میرصادق صدریه

میرصادق صدریه
سفیر ایران
سفیر ایران در آلمان، رمانی و عراق
پادشاه	محمدرضا پهلوی
نخست‌وزیر	شاهپور بختیار
سفیر ایران در آلمان
گمارنده	محمد رضا پهلوی
اطلاعات شخصی
زاده	۲ فوریهٔ ۱۹۲۵ ۱۳ بهمن ۱۳۰۳ ۸ رجب ۱۳۴۳ یزد، ایران
درگذشته	۴ نوامبر ۲۰۰۹ (۸۴ سال) ۱۳ آبان ۱۳۸۸ تورنتو، کانادا
آرامگاه	تورنتوقبرستان مونت پلزنت
ملیت	ایرانی
حزب سیاسی	نهضت مقاومت ملی ایران
همسر(ان)	مهین بانو عظیمی، مریم شیخ الاسلامی
فرزندان	۵
محل تحصیل	دکترای اقتصاد از دانشگاه کلن
خدمات نظامی
وفاداری	آلمانرومانیعراقفرانسه
خدمت/شاخه	وزارت امور خارجه ایران
سال‌های خدمت	۱۳۰۸–۱۳۵۷
یگان	دفتر وزارت خارجه ایران

صادق صدریه (فارسی: میرصادق صدریه؛ (۱۳ بهمن ۱۳۰۳ – ۱۴ آبان ۱۳۸۸) یک سیاستمدار و دیپلمات برجسته ایران بود که به عنوان مشاور دفتر و همچنین سفیر در وزارت امور خارجه در دوران پهلوی خدمت کرد.

وی آخرین سفیر ایران در آلمان قبل از انقلاب ایران بود. وی همچنین به عنوان سفیر و رایزن خارجی ایران در رومانی، فرانسه، عراق، کویت، پاکستان، افغانستان و اسرائیل خدمت کرد.

صدریه برای پیوستن به شاپور بختیار در حمایت از نهضت مقاومت ملی، جنبش مقاومت ملی ایران، به پاریس رفت. او با همراهی احمد میرفندرسکی به عنوان مشاور به تیم بختیار پیوست.

در زمان حیات بختیار به نمایندگی از او نماینده شورای نهضت مقاومت ملی بود.

در اواخر دهه ۱۹۸۰، به دلیل ارتباط با عراق، به جای محمد مشیری به عنوان رئیس کمیته اجرایی نامیر منصوب شد.

تنظیم قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر با نظارت وی به عنوان مدیر دفتر وزارت خارجه ایران انجام شد.

زندگی و آموزش

میرصادق در سال ۱۳۰۳ در یزد به دنیا آمد. بعد از دبیرستان در سال ۱۳۲۴ به دانشگاه تهران رفت و لیسانس اقتصاد گرفت.

به توصیه خانواده اش به وزارت امور خارجه ایران پیوست. به عنوان کارآموز در اداره امور بین‌الملل شروع به کار کرد.

اولین مأموریت او به عنوان وابسته در هیئت ایرانی، به نیروهای متفقین در اشتوتگارت به سرپرستی عبدالله انتظام بود. میرصادق پایان‌نامه دکترای خود را در رشته اقتصاد نزد هاینریش برونینگ، سیاستمدار و صدراعظم آلمان دریافت کرد. او دکترای خود را در رشته اقتصاد از دانشگاه کلن دریافت کرد.

سفارتخانه‌های شاه در تصرف نیروهای انقلاب

فصل اول: قلب ایران در قلب اروپا (امام در پاریس) سفارتخانه‌های شاه در تصرف نیروهای انقلاب

صادق طباطبایی، قلب ایران در قلب اروپا (امام در پاریس)، ۱۳۸۷

در اوایل روی کار آمدن دولت بختیار اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان تصمیم گرفت برخی از سفارتخانه‌های ایران در کشورهای مختلف اروپا را در اختیار بگیرد و امور سفارتخانه را زیر نظر داشته باشد و بویژه از فعالیت دایره مربوط به ساواک جلوگیری کرده و کلیه دفاتر و اتاقهای آنان را لاک و مهر نماید. در بعضی جاها مانند آمریکا مقاومتهایی صورت گرفت بدین منظور از امام خواستیم نظر خود را جهت اجرا به انجمنهای اسلامی کتباً ابلاغ کنند. این مکتوب به تاریخ ۲۸ دی ۱۳۵۷ مطابق با ۱۹ صفر ۱۳۹۹ صادر شد. در مورد سفارت ایران درُ بن پایتخت آلمان غربی، من موضوع را به امام اطلاع دادم که مدیران اتحادیه چنین قصدی دارند و افراد قابل اطمینانی هستند، اگر احتیاجی به حمایت شما بود در جریان باشید. ما احتمال می‌دادیم که پلیس مانع بشود. از این لحاظ می‌خواستیم به آنها در صورت لزوم و مداخله بقبولانیم که قصد اشغال سفارت را نداریم، بلکه به نمایندگی از سوی رهبر انقلاب فقط بر کار آنها نظارت می‌کنیم و این کار مبتنی بر دستورات دینی است. در آن زمان همه کشورها از انقلاب مردم ایران و رهبری امام مطلع بودند. امام از شنیدن این موضوع خوشحال شدند.

یکی دو روز بعد دوستان ما به سرپرستی آقای مهندس حسین کاشفی رفتند به سفارت ایران درُ بن(برخلاف انتظار آقای دکتر صدریه که سفیر بود از آنها استقبال کرده بود) همین مسئله باعث شد که بعد از پیروزی انقلاب، آقای دکتر صدریه تا ماه‌هادرُ پست خودش ابقاشود (غروب همان روزآقای کاشفی بامن تماس گرفت و اظهار داشت سفیر مایل است باشخص من مذاکره کند. خودم با آقای دکتر صدریه صحبت کردم. گفتم آقایان مأموریت دارند مجموعه قسمت ساواک را در سفارتخانه در اختیار بگیرند، شما آنجا را لاک و مهر کنید و کلید را به دست آنها بدهید. ایشان گفت آنجا دست من نیست. گفتم پس خودشان می‌روند و انجام می‌دهند و دیگر شما کاری و مسوولیتی در این زمینه ندارید. منظور دکتر صدریه از گفتگو با من کسب اطمینان از اظهارات نمایندگان اتحادیه و حد و حدود مأموریت، اختیارات و مسوولیت آنان بود.

به هر حال دوستان طبقه سوم ساختمان سفارت را که در دست ساواک بود اشغال کردند و قرار شد در صورت لزوم با ما در پاریس یا آقای خاتمی در مسجد هامبورگ ارتباط برقرار کنند. بعد هم شروع کردند به جمع‌آوری فیش‌ها و شناسایی رمزها و کُدها، یک درگیری کوچک هم با مأمورین سابق پیدا کردند.

- صادق طباطبایی

نمایندگان دیپلماتیک ایران در اسرائیل

نویسنده: دکتر علی اکبر ولایتی

منبع: ایران و تحولات فلسطین، مرکز اسناد و خدمات پژوهشی وزارت امور خارجه، بهار ۱۳۸۴

ابراهیم تیموری تا آبان ماه سال ۱۳۴۲در تلآویو بود و پس از وی دکتر صادق صدریه سمت وی را عهده‌دار شد. وی (دکترمیرصادق صدریه) در ملاقات با آبا ابن در پاسخ به سؤال وی دربارهٔ سمت خود اظهار داشت که وی و همکارانش کارمند سفارت ایران در برن می‌باشند و با توافق دولت سوئیس در تلآویو اقامت دارند. آقای گازیت مدیرکل وزارت خارجه اسرائیل در ادامه متذکر شد که وزارت خارجه اسرائیل تا به حال ایشان را رئیس نمایندگی ایران می‌دانسته و میسیون ایران را یک نمایندگی می‌داند و آبا ابن نیز بر این مسئله تأکید می‌کند که وی به عنوان رئیس نمایندگی ایران شناخته شود و خواهان آن می‌شود که توسعه تدریجی روابط که موردنظر ایران است شامل نمایندگی ایران هم بشود. وی در اردیبهشت ۱۳۴۵ با رئیس‌جمهور اسرائیل ملاقات می‌کند. زالمان شائزیر در این دیدار ضمن تشکر از پذیرایی از وی در فرودگاه مهرآباد در سفرش به نپال، خواستار برقراری روابط سیاسی کامل بین دو کشور می‌شود. دکتر میرصادق صدریه تا اسفند ماه ۱۳۴۵ مسئولیت نمایندگی برن ۲را دارا بود و پس از وی فریدون فرخ به جانشینی وی انتخاب گردید و تا آذر ۱۳۴۹ در این پست مشغول به کار بود. - دکتر علی اکبر ولایتی

دوره‌های کاری

• ۱۹۵۴ - اولین جایزه خود را از دولت جمهوری فدرال آلمان دریافت کرد و در دهمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک با همراهی هیئتی از ایران شرکت کرد.
• ۱۳۳۶ - به عنوان منشی اول سفارت ایران در پاریس به فرانسه اعزام شد و همزمان به عنوان رایزن بازار مشترک اروپا منصوب شد.
• ۱۹۶۰ - رایزن سفارت ایران و سپس حامی سرکنسولگری ایران در هرات افغانستان.
• ۱۹۶۱ - ارسال به سرکنسولگری سفارت ایران در کویت.
• ۱۳۴۲ - به عضویت شورای عالی امور استخدامی و حامی اداره هفتم سیاسی خلیج فارس درآمد. در همان سال به دلایل سیاسی به عنوان مستشار به سفارت ایران در برن و محل خدمتش در تل آویو اسرائیل اعزام شد.
• ۱۳۴۷ - رئیس پنجمین دفتر سیاسی و به عنوان عضو علی‌البدل هیئت ایرانی در بیست و سومین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد عازم نیویورک شد.
• ۱۹۷۰ - به عنوان سفیر ایران در بخارست - رومانی
• ۱۹۷۴ - سفیر ایران در بغداد - عراق
• ۱۹۷۸ - سفیر ایران در آلمان فدرال

تدوین و تنظیم قرارداد الجزیره ۱۹۷۵

این عهدنامه مرزی منعقد با کشور عراق به اختلافات مرزی بسیار قدیمی که از زمان حضور مستعمراتی انگلستان (مربوط به دوران تحت الحمایگی عراق) وجود داشت پایان داد و حاکمیت ایران را بر اساس حقوق بین‌الملل در مناطق مرزی مورد اختلاف تثبیت نمود. این عهدنامه به نام عهدنامه ۱۹۷۵ ایران و عراق شناخته می‌شود.

جستارهای وابسته

• فهرست سفیران ایران
• فهرست سفیران ایران در آلمان

پیوند به بیرون

• اتحاد خائن: معاملات مخفی اسرائیل، ایران و ایالات متحده
• زندگینامه دکتر میر صادق صدریه- نوشته مریم شیخ الاسلامی- وب سایت نهضت مقاومت ملی
• نمایندگان دیپلماتیک حکومت پهلوی در اسرائیل
• فصل اول : قلب ایران در قلب اروپا (امام در پاریس) سفارتخانه‌های شاه در تصرف نیروهای انقلاب
• دکتر علی اکبر ولایتی، نمایندگان دیپلماتیک حکومت پهلوی در اسرائیل
• عبدالرحمان صدریه، قریه ما، چاپ ۱، انتشارات خامه، ۱۳۶۰
• صادق طباطبایی، قلب ایران در قلب اروپا (امام در پاریس)، ۱۳۸۷، صفحهٔ ۱۵۱
• گزارش شماره ۱۸۶۶ مورخ ۳/۱۱/۱۳۴۴ از دکتر میرصادق صدریه به وزارت امور خارجه، نمایش تلآویو، سال ۱۳۳۸–۴۹، کارتن ۱۱، پرونده ۹۲
• گزارش شماره ۲۸۱ مورخ ۱۱/۲/۱۳۴۵ از دکتر میرصادق صدریه به وزارت امور خارجه، نمایش تلآویو، سال ۱۳۳۸–۴۹، کارتن ۱۱، پرونده ۹۲.
• خوانساری، مهرداد، پایان‌نامه دکتری. نهضت ملی مقاومت ایران ۱۹۷۹–۱۹۹۱. نقش یک جنبش ممنوعه مخالف در سیاست بین‌الملل، ژوئن ۱۹۹۵، صفحات ۱۶۷، ۲۹۴، ۳۰۲
• ایران هسته ای: تولد یک دولت اتمی، دیوید پاتریکاراکوس، آی بی تائوریس، لندن، ۳۰ اوت ۲۰۱۲