پل گلدن گیت

مختصات: ۳۷°۴۹′ شمالی ۱۲۲°۲۹′ غربی / ۳۷٫۸۱۷°شمالی ۱۲۲٫۴۸۳°غربی / 37.817; -122.483
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد


پل گلدن گیت
GoldenGateBridge-001.jpg
Wpdms usgs photo golden gate.jpg
-۸٬۹۸۱ فوت (۲٬۷۳۷ متر)
-۹۰ فوت (۲۷ متر)
ارتفاع۷۴۶ فوت (۲۲۷ متر)
طول۴٬۲۰۰ فوت (۱٬۳۰۰ متر)
-۱۴ فوت (۴٫۳ متر)
ارتفاع از سطح آب۲۲۰ فوت (۶۷ متر)
پایان ساختآوریل ۱۹۳۷
گشایش۲۷ مه ۱۹۳۷
عوارض عبور برای هر وسیله نقلیه پنج دلار می‌باشد.

پل گلدن گیت (به انگلیسی: Golden Gate Bridge)، یک پل معلق در سانفرانسیسکوی آمریکا است که این شهر را به شمال ایالت کالیفرنیا وصل می‌کند. این پل بر روی تنگه گلدن گیت زده شده‌است. این پل با هزینه ۳۵ میلیون دلار ظرف مدت ۴ سال در سانفرانسیسکو ساخته شده‌است. پل گلدن گیت در ۲۷ مه ۱۹۳۷ گشایش یافت و در فاصله بین سال‌های ۱۹۳۷ تا ۱۹۶۴ با طول ۴٬۲۰۰ پا (۱۳۰۰ متر) طولانی‌ترین پل معلق دنیا به حساب می‌آمد. ساکنین شهر سانفرانسیسکو این پل را نماد شهر خود به حساب می‌آورند. ارتفاع این پل از سطح آب ۲۲۰ پا (۶۷ متر) و وزن آن ۸۸۷۰۰۰ تن است. دوبرجی که در طول این پل ساخته شده‌اند ۷۴۶ پا (۲۲۷ متر) ارتفاع دارند. در سال ۱۹۹۷، حدود ۴۱۳۸۱۰۰۰ وسیله نقلیه از روی این پل عبور کردند.

این پل تنها راه خروجی سانفرانسیسکو به سمت شمال است و از ۶ مسیر مخصوص تردد وسایل نقلیه و دو مسیر محل عبور عابران پیاده در هر دو طرف تشکیل شده‌است. در اول سپتامبر سال ۲۰۰۲ عوارض تردد از روی این پل برای وسایل نقلیه موتوری از ۳ دلار به ۵ دلار افزایش یافت. دوچرخه، موتور و عابر پیاده از پرداخت عوارض معاف هستند.

محدودیت سرعت حرکت روی پل گلدن گیت در اول اکتبر سال ۱۹۸۳ از ۹۰ کیلومتر در ساعت به ۷۰ کیلومتر در ساعت کاهش یافت. رنگ این پل نارنجی متمایل به قرمز، معروف به نارنجی بین‌المللی است. این رنگ برای هماهنگی این پل با محیط اطراف خود و جلوه بیشتر آن در مه و غبار (که از شرایط آب و هوایی ویژه آن منطقه است) انتخاب شده‌است. این پل از نظر زیبایی‌شناسی و معماری در نوع خود منحصربه‌فرد است. در ماه ژوئن سال ۲۰۰۱ انجمن مهندسان عمران آمریکا چند بنا را با نام «بناهای هزاره» معرفی کردند؛ این بناها عبارت بودند از کانال پاناما، ساختمان امپایر استیت و پل گلدن گیت.

عملیات ساختمانی پل[ویرایش]

پل گلدن گیت، ابتکار مهندس مشهور جوزف استراس بود که پیش از طراحی پل گلدن گیت، طراحی ۴۰۰ پل متحرک را برعهده داشت. ایرونیگ مارو، مهندس معمار و مهندس چارلز آلتون الیس و لئون مویسیف از طراحان پل در اجرای این پروژه بزرگ مشارکت داشتند. ساخت این پل از ۵ ژانویه سال ۱۹۳۳ شروع شد.

