اردشیر
معنای اردشیر را در ویکیواژه، واژهنامهٔ آزاد، ببینید. |
اردشیر نامی برای مردان است. این نام در پارسی باستان اَرتَه خشَثْرَه و در پهلوی ارتخشیره است تشکیل یافته از ارته (ارد، اشا) به معنی مقدس و متدین و درستکار و خشثره (شهر، شهریاری ) و یعنی آنکس که پادشاهی و شهریاری مقدس دارد.[۱] اردشیر ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
شاهان ایران
- اردشیر یکم (هخامنشی)
- اردشیر بابکان (ساسانی)
- بهمن پسر اسفندیار با نام دیگر اردشیر
- اردشیر دوم (هخامنشی)
- اردشیر دوم (ساسانی)
- اردشیر سوم (هخامنشی)
- اردشیر سوم (ساسانی)
- اردشیر چهارم
- اردشیر پنجم
- آرداشیر اروندی
- اردشیر یکم باوندی
- اردشیر دوم باوندی
دیگر افراد
- اردشیر پسر بیژن
- اردشیر (موبد موبدان)
- اردشیر (قهرمان شاهنامه)
- اردشیر محصص
- اردشیر یگانگی
- اردشیر کشاورز
- اردشیر کامکار
- اردشیر زاهدی
- اردشیر ریپورتر
- اردشیر (شاه مرو)
- اردشیر بیدخشان
- اردشیر بیفردکان
- اردشیر (ساتراپ گودمان)
- اردشیر (ساتراپ نیریز)
- اردشیر اردشیر هشنوم
- اردشیر کارن
- اردشیر (شاه کرمان)
- اردشیر (شاه آدیابن)
- اردشیر سورن
- اردشیر وراز