پیشنویس:جان ایگلند
جان ایگلند | |
---|---|
زادهٔ | ۱۲ سپتامبر ۱۹۵۷ (۶۷ سال) استاوانگر، نروژ |
محل تحصیل | دانشگاه اسلو دانشگاه کالیفرنیا، برکلی |
پیشه | دبیر کل شورای پناهندگان نروژی |
شناختهشده برای | فعالیتهای بشردوستانه |
حزب سیاسی | حزب کارگر نروژ |
همسر | Anne Kristin Sydnes |
فرزندان | ۲ |
یان اگلاند یا جان اگلند (به نروژی: Jan Egeland؛ زاده ۱۲ سپتامبر ۱۹۵۷) یک دیپلمات نروژی، [۱] دانشمند علوم سیاسی، رهبر امور بشردوستانه و سیاستمدار سابق حزب کارگر[۲] است که از سال ۲۰۱۳ دبیرکل شورای پناهندگان نروژی [۳] بوده است. وی از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۷ به عنوان وزیر امور خارجه در وزارت امور خارجه نروژ، و از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ به عنوان معاون دبیر کل سازمان ملل در امور بشردوستانه و هماهنگ کننده امداد اضطراری فعالیت کرد.
اگلند همچنین در طول دوران حرفهای خود بهعنوان معاون مدیر دیدهبان حقوق بشر، مدیر دیدهبان حقوق بشر اروپا ، مدیر مؤسسه امور بینالملل نروژ، دبیر کل صلیب سرخ نروژ و رئیس عفو بینالملل نروژ نیز خدمت کرده است. وی علاوه بر آن دارای جایگاهی به عنوان پروفسور دوم در دانشگاه استاوانگر است.
سالهای آغازین زندگی و تحصیلات
[ویرایش]یان اگلاند، پسر سیاستمدار نروژی کیولو اگلاند، تحصیلات پایهی خود را در مدرسه کلیسای جامع استاوانگر گذرانده است. او دارای مدرک کارشناسی ارشد در علوم سیاسی از دانشگاه اسلو بوده، و یک محقق فولبرایت در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی – جایی که پایان نامه او، مدلهای متضاد دیپلماتیک آمریکایی و اسکاندیناویایی، به عنوان یک کتاب منتشر شد [۴] – و دستیار پژوهشی در موسسه تحقیقات صلح اسلو (PRIO) و مؤسسهی تحقیقاتی گسترش صلح هری اس. ترومن[۵] در اورشلیم[۶] است.
پیشه
[ویرایش]سالهای آغازین
[ویرایش]اگلند در دوران دبیرستان شروع به همکاری با عفو بینالملل کرد، در دهه ۱۹۷۰ کمپینی برای ناپدید شدگان شیلی به راه انداخت، و در ۱۹ سالگی به مدت یک ماه برای سازمان امدادی کاتولیک Minuto de Dios در کلمبیا کار کرد. [۷] [۸]
اگلند بعداً به عنوان رئیس عفو بینالملل در نروژ و نایب رئیس کمیته اجرایی بینالمللی عفو بینالملل خدمت کرد، که در سن ۲۳ سالگی به عنوان جوانترین عضوی که تا به حال این سمت را داشته است، انتخاب شد. او همچنین به عنوان مدیر بخش بین المللی صلیب سرخ نروژ، رئیس مطالعات توسعه در موسسه هنری دونانت در ژنو و گزارشگر اخبار بین المللی رادیو و تلویزیون برای انارکو کار کرد.
اگلند برای اولین بار به عنوان دبیرکل صلیب سرخ نروژ زمانی که در مبارزه با تکثیر سلاح های سبک پیشگام بود و به کمپین بین المللی علیه مین های زمینی پیوست، توجه را به خود جلب کرد. با شروع جنگ در عراق در سال 2003، اگلند جامعه بین المللی را نسبت به بدتر شدن شرایط غیرنظامی در بغداد و بصره آگاه کرد. [۴]
- ↑ "Jan Egeland | Biography & Facts | Britannica". www.britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-27.
- ↑ "Scandinavia has a 'migrant-friendly' reputation. But is that changing?". openDemocracy (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-27.
- ↑ "Norwegian Official Calls for Girl's Access to Education". TOLOnews (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-27.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ UN humanitarian chief Egeland leaving post at end of year IRIN, 20 November 2006.
- ↑ "The Harry S. Truman Research Institute for the Advancement of Peace".
- ↑ "Secretary-General Appoints Jan Egeland Of Norway New Under-Secretary-General For Humanitarian Affairs". Un.org. Retrieved 17 October 2013.
- ↑ Warren Hoge (10 July 2004), Rescuing Victims Worldwide 'From the Depths of Hell' New York Times.
- ↑ Optimist in a World of Turmoil: An Interview with Jan Egeland Reflection, Yale Divinity School, 2007.
- دانشآموختگان دانشگاه کالیفرنیا، برکلی
- دانشآموختگان دانشگاه اسلو
- برندگان جایزه چهار آزادی
- مقامات نروژی سازمان ملل متحد
- فعالان حقوق بشر اهل نروژ
- نویسندگان غیرداستانی اهل نروژ
- مدیران سازمانهای دولتی در نروژ
- دیپلماتهای اهل نروژ
- وزرای امور خارجه نروژ
- سیاستمداران حزب کارگر (نروژ)
- افراد زنده
- افراد دیدبان حقوق بشر
- زادگان ۱۹۵۷ (میلادی)