محمدجواد صافی گلپایگانی
 | لحن یا سبک این مقاله بازتابدهندهٔ لحن دانشنامهای مورد استفاده در ویکی‌پدیا نیست. (مه ۲۰۱۶) |
.jpg)
محمد جواد صافی گلپایگانی(متولد ۲ آذر ۱۲۴۹ شمسی، درگذشته ۱۵ بهمن ۱۳۳۷ شمسی) ملا و فقیه عصر خویش بود.
او پدر لطف الله صافی گلپایگانی و علی صافی گلپایگانی نیز بود.
تولد و خانواده
۲۷ شعبان المعظم ۱۲۸۷ یا ۱۲۸۸ ه ق،[۱] در گلپایگان متولد شد. پدر وی ملا عباس به تجارت می‌پرداخت؛ مادرش زهرا فرزند محمد باقر ادیب گلپایگانی و دایی‌اش ملا محمدرضاو ملاابوالقاسم بود.
تحصیلات
وی به اقتضای شوق فطری و اقتفای سیره خانوادگی، از همان آغاز نوجوانی به تحصیل علوم دینی روی آورد. وی مقدمات و سطوح را نزد پدرش و دیگر دانشوران گلپایگان - که در آن زمان مجمع علما و دانشمندان بود - فرا گرفت و سپس در سال ۱۳۰۵ ه ق(۳) به اصفهان رفت، و تا سال ۱۳۱۶ ه ق نزد استادان بزرگ وقت علوم متداول را فرا گرفت. وی آنی از کوششهای علمی بازنایستاد تا پس از نگارش رساله‌هایی در مسائل فقهی، در سال ۱۳۱۰–۱۳۱۱ ه ق به اخذ اجازات متعدد اجتهادی نایل آمد و مورد توجه وافر استادان خود قرار گرفت.[۲] تنها ۲۴ سال داشت که اجازات متعددی در اجتهاد از استادانش درچه‌ای، نورالله اصفهانی و سید محمدباقر موسوی خوانساری دریافت کرد و این در حالی بود که توفیق داشت تا با بروجردی و سید ابوالحسن اصفهانی هم‌درس باشد. پس از آن بود که در قم، اصفهان و گلپایگان به تدریس، تألیف، اقامه نماز جماعت و راهنمایی مردم همت گمارد. در آن زمان که مصادف با حکومت پهلوی اول بود، در مبارزه با بهائیت و تصوف، مخالفت با خان‌ها و فئودال‌ها و البته رویارویی با کشف حجاب رضاخانی، کم نگذاشت و به عنوان عالم و فقیهی حاضر در صحنه، شناخته می‌شد. همچنین تلاش داشت تا در احیای شعائر دینی و برگزاری بزرگداشت‌های مذهبی پیشقدم باشد.
فرزندان
درگذشت
وی در شب ۲۵ رجب ۱۳۷۸ ه ق (۱۵ بهمن ۱۳۳۷) درگذشت و پس از تشییع در زادگاهش، به قم منتقل و دفن شد.
منابع
- ↑ نقباء البشر، آقابزرگ تهرانی، ج1، ص331.
- ↑ تربت پاکان قم، عبدالحسین جواهر کلام، جلد3، ص1984.