پیمان ساتمار

پیمان ساتمار در ‎۲۹–۳۰ آوریل ۱۷۱۱ در ساتمار، ترانسیلوانی بین شاندور کارویی، نمایندهٔ مجارها و یکی از ژنرال‌های فرنتس راکوتسی دوم و فیلد مارشال یانوش پالفی نمایندهٔ کارل ششم امپراتور هابسبورگ بسته شد و به جنگ استقلال راکوتسی که از ۱۷۰۳ در جریان بود، پایان داد.

جنگ استقلال راکوتسی[ویرایش]

با بازپس‌گیری بودا توسط اتحاد مقدس که از زمان نبرد موهاچ در اشغال امپراتوری عثمانی بود، پادشاهی مجارستان تحت کنترل وین قرار گرفت. بازپس‌گیری مجارستان بهای گزافی برای وین به‌همراه داشت و مجارستان مشمول پرداخت چهار میلیون فلورین پس از اصلاحات مالیاتی ۱۶۹۸ شد و این زمینه برای شورش‌های رعیت‌ها را فراهم می‌کرد. در ۱۷۰۴ فرنتس راکوتسی دوم رهبری شورش‌های پراکنده را به دست گرفت و با کمک مالی لوئی چهاردهم قیامی ملی علیه هابسبورگ‌ها بر پا شد. با قطع کمک خارجی از ۱۷۰۸ جنگ سیر نزولی پیدا کرد و رفته رفته مجارستان و ترانسیلوانی به دست نیروهای امپراتوری افتاد.

مفاد[ویرایش]

بر اساس پیمان ساتمار کارل ششم به قانون اساسی مجارستان و ترانسیلوانی وفادار می‌ماند، کوروتس‌ها و رهبران جنگ مورد عفو قرار می‌گرفتند و امتیازاتشان با سوگند وفاداری حفظ می‌شد.^[۱]