عباس میرزا ملکآرا: تفاوت میان نسخهها
جز رده:اصلاح نویسههای پنهان و حذف موارد زائد |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:MolkAra.jpg|thumb|150px|left]]'''عباس میرزا مُلکآرا''' (۶ آذر [[۱۲۱۸]] - ۲۵ فروردین [[۱۲۷۶]]) شاهزادهٔ [[قاجار]] و برادر ناتنی [[ناصرالدین شاه]] است. |
[[پرونده:MolkAra.jpg|thumb|150px|left]]'''عباس میرزا مُلکآرا''' (۶ آذر [[۱۲۱۸]] - ۲۵ فروردین [[۱۲۷۶]]) شاهزادهٔ [[قاجار]] و برادر ناتنی [[ناصرالدین شاه]] است. |
||
پدرش [[محمدشاه]] او را به یاد پدر خود [[عباس میرزا]]، عباس نامید. عباس همچنین نام مرشد و صدراعظم او، [[حاجی میرزا آقاسی]] نیز بود. عباس میرزا از ناصرالدین شاه کوچکتر بود و مادرش نیز [[کرد]] و [[سنی]] بود و این دو مانع از ولیعهدی او |
پدرش [[محمدشاه]] او را به یاد پدر خود [[عباس میرزا]]، عباس نامید. عباس همچنین نام مرشد و صدراعظم او، [[حاجی میرزا آقاسی]] نیز بود. عباس میرزا از ناصرالدین شاه کوچکتر بود و مادرش نیز [[کرد]] و [[سنی]] بود و این دو مانع از ولیعهدی او میشد. محمدشاه عباس میرزا را بیش از سایر فرزندانش دوست میداشت و به او لقب «نایبالسلطنه» بخشیده بود. عباس میرزا همواره مورد سوء ظن ناصرالدین شاه قرار داشت، چرا که شاه او را مدعی تاج و تخت میپنداشت. او مدت بیست و هفت سال را در تبعید در [[بغداد]] و [[استانبول]] به سر برد. در [[۱۲۹۴ (قمری)]] با کسب اجازه از ناصرالدین شاه به ایران بازگشت. شاه به او لقب مُلکآرا داد و حکومت [[زنجان]] را به او سپرد. بعد از مدتی عباس میرزا از ترس به [[قفقاز]] گریخت و این بار با وساطت [[میرزا حسین خان سپهسالار|میرزا حسین مشیرالدوله]] در [[۱۲۹۶ (قمری)]] به ایران بازگشت. او در سال [[۱۳۱۴ (قمری)]] به جای [[محسن مشیرالدوله]] وزیر [[عدلیه]] شد و دو سال بعد در هنگام اسبسواری به دلیل [[سکته قلبی|سکتهٔ قلبی]] در گذشت. <ref>{{یادکرد-دهخدا|عنوان =ملک آرا | بازیابی =۲۲ اسفند ۱۳۹۰}}</ref> |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
[[رده:زادگان ۱۲۱۸]] |
[[رده:زادگان ۱۲۱۸]] |
||
[[رده:شاهزادگان قاجاریان]] |
[[رده:شاهزادگان قاجاریان]] |
||
[[رده:پیگیری ربات حذف کارکتر نادرست]] |
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۰:۰۳
عباس میرزا مُلکآرا (۶ آذر ۱۲۱۸ - ۲۵ فروردین ۱۲۷۶) شاهزادهٔ قاجار و برادر ناتنی ناصرالدین شاه است.
پدرش محمدشاه او را به یاد پدر خود عباس میرزا، عباس نامید. عباس همچنین نام مرشد و صدراعظم او، حاجی میرزا آقاسی نیز بود. عباس میرزا از ناصرالدین شاه کوچکتر بود و مادرش نیز کرد و سنی بود و این دو مانع از ولیعهدی او میشد. محمدشاه عباس میرزا را بیش از سایر فرزندانش دوست میداشت و به او لقب «نایبالسلطنه» بخشیده بود. عباس میرزا همواره مورد سوء ظن ناصرالدین شاه قرار داشت، چرا که شاه او را مدعی تاج و تخت میپنداشت. او مدت بیست و هفت سال را در تبعید در بغداد و استانبول به سر برد. در ۱۲۹۴ (قمری) با کسب اجازه از ناصرالدین شاه به ایران بازگشت. شاه به او لقب مُلکآرا داد و حکومت زنجان را به او سپرد. بعد از مدتی عباس میرزا از ترس به قفقاز گریخت و این بار با وساطت میرزا حسین مشیرالدوله در ۱۲۹۶ (قمری) به ایران بازگشت. او در سال ۱۳۱۴ (قمری) به جای محسن مشیرالدوله وزیر عدلیه شد و دو سال بعد در هنگام اسبسواری به دلیل سکتهٔ قلبی در گذشت. [۱]
عباس میرزا زیر نظر رضاقلی هدایت تربیت یافته بود و سواد ادبی خوبی داشت. او کتابی در شرح حال خود نوشتهاست.
منابع
- ↑ علیاکبر دهخدا و دیگران، «ملک آرا» در لغتنامهٔ دهخدا (بازیابیشده در ۲۲ اسفند ۱۳۹۰).
- امانت، عباس (۱۳۸۴)، قبلهٔ عالم، تهران: کارنامه، شابک ISBN ۹۶۴-۴۳۱-۰۴۹-۷ مقدار
|شابک=
را بررسی کنید: invalid character (کمک)