نیکلای کارداشف
| نیکلای کارداشف | |
|---|---|
| زادهٔ | ۲۵ آوریل ۱۹۳۲ مسکو،  شوروی |
| درگذشت | ۳ اوت ۲۰۱۹ (۸۷ سال) مسکو، روسیه |
| ملیت |  روسیه |
| محل تحصیل | دانشگاه دولتی مسکو |
| شناخته‌شده برای | مقیاس کارداشف |
| جایزه(ها) | جوایز دولتی شوروی در ۱۹۸۰ و ۱۹۸۸ |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | اخترفیزیک، جستجوی هوش فرازمینی |
| محل کار | ریاست انستیتو فیزیک لِبِدِو زیرمجموعه فرهنگستان علوم روسیه |
نیکلای سمیانوویچ کارداشِف (به روسی: Николай Семёнович Кардашев) (زادهٔ ۲۵ آوریل ۱۹۳۲ - درگذشت ۳ اوت ۲۰۱۹) دانشمند اخترفیزیکدان روسی، مدیر مرکز پژوهش‌های کیهانی روسیه و برنده دو دوره جوایز دولتی شوروی بود.[۱][۲]
علاوه بر پژوهش‌های اخترفیزیکی، وی یکی از پژوهشگران به‌نام در زمینهٔ جستجوی تمدن‌های هوشمند فرازمینی محسوب می‌شد، و نظریه «مقیاس کارداشف» برای طبقه‌بندی تمدن‌های هوشمند از جمله کارهای شناخته‌شدهٔ او بود.[۳]
تحصیلات[ویرایش]
نیکلای کارداشف در کودکی و پس از بازدید از آسمان‌نمای مسکو به علوم و ستاره‌شناسی علاقه‌مند شد. در سال ۱۹۵۰ و در حالیکه پدر و مادرش به اردوگاه‌های کار اجباری استالین تبعید شده بودند، وارد دانشکده مکانیک و ریاضیات دانشگاه دولتی مسکو شد.[۴]
در سال ۱۹۵۵ از دانشگاه دولتی مسکو فارغ‌التحصیل شد و برای ادامه تحصیل به انستیتو اخترشناسی استرنبرگ پیوست. وی مدرک دکترای خود را در سال ۱۹۶۶ زیر نظر و راهنمایی پروفسور یوسف اشکلوفسکی دریافت کرد.[۵]
کارداشف در ۱۲ دسامبر ۱۹۷۶ به عنوان عضو ناظر در بخش فیزیک عمومی و ستاره‌شناسی در فرهنگستان علوم شوروی انتخاب شد، و از ۲۱ مارس ۱۹۹۴ (نوروز ۱۳۷۳) عضو کامل فرهنگستان علوم روسیه است.[۲]
مقیاس طبقه‌بندی تمدن‌ها[ویرایش]
نیکلای کارداشف در سال ۱۹۶۳ پژوهش بر روی اختروَش CTA-102 را آغاز کرد. این پژوهش سرآغازی بر فعالیت‌های شوروی در جستجوی زندگی هوشمند فرازمینی محسوب می‌گردد. در سال ۱۹۶۴ و در طول این پژوهش‌ها بود که کارداشف نظریهٔ مشهور «مقیاس طبقه‌بندی تمدن‌های هوشمند فرازمینی» خود را ارائه داد. این مقیاس تمدن‌های هوشمند را به سه گونه تقسیم می‌کند:[۳][۶]
- تمدن گونهٔ ۱: تمدنی است که تمامی گونه‌های انرژی موجود در سیارهٔ خود را تحت کنترل درآورده و از آن استفاده می‌کند.
- تمدن گونهٔ ۲: تمدنی است که به تمام انرژی تولید شده توسط ستارهٔ خود (مانند خورشید) تسلط یافته و از آن بهره می‌گیرد.
- تمدن گونهٔ ۳: تمدنی است که تمامی انرژی کیهانی قابل دسترس را مهار کرده و از آن استفاده می‌کند.
بر اساس این طبقه‌بندی، تمدن کنونی زمینی «تمدن گونهٔ صفر» محسوب می‌شود، زیرا ما بیشتر انرژی مورد استفادهٔ خود را از سوزاندن بقایای گیاهان و حیوانات مرده مانند نفت، گاز و زغال‌سنگ تهیه می‌کنیم. دانشمندان با بررسی رشد مصرف انرژی در سیارهٔ زمین و با توجه با توسعهٔ فناوری و بهره‌وری از انرژی‌های بازیافتی، زمان تقریبی مورد نیاز برای تبدیل تمدن زمینی به تمدن گونه ۱ و ۲ و ۳ را محاسبه کرده‌اند.[۳]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ "مدیریت انستیتو فیزیک لِبِدِو" (به انگلیسی). انستیتو فیزیک لِبِدِو، فرهنگستان علوم روسیه. Retrieved 30 دی 1388.
{{cite web}}: Check date values in:|تاریخ بازدید=(help) - ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Кардашев, Николай Семёнович». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای روسی، بازبینی‌شده در ۳۰ دی ۱۳۸۸.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ دکتر میچیو کاکو. "فیزیک تمدن‌های فرازمینی" (به انگلیسی). وبگاه دکتر میچیو کاکو. Retrieved 30 دی 1388.
{{cite web}}: Check date values in:|تاریخ بازدید=(help) - ↑ "۶۰ ثانیه با نویسندگان: نیکلای کارداشف" (به انگلیسی). ژورنال علمی او-اف-ان. Retrieved 30 دی 1388.
{{cite web}}: Check date values in:|تاریخ بازدید=(help) - ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Nikolai Kardashev». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۰ دی ۱۳۸۸.
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Kardashev Scale». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۰ دی ۱۳۸۸.
- اخترشناسان اهل روسیه
- اخترشناسان اهل شوروی
- اخترشناسان رادیویی
- اخترفیزیکشناسان اهل اتحاد شوروی
- اخترفیزیکشناسان اهل روسیه
- اعضای تماموقت فرهنگستان علوم روسیه
- برندگان جایزه دمیدوف
- پیامهای میانستارهای
- جستجوی هوش فرازمینی
- دانشمندان اهل اتحاد شوروی
- دانشمندان اهل روسیه
- دانشآموختگان دانشگاه دولتی مسکو
- درگذشتگان ۲۰۱۹ (میلادی)
- زادگان ۱۹۳۲ (میلادی)
- مخترعان اهل روسیه
- خاکسپاریها در گورستان ترویکوروفسکویی
- اعضای مکاتبهای آکادمی علوم اتحاد شوروی
- دریافتکنندگان جایزه دولتی اتحاد شوروی