نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Wikipop(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۲۱ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۹:۵۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۲۱ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۹:۵۳ توسط Wikipop(بحث | مشارکت‌ها)
اَبی رُود (به انگلیسی: Abbey Road) نام آلبوم یازدهم گروه انگلیسی و چهار نفره مشهور موسیقی راک، بیتلز است که در تابستان سال ۱۹۶۹ میلادی ضبط و در پاییز همان سال به بازار ارائه شده‌است و آخرین آلبوم ضبط شده توسط این گروه محسوب می‌شود. آلبوم «بگذار باشد»[۱] گرچه زودتر از این آلبوم در استودیو ضبط شده، اما دیرتر (سال ۱۹۷۰) ارائه شده‌است. هرچند ضبط آلبوم ابی رود هنگامی صورت گرفت که گروه بیتلز انسجام پیشینش را از دست داده و در آستانه فروپاشی بود، ساختار آن بیش از هر آلبوم دیگری یکپارچه‌است. دو طرف فونوگراف (صفحه گرامافون) این آلبوم، متفاوت است، طرف اول کلکسیونی از تک‌آهنگ‌ها می‌باشد، در حالی‌که طرف دوم، رشته‌ای یکپارچه و طولانی از قطعه‌های مختلف است که بیشتر آنها کوتاه بوده و بدون هیچ فاصله یا مکثی در قطعه بعد از خود می‌آمیزند. برخی ترانه‌ها (به ویژه ترانه «چرا که»[۲]) از برجسته‌ترین کارهای موسیقی راک در زمینه هارمونی می‌باشند. جورج هریسون نیز با ارائه دو ترانه «از اینجا خورشید طلوع می‌کند»[۳] و «یک چیزی»،[۴] (به ویژه دومین ترانه که نخستین ساخته هریسون است که به جدول پرفروشترین ترانه‌های روز راه یافت)، در مقام یک آهنگساز مطرح دوران، در این آلبوم درخشید.
ابی رود از موفق‌ترین آلبومهای بیتلز بود، این آلبوم به محض انتشار در انگلستان، در مکان نخست جدول پرفروشترین آلبومهای روز قرار گرفت و برای ۱۷ هفته در این رتبه باقی ماند. در آمریکا نیز در هفته چهارم انتشارش، در صدر جدول آلبومهای پرفروش روز ایستاد و تا ۱۱ هفته در آن مکان ماند. با انتشار دوباره در سال ۱۹۸۷ و اینبار بر لوح فشرده (سی دی)، این آلبوم دوباره به جدول آلبومهای پرفروش بازگشت. بر اساس شمارش شرکت ای‌ام‌آی، تا ماه اکتبر ۱۹۷۲، ۷٫۶ میلیون نسخه از اَبی رود در سرتاسر دنیا فروش رفت و در سال ۱۹۸۰ این میزان، به ۱۰ میلیون نسخه رسید. در ماه دسامبر ۲۰۰۳، مجله رولینگ استون، این آلبوم را چهاردهمین آلبوم برتر دنیا خواند. مجلهٔ تایم نیز در سال ۲۰۰۶ و در فهرستی که تحت عنوان «۱۰۰ آلبوم برتر همهٔ دوران» منتشر کرد، ابی رود را در زمرهٔ بهترین آلبومهای دههٔ ۱۹۶۰ معرفی کرد.[۵]
