حزب اتحادگرای اولستر
Ulster Unionist Party | |
|---|---|
.svg){kind=logo} | |
| کوته‌نوشت | UUP |
| رهبر | Steve Aiken |
| رئیس | May Steele |
| رئیس | The Lord Empey |
| بنیان‌گذاری | 3 March 1905 |
| پیشین | Irish Unionist Alliance |
| ستاد | Strandtown Hall 2-4 Belmont Road بلفاست ایرلند شمالی BT4 2AN |
| شاخه جوانان | Young Unionists |
| مرام سیاسی | |
| طیف سیاسی | راست میانه[۳] |
| وابستگی اروپایی | Alliance of Conservatives and Reformists in Europe |
| UK affiliation | حزب محافظه کار (1905–1972, 2008–2012) |
| House of Commons (NI Seats) | ۰ از ۱۸ |
| مجلس اعیان بریتانیا | |
| NI Assembly | ۱۰ از ۹۰ |
| Local government in Northern Ireland[۴] | ۷۴ از ۴۶۲ |
| وبگاه | |
حزب اتحادگرای اولستر (UUP ; ایرلندی: Páirtí Aontachtach Uladh) یک حزب سیاسی خواهان وحدت بریتانیا در ایرلند شمالی است.[۵] در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، حزب در اولستر، ربع شمالی ایرلند، پشتیبانانی برای خود یافت. این حزب بین سال‌های ۱۹۲۱ و ۱۹۷۲ بر ایرلند شمالی حکومت می‌کرد. در طول درگیری‌های ایرلند شمالی اکثر رای‌دهندگان خواهان ماندن در بریتانیا از این حزب پشتیبانی می‌کردند و در آن زمان اغلب به عنوان حزب رسمی اتحادگرایان (OUP) نامیده می‌شد.[۶][۷] بین سال‌های ۱۹۰۵ و ۱۹۷۲، نمایندگان این حزب پیرو حزب محافظه کار مستقر در وست مینستر شدند و در واقع به عنوان شاخه ایرلند شمالی حزب محافظه کار و حزب اتحادگرایی عمل می‌کردند. این توافق در سال ۱۹۷۲ مورد اختلاف نظر واقع شد و منسوخ گردید. از آن زمان تاکنون دو حزب از نظر نهادی جدا از هم‌اند.
در حال حاضر این چهارمین حزب بزرگ ایرلند شمالی است. در انتخابات محلی سال ۲۰۰۳ دو حزب اتحادگرای دموکراتیک (DUP) و شین فین و در سال ۲۰۱۷ حزب سوسیال دموکراتیک و کارگر (SDLP) از آن پیشی گرفتند. از زمان از دست دادن دو کرسی خود در سال ۲۰۱۷، این حزب در وست مینستر نماینده ندارد. این حزب در ایرلند شمالی ۱۱٫۷٪ از آرا را به دست آورد و در انتخابات ۲۰۱۹ هیچ کرسی را کسب نکرد و در رده پنجم، پس از DUP، شین فین، حزب اتحاد ایرلند شمالی و SDLP قرار گرفت. در داخل پادشاهی متحده، حزب اتحادیه اولستر از نظر تاریخی وابسته به حزب محافظه کار در بریتانیا بوده‌است و اغلب به عنوان یک نهاد خارج از حزب در نظر گرفته می‌شود.[۸] UUP و پیشینیان آن صدای سنتی اتحادگرایان در ایرلند بوده‌اند.
در سال ۲۰۱۶، UUP و SDLP تصمیم گرفتند کرسی‌های نمایندگی ایرلند شمالی را که به آن‌ها تعلق می‌گرفت قبول نکنند و رسماً با مقامات اجرایی مخالفت کنند. این اولین باری بود که یک دولت واگذار شده در ایرلند شمالی شامل UUP نبود. استیو آیکن در نوامبر ۲۰۱۹ به عنوان رهبر حزب، جانشین رابین سوان شد.[۹]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Nordsieck, Wolfram (2017). "Northern Ireland/UK". Parties and Elections in Europe. Archived from the original on 7 November 2016. Retrieved 28 September 2018.
- ↑ "Nesbitt says NI needs liberal progressive politicians". Belfast Newsletter. Archived from the original on 26 April 2016. Retrieved 14 April 2016.
- ↑ Ari-Veikko Anttiroiko; Matti Mälkiä (2007). Encyclopedia of Digital Government. Idea Group Inc (IGI). pp. 394–. ISBN 978-1-59140-790-4. Archived from the original on 25 December 2018. Retrieved 17 October 2015.
- ↑ "Local Council Political Compositions". Open Council Date UK. 7 January 2018. Archived from the original on 30 September 2017. Retrieved 7 January 2018.
- ↑ "NI parties step on election trail". BBC News. 5 April 2005. Archived from the original on 9 May 2007. Retrieved 9 April 2010.
- ↑ "Abstracts of Organisations - 'U'". Conflict Archive on the Internet. University of Ulster. 23 September 2015. Ulster Unionist Party (UUP). Archived from the original on 22 February 2011. Retrieved 17 June 2016.
{{cite web}}: Unknown parameter|nopp=ignored (|no-pp=suggested) (help) - ↑ "Ulster Unionist Party". Politics 97. BBC. 1997. Archived from the original on 6 May 2017. Retrieved 17 June 2016.
- ↑ Smith, Jeremy (2006). "'Ever Reliable Friends'?: The Conservative Party and Ulster Unionism in the Twentieth Century". The English Historical Review. 121 (490): 70–103. doi:10.1093/ehr/cej003. JSTOR 3806241.
- ↑ "Steve Aiken takes over as new leader of Ulster Unionist Party". BBC. 9 November 2019. Archived from the original on 9 November 2019. Retrieved 9 November 2019.