شروین
شروین یک نام پسرانه مازندرانی است.شروین اشاره به نام انوشیروان نیز دارد؛ «انوشه» به معنای ابدی و «روان» به معنای جان، که روی هم معنای جاودانه را به ذهن یاداور میشود.[۱][منبع بهتری نیاز است] «شروین» نام تعدادی از پادشاهان وسردارن طبرستان بودهاست. [نیازمند منبع]
افراد سرشناس دارای نام «شروین»
شروین نام دو تن از پادشاهان باوندیان بودهاست؛ شروین پسر سرخاب و شروین پسر رستم. نویسندهٔ کتاب مرزباننامه، از شاهزادگان تبرستان و به نام مرزبان پسر رستم شروین و پسرش باراد بودهاست و (یعنی نیای او نامش شروین بودهاست). به جز اسپهبدان تبرستان، که اولین نمونهٔ ذکر شده از این نام بودهاند. افراد سرشناس[کدام؟]از جمله شرویندخت جمالی و همچنین شاعران معاصر دیگر نیز به نام شروین نفیسی فرد این نام را داشتهاند.
معنا
شروین به معنای کسی است که همه او را دوست دارند (معشوق مردمان) و همچنین به معنی همیشه پایدار و نامی است برای پسران. در سفینهٔ تبریز، شروین به معنی «معشوق مردمان» آمدهاست.[۲]
شهابسنگ شروین
در سال ۲۳۱ خورشیدی برابر با ۲۳۷ قمری شهابسنگی در روستای رسکت واقع در بخش دودانگه در شهرستان ساری[نیازمند منبع]، سقوط کرد که به نام «شهاب سنگ اسپهبد شروین» خوانده شد. برخی پژوهشگران[نیازمند منبع] برج رسکت را یادمانی چندمنظوره در نزدیکی محل سقوط این شهابسنگ میدانند.[۳]
یادداشتها
- ↑ https://www.behindthename.com/name/shervin/submitted
- ↑ تبریزی، ابوالمجد محمدبنمسعود، ۱۳۸۱. سفینهٔ تبریز. چاپ عکسی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، ص ۵۲۴. به نقل از صادقی، علیاشرف، ۱۳۸۵. «چند فهلوی»، مجلهٔ زبانشناسی، سال ۲۱، شمارهٔ ۴۱ و ۴۲، ص ۳۴.
- ↑ ماهنامهٔ نجوم، شماره ۲۰۷، خرداد و تیر ۱۳۹۰، صفحهٔ ۳۲.