فاروق یکم
| فاروق یکم | |
|---|---|
| آخرین پادشاه دودمان خدیوی مصر | |
 | |
| پیشین | ملک فؤاد اول |
| جانشین | فؤاد دوم مصر |
| زاده | ۱۱ فوریه ۱۹۲۰ کاخ عابدین، قاهره، .svg){kind=small} مصر |
| درگذشته | ۱۸ مارس ۱۹۶۵ رم،  ایتالیا |
| آرامگاه | |
| همسران | |
| پدر | احمد فؤاد |
| مادر | نازلی صبری |
| امضاء |  |
فاروق یکم پسر احمد فؤاد و از نوادگان محمدعلی پاشا است. وی پادشاه ماقبل آخر مصر از خاندان محمد علی بود که جد اعلایش آن را در پی یک حکم انتصاب دربار عثمانی بدست آورده بود.[۱]
سال‌های آغازین
وی به عنوان اعلی‌حضرت سلطنتی فاروق بن فؤاد، شاهزادهٔ موروثی مصر و سودان، در ۱۱ فوریهٔ ۱۹۲۰ (گویمادها اول، ۱۳۳۸ در سال‌های مسلمان) در کاخ عابدین، قاهره، فرزند ارشد سلطان فؤاد یکم (بعداً پادشاه فؤاد اول) همسر دوم او، نازلی صبری زاده شد.[۲][۳]
نژاد او شامل ۱۰/۱۶ چرکسی (دو طرفه)، ۳/۱۶ ترکی (دو طرفه)، ۲/۱۶ فرانسوی (مادری) و ۱/۱۶ آلبانیایی (پدری) تبار بود.[۴][۵][۶] فاروق همیشه به میراث آلبانیایی خود افتخار می‌کرد و به عنوان پادشاه، توسط ۳۰ محافظ آلبانیایی محافظت می‌شد زیرا آلبانیایی‌ها را تنها افرادی می‌دانست که می‌توانست به آن‌ها اعتماد کند.[۷] فاروق علی‌رغم اصالت آلبانیایی خاندانش، به‌طور مشترک با سایر اعضای نخبهٔ عثمانی مصر خون چرکسی بیشتری در او بود، زیرا محمدعلی بزرگ و جانشینان او علاقه به کنیزان چرکسی خود داشتند، که یکی از با ارزش‌ترین دارایی‌های یک مقام عثمانی بود.[۸]
فاروق در کودکی مادربزرگ خود، زنی با یک بازو را ملاقات کرد.[۹] زبان‌های اول فاروق ترکی و فرانسوی (زبان‌های نخبگان مصری) بود، و او همیشه خود را مصری می‌دانست تا عرب، و علاقه‌ای به ملی‌گرایی عرب نداشت جز راهی برای افزایش قدرت مصر در خاورمیانه.[۱۰] تا پیش از انقلاب ۱۹۵۲، اشرافیت تورکو-چرکس کمتر از ۱٪ از جمعیت را تشکیل می‌داد، اما ۳/۴ از تمام زمین‌های کشاورزی مصر را در اختیار داشت. [۱۱] مصر تحت حکومت خاندان محمدعلی با شدیدترین نابرابری در درآمد در جهان مشخص می‌شد زیرا ثروتمندان در مصر تمایل داشتند که بسیار ثروتمند باشند در حالی که فقرا تمایل زیادی به فقر داشتند.[۱۱]
خلع قدرت
وی سه روز بعد از کودتای ۲۳ ژوئیهٔ ۱۹۵۲ مجبور به استعفا از سلطنت به نفع پسر شش‌ماهه‌اش فؤاد شد.[۱][۱۲] دوران سلطنت فؤاد دوم هم تنها یازده ماه بود و بعد از آن نظام سلطنتی در مصر حذف و جمهوری اعلام شد.
مرگ
او سرانجام در ۱۸ مارس ۱۹۶۵ در رم بر اثر عارضهٔ قلبی درگذشت. مرگ او در سن ۴۵ سالگی در غربت و تنهایی به‌وقوع پیوست.
خویشاوندان
خواهر او فوزیه مدتی همسر محمدرضاشاه پهلوی آخرین شاه ایران بود.[۱]
در آثار سینمایی
مجموعۀ الملک فاروق که به زندگی او می‌پردازد در مصر ساخته شد، که در روزهای ماه رمضان سال ۲۰۰۷ میلادی از تلویزیون مصر پخش شد.
منابع
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ فوزیه. خسرو معتضد. البرز. ۱۳۷۵
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامimdbوارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ John E. Jessup (1998). An Encyclopedic Dictionary of Conflict and Conflict Resolution, 1945-1996. Greenwood Publishing Group. p. 205. ISBN 978-0-313-28112-9. Retrieved 8 February 2013.
- ↑ Montgomery-Massingberd, Hugh, ed. (1980). "The French Ancestry of King Farouk of Egypt". Burke's Royal Families of the World. Vol. Volume II: Africa & the Middle East. London: Burke's Peerage. p. 287. ISBN 978-0-85011-029-6. OCLC 18496936.
{{cite book}}:|volume=has extra text (help) - ↑ Goldschmidt, Arthur (2000). Biographical dictionary of modern Egypt. Lynne Rienner Publishers. p. 191. ISBN 1-55587-229-8.
- ↑ "Ancestors of Queen Nazli" (JPG). Egy.com. Retrieved 1 March 2010.
- ↑ Stadiem 1991, p. 297.
- ↑ Stadiem 1991, p. 183.
- ↑ Stadiem 1991, p. 116.
- ↑ Stadiem 1991, p. 11–12.
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Stadiem 1991, p. 270.
- ↑ http://en.wikipedia.org/wiki/Farouk_of_Egypt
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| نگارخانه‌های هنری و موزه‌ها | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| سایر | |
- افراد مصری ترکتبار
- افراد مصری چرکستبار
- افراد مصری فرانسویتبار
- اهالی قاهره
- پادشاهان استعفاداده
- درگذشتگان ۱۹۶۵ (میلادی)
- دریافتکنندگان صلیب بزرگ لژیون دونور
- دریافتکنندگان نشان پهلوی
- دریافتکنندگان نشان حسین پسر علی از اردن
- رهبران برکنارشده از طریق کودتا
- زادگان ۱۹۲۰ (میلادی)
- سیاستمداران جنگ جهانی دوم
- شاهان سودان
- شاهان مصر
- شاهزادگان اهل مصر
- شهروندان موناکو از طریق تغییر تابعیت
- فیلدهای مارشال مصر
- گیرندگان نشان والای افتخار شوالیهگری اردن
- مسلمانان سنی اهل مصر
- مصریهای مهاجرتکرده به ایتالیا
- ملک فاروق
- نشان افتخار سلیمان