پرش به محتوا

اوپانیشاد ایشا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ایشا
بندهای ۱ تا ۳
دیواناگریईश
IASTīśā
تاریخهزاره اول پ.ک.
نوعاصیل
وداهای مرتبطیاجورودا شوکلا
بندها۱۷ یا ۱۸
شارحادی شانکارا، مادهواچاریا[۱]

اوپانیشاد ایشا (Devanagari: ईशोपनिषद् IAST īśopaniṣad) یکی از کوتاه‌ترین اوپانیشادها است که در فصل (ادهیایا) ی آخر یاجورودا آمده‌است. ایشا یک اوپانیشاد اصیل (موکیا) است و به نظم شعری تألیف شده‌است که ۱۷ یا ۱۸ بند دارد.

این اوپانیشاد متنی کلیدی در خرده‌مکاتب ودانتا و شروتی مهمی در بسیاری از مکاتب مختلفHinduism است. ایشا چهلمین فصل یاجورودا نیز است. نام آن از کلمات آغازینش īśā vāsyam گرفته شده که به معنای «دربرگرفته توسط ایشوارا» یا «پنهان در ایشوارا». است[۲] این متن دربارهٔ نظریه‌های مرتبط با آتمن (روح، خویش) بحث می‌کند هر مکاتب دوایتا (دوگانه بین آتمن و برهمن) و آدوایتا (یکی بودن آتمن و برهمن) به آن ارجاع می‌دهند.[۳][۴]

پل دوسن اوپانیشاد ایشا به‌همراه اوپانیشادهای کنه، کته، سوتاسواتارا و مونداکا تحت عنوان «اوپانیشادهای شعری» طبقه‌بندی کرده‌است.

منابع

[ویرایش]
  1. Sharma, B.N.K: Philosophy of Sri Madhvacharya, page 363. Bharatiya Vidya Bhavan, 1962.
  2. Max Muller, The Upanishads, The Sacred Books of the East, Part 1, Oxford University Press, Reprinted by Routledge in 2013, شابک ‎۹۷۸−۰۷۰۰۷۰۶۰۰۶, Vol. 1, pages 311-319
  3. AK Bhattacharyya, Hindu Dharma: Introduction to Scriptures and Theology, شابک ‎۹۷۸−۰۵۹۵۳۸۴۵۵۶, pages 25-46
  4. Madhava Acharya, The Commentary of Sri Madhva on Isha and Kena Upanishad, اُسی‌ال‌سی ۲۴۴۵۵۶۲۳; also Isavasyopanisad bhasya sangraha, شابک ‎۹۷۸−۸۱۸۷۱۷۷۲۱۰, اُسی‌ال‌سی ۸۱۸۸۲۲۷۵