کالوسه
این مقاله نیازمند بهروزرسانی است.(ژوئن ۲۰۱۸) |
ترجمهٔ عنوان این مقاله دارای منبع نیست. ویرایشگران طبق سیاست تحقیق دستاول ممنوع نمیتوانند اصطلاحات زبانهای دیگر را بدون منبع ترجمه کنند و از طرف دیگر بر اساس شیوهنامه در اکثر مواقع نمیتوانند عنوان مقاله را با عنوان اصلی آن در الفباهای غیر فارسی و عربی ثبت کنند. |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. (ژوئن ۲۰۱۸) |
روستای کالوسه[۱] در جنوب غربی شهرستان مسجدسلیمان و در فاصله 25 کیلومتری این شهرستان واقع شدهاست. ساکنین این روستا از عربهای کمری هستند و زبان اهالی روستا تلفیقی از زبان عربی و گویش بختیاری است که به دلیل همزیستی در کنار اقوام بختیاری ساکن در روستاهای مجاور به وجود آمده است. وجه تمایز این روستا چشمه آب شیرین موجود در آن است که نام روستا نیز برگرفته از نام همین چشمه است. اما متأسفانه در سالهای اخیر به دلیل کمی بارش نزولات جوی و خشکسالی، در فصول خشک آب این چشمه به حداقل میزان خود میرسد. از روستاهای مجاور کالوسه میتوان از جهجه[۱]، شاهولی[۱]، شکرآب[۱] و تنگپل[۱] نام برد.
اطلاعات کلی | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | خوزستان |
شهرستان | مسجدسلیمان |
بخش | تمبی گلگیر |
نام محلی | کالوسه |
نامهای دیگر | ندارد |
نامهای قدیمی | کاسه لیسه |
۳۱°۴۶′۴۳″شمالی ۴۹°۱۸′۱۰″شرقی / ۳۱٫۷۷۸۷°شمالی ۴۹٫۳۰۲۷°شرقی | |
مردم | |
جمعیت | فاقد جمعیت ثابت |
تراکم جمعیت | 0 نفر بر کیلومتر مربع |
جغرافیای طبیعی | |
مساحت | 30کیلومتر مربع |
ارتفاع از سطح دریا | 350 متر |
آبوهوا | |
میانگین دمای سالانه | 40درجه سانتیگراد |
بارش سالانه | 200میلیمتر |
معرفی روستا
تاریخچه ایجاد روستا به دوره تقسیم اراضی بر می گردد که در آن زمان شیخ شاهمراد اولادشهباز به واسطه برخورداری از حکم حکومتی و به عنوان کلانتر بخشی از قسمتهای منطقه لهبری، خویشاوندان خود را برای سکونت به این روستا فرا می خواند و پس از تقسیم زمینهای کشاورزی بین آنها ساکنین اولیه روستا به کار کشاورزی که عمدتاً کاشت محصولات دیم از جمله گندم و جو بوده و همچنین دامپروری روی می آورند.
افراد مشهور روستا
مرحوم شیخ شاهمراد اولادشهباز, مرحوم شیخ حبیب الله رخشان, مرحوم شیخ جعفر سیاهپور, مرحوم شیخ سردار سیاهپور
عنوانصفحه
محافظت کامل. به علت خرابکاری شدید IPها.
منابع
• rc.majlis.irمرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، ۱۱۶۸۶۶ت۸۹۴- ۱۹ دی ۱۳۶۶ -۲۹۱ مصوب ۲ اردیبهشت ۱۳۶۶ هیئت وزیران