پیمان پاریس (۱۸۱۴)
پیمان پاریس (۱۸۱۴) به پیمانی گفته می‌شود که در ۳۰ مه ۱۸۱۴ میلادی، بین ائتلاف ششم و فرانسه شکست خورده، امضاء شد. این پیمان به جنگ‌های ناپلئونی پایان داد. ائتلاف ششم شامل کشورهای امپراتوری روسیه، پادشاهی پروس، امپراتوری اتریش، بریتانیا، سوئد، پادشاهی اسپانیا، پادشاهی پرتغال و بخش‌هایی از ایالت‌های آلمان بود.
پیامدهای پیمان[ویرایش]
در این پیمان مرزهای فرانسه در محدوده سال ۱۷۹۲ میلادی از سوی ائتلاف ششم به رسمیت شناخته شد.
ناپلئون بناپارت به جزیره الب در ایتالیا تبعید شد و نظام پادشاهی در فرانسه با بازگشت خاندان بوربون‌ها به فرانسه بازگشت. لوئی هجدهم نیز توانست با کمک شارل تالیران نخست‌وزیر و مذاکره‌کننده فرانسه بر تخت پادشاهی فرانسه تکیه زند.[۱]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ حسام معزی، نجفقلی، تاریخ روابط ایران و دنیا، جلد اول، تهران، ۱۳۱۲، ص ۵۴.
ردهها:
- اتریش در ۱۸۱۴ (میلادی)
- پاریس در دهه ۱۸۱۰ (میلادی)
- پاریس در سده ۱۹ (میلادی)
- فرانسه در ۱۸۱۴ (میلادی)
- معاهدههای ۱۸۱۴ (میلادی)
- معاهدههای امپراتوری اتریش
- معاهدههای امپراتوری اسپانیا
- معاهدههای امپراتوری اول فرانسه
- معاهدههای امپراتوری روسیه
- معاهدههای بریتانیا (۱۹۲۲–۱۸۰۱)
- معاهدههای پادشاهی پرتغال
- معاهدههای پادشاهی پروس
- معاهدههای پادشاهیهای متحد سوئد و نروژ
- معاهدههای جنگ‌های ناپلئونی
- معاهدههای صلح اتریش
- معاهدههای صلح اسپانیا
- معاهدههای صلح بریتانیا
- معاهدههای صلح پرتغال
- معاهدههای صلح پروس
- معاهدههای صلح روسیه
- معاهدههای صلح سوئد
- معاهدههای صلح فرانسه
- رویدادهای مه ۱۸۱۴