به دلیل وزش بادهای شدید، کارگران در هنگام ساخت آن با مشکلات بسیاری مواجه شدند. ۳۰ نفر در هنگام ساخت این پل از روی آن سقوط کردند که از این تعداد ۱۹ نفر به کمک تور ایمنی که در هنگام ساخت در زیر پل تعبیه شده بود از مرگ نجات پیدا کردند. ۱۲ نفر در ۱۷ فوریه ۱۹۳۷ (نزدیک به اتمام ساختمان پل) به همراه داربستی که پیچهایش تحمل وزن داربست را نداشت، به آبهای یخزده سقوط کردند که در این مورد، به علت وزن زیاد داربست، تور ایمنی هم پاره شد و تنها دو نفر نجات یافتند و بقیه (ده نفر) کشته شدند.[۱]

ساخت پل در آوریل ۱۹۳۷ به پایان رسید و در ۲۶ می همان سال برای تردد عابران پیاده آزاد شد. یک روز پس از آن، با افتتاح رسمی در ساعت ۱۲ بعدازظهر ۲۷ مه سال ۱۹۳۷ این پل به روی وسایل نقلیه باز شد.

ساختمان پل ۳۵ میلیون دلار (معادل ۴۹۳ میلیون دلار سال ۲۰۱۶) هزینه داشت.[۲] پل زودتر از زمان برنامه‌ریزی شده و با هزینه ۱٫۳ میلیون دلار زیر هزینه برنامه‌ریزی شده ساخته شد.[۳]

معضلات کنونی[ویرایش]

خودکشی[ویرایش]

نگاره‌ای به تاریخ فوریه ۲۰۲۰ میلادی از نصب توری فلزی زیر پل گلدن گیت برای جلوگیری از خودکشی.[۴]

از فراز پل گلدن گیت بیش از هر جای دیگری در ایالات متحده آمریکا خودکشی صورت می‌گیرد. ارتفاع آن ۷۵ متر از سطح آب است. پس از یک سقوط ۴ ثانیه‌ای پرشگر با سرعت حدوداً ۱۲۰ کیلومتر بر ساعت به آب می‌خورد. بیشتر پرش کنندگان از اثر ناشی از آسیب تماس با آب می‌میرند. اندکی شان که از اثر اولیه جان بدر می‌برند عموماً خفه می‌شوند یا از سرمازدگی در آب سرد می‌میرند.[۵] بیشتر پرشها برای خودکشی در سوی مقابل پل رخ می‌دهد. سوی رو به اقیانوس به روی عابران بسته‌است.[۶]

مستند the bridge 2006 در مورد خودکشی‌های انجام گرفته روی این پل در سال ۲۰۰۴ و مرگ ۲۴ نفر که جسد ۳ تن از آنان هرگز پیدا نشد، ساخته شده‌است.

باد[ویرایش]

پل گلدن گیت برای مقاومت ایمن در برابر بادهایی با سرعت ۶۸ مایل در ساعت (۱۰۹ کیلومتر در ساعت) طراحی شده بود.[۷] تا سال ۲۰۰۸ میلادی، پل تنها سه بار به دلیل شرایط آب و هوایی بسته شد: در ۱ دسامبر ۱۹۵۱ میلادی، به دلیل تندبادهای ۶۹ مایل در ساعت (۱۱۱ کیلومتر در ساعت). در ۲۳ دسامبر ۱۹۸۲ میلادی، به دلیل بادهای ۷۰ مایل در ساعت (۱۱۳ کیلومتر در ساعت)، و در ۳ دسامبر ۱۹۸۳ میلادی، به دلیل وزش باد با سرعت ۷۵ مایل در ساعت (۱۲۱ کیلومتر در ساعت).[۸] برای اندازه‌گیری سرعت باد از یک بادسنج در میانهٔ راه بین دو برج در ضلع غربی پل استفاده شده‌است. بادسنج دیگری روی یکی از برج‌ها گذاشته شد.

به عنوان بخشی از مقاوم‌سازی پل و نصب مانع انتحاری، از سال ۲۰۱۹ میلادی، نرده‌های ضلع غربی عابر پیاده با هوازه‌های نازک‌تر و انعطاف‌پذیرتر جایگزین شدند تا تحمل آیرودینامیکی پل در برابر باد شدید تا ۱۰۰ مایل در ساعت (۱۶۱ کیلومتر در ساعت) بهبود یابد. از ژوئن ۲۰۲۰ میلادی، گزارش‌هایی مبنی بر زمزمه‌ای بلند دریافت شد که در سراسر سان فرانسیسکو و مارین کانتی شنیده شد، که توسط هوازه‌های نرده‌های جدید هنگام وزش باد شدید غربی تولید می‌شد.[۹] صدا از آزمایش‌های تونل باد پیش‌بینی شده بود،[۷] اما در گزارش اثرات زیست‌محیطی لحاظ نشده بود؛ اکنون راه‌های بهبