قیرگونی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

قیرگونی به گونی آغشته به قیر گفته می‌شود که برای جلوگیری از نفوذ رطوبت در محل‌هایی مانند پی، پشت‌بام، بدنهٔ منابع آب، کف حمام و کف توالت روی سطح کشیده می‌شود.[۱] الیاف گونی نقش مسلح‌کننده قیر را دارند و قیر را در محل خود تثبیت می‌کنند. قیرگونی به دو شکل اجرا می‌شود یک لایه و دو لایه: ضخامت قیرگونی در حدود ۲ تا ۳ سانتی‌متر است.

گونه‌ها:

یک‌لایه:ابتدا یک لایه قیر سپس یک لایه گونی و دوباره روی آن یک لایه قیر می‌ریزند.
دولایه:ابتدا یک لایه قیر سپس روی آن یک لایه گونی و دوباره یک لایه قیرو روی آن یک لایه گونی و در آخر یک لایه قیر می‌ریزند.

آهک و شفته آهکی قیر را فاسد می‌کنند و نباید در زیر قیرگونی از این ملات استفاده شود و برای این کار ملات ماسه سیمان مناسب‌تر است.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. انوری، حسن: فرهنگ روز سخن، تهران: سخن، ۱۳۸۳. ص۹۱۸.
  2. کتاب مصالح ساختمانی یادنامه احمد حامی، کتاب مصالح‌شناسی یادنامه سیاوش کباری