پرش به محتوا

پو و هون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پو و هون

hun

در چین باستان، اعتقاد بر این بود که روح (soul)، دارای دو جوهر مجزا از هم است،

یعنی انسان دو نفس دارد، که یکی هون (hun) و دیگری (پو) پئو (p’o) است.

پو (پئو) (p’o)، نفس مادون یا نفس جسمانی (حیوانی) است، که عهده‌دار وظایف جسمانی و مادی می‌باشد.

و این نفس پو (p’o) همان، کندهٔ نتراشیده بدو تولد است که در روند رشد و تجربه های زندگی شکل می‌گیرد.

هون hun))، نفسبرتر یا معنوی تلقی می‌شود، که نقش اصلی‌اش انجام وظایف معنوی و روحانی است؛ و بعد از مرگ ، به آسمان عروج می‌کند.[۱][۲]

پیوند به بیرون

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. دائو: راهی برای تفکر، برگردان وتحقیق دائو ده جینگ، ع. پاشایی- تهران: نشرچشمه ،۱۳۸۷- صص ۱۷۰–۱۷۴
  2. ایزوتسو، توشی هیکو ایزوتسو ،تصوف ابن عربی و تائویسم(Sufism and Taoism) بررسی تطبیقی مفاهیم کلیدی فلسفی، توشی هیکو ایزوتسو(Toshihiko Izutsu) ترجمه، تحشیه و تحقیق: حسین مریدی. اقتباس: یزدانپناه عسکری؛ ایزوتسو، توشی هیکو، صوفیسم و تائوئیسم، توشی‌هیکو ایزوتسو ترجمه دکتر محمدجواد گوهری – تهران روزنه ۱۳۸۵- ص ۴۷۸