی بالاتر بوده، و احتمالاً امکان پا گرفتن حیات در آنجا وجود داشته است.[۲]
منابع
- ↑ سپیدایی از واژههای مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی به جای albedo در انگلیسی است. «فرهنگ واژههای مصوّب فرهنگستان: ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۵». فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ص. ۱۰. دریافتشده در ۲۹ اسفند ۱۳۹۰.
- ↑ کتاب رآمدی بر نجوم و کیهانشناسی صفحه ۱۰۷
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Albedo». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۳ اکتبر ۲۰۱۰.
- موریسون، ایان. درآمدی بر نجوم و کیهانشناسی. ترجمهٔ غلامرضا شاهعلی. شیراز: ارم شیراز. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۰۳۶-۲۵-۰.