رگتایم
| رگتایم | |
|---|---|
| ریشه‌های سبکی | Cakewalk، موسیقی فولکلور، موسیقی مارش آمریکایی، موسیقی کلاسیک |
| ریشه‌های فرهنگی | غرب میانه اواخر قرن ۱۹ ایالات متحده |
| سازهای معمول | به‌طور عمده پیانو، گاهی بانجو ارکستر و گروه برنج |
| فرم‌های مشتق‌شده | Stride, novelty piano, honky tonk |
| ژانرهای درهم‌آمیخته | |
| جاز – boogie woogie – موسیقی بلوگرس | |
رَگ‌تایم (Ragtime) گونه‌ای موسیقی است که در میان سال‌های ۱۸۹۰–۱۹۱۰ در اوج بوده که در اواخر قرن ۱۹ در جوامع آفریقایی آمریکایی سرچشمه گرفت و به شکل مشخصی از موسیقی محبوب آمریکایی تبدیل شد.[۱]
معمولاً دارای ضرب ۲/۴ و ۴/۴ است و برای پیانو ساخته و اجرا می‌شدند که معمولاً حاوی چندین مضمون مجزا بودند و اغلب در الگوهای تکرار و تکرار مرتب می‌شدند. اگر چه بجز پیانو برای انواع سازها و سبک‌ها اقتباس شده است.[۲][۳]
در اوایل قرن ۲۰ توسط آهنگسازانی مثل اسکات جاپلین، جیمز اسکات و جوزف لمب محبوب شد. البته قبل از اینکه این سبک به صورت نت چاپ و منتشر شود توسعه یافته بوده که منشأ اون از ایالات کنتاکی و میسوری و تکزاس بود. می‌توان گفت رگتایم اصلاحی از سبک مارش بود که با چند ریتم اضافی از موسیقی آفریقایی ساخته شده بود و توسط جان فیلیپ سوزا رایج شد.[۴][۵]
اولین آهنگ رگتایمی که به صورت رسمی منتشر شد «لا پس ما لا» در سال ۱۸۹۵ بود که توسط ارنست هوگان نوشته شده بود و بن هارنی سال بعدش یعنی ۱۸۹۶ آهنگ You’ve been a good old wagon but you done broke down رو ساخت که بسیار موفق آمیز بود و توی محبوبیت این ژانر تونست مؤثر باشه.[۶][۷]
ساختار و خصلت اصلی رگتایم ریتم سنکوپی (پاره دار) است. رگتایم نوعی جاز اولیه است که در آن ضرب و مکث بسیار مؤکد است. در این سبک از شیوه‌ای به نام صدای بَمِ رونده (walking bass) استفاده می‌شود. این سبک از سبک‌های پیانویی در موسیقی جاز است.[۸]
رگتایم از ترانه‌های بردگان سیاه‌پوست آمریکا سرچشمه گرفته است. رگ به معنای ژنده و پاره و گسیخته است و تایم به معنای وزن و ضربان موسیقی.
منابع
[ویرایش]- ↑ Berlin, Edward A. (2001). "Ragtime". The Grove Music Dictionary. Oxford University Press. doi:10.1093/gmo/9781561592630.article.22825. ISBN 978-1-56159-263-0. Retrieved 2009-06-29.
- ↑ Reed, Addison W. (1975). "Scott Joplin, Pioneer". The Black Perspective in Music. 3 (1): 45–52. doi:10.2307/1214379. ISSN 0090-7790. JSTOR 1214379.
- ↑ Perlman, Itzhak. "The Easy Winners and other rag-time music of Scott Joplin". Archived from the original on 26 April 2013. Retrieved 17 June 2019.
- ↑ Blesh, Rudi (1981). 'Scott Joplin: Black-American Classicist, Introduction to Scott Joplin Complete Piano Works. New York Public Library. p. xvii.
- ↑ Brogan, Hugh (1999). The Penguin History of the United States of America (2 ed.). Penguin Books. p. 415. ISBN 978-0-14-025255-2.
- ↑ Abbott and Seroff, Lynn, Doug (2009). Ragged But Right: Black Traveling Shows, 'Coon Songs' and the Dark Pathway to Blues and Jazz. University of Mississippi. ISBN 978-1-4968-0030-5. Retrieved January 21, 2024.
- ↑ Miller, Karl Hagström (2010). Segregating Sound: Inventing Folk and Pop Music in the Age of Jim Crow. Duke University Press. p. 43. Retrieved January 22, 2024.
- ↑ "Theatrical Comment: Use of Vulgar Words a Detriment to Ragtime". New York Age. April 3, 1913. p. 6.
| فرم موسیقایی | |
|---|---|
| ریشه‌ها | |
| سازهای متداول | |
| سبک‌های ناحیه‌ای | |
| زیرسبک‌ها | |
| سبک‌های تلفیقی | |
| سبک‌های مرتبط | |
| فهرست‌ها | |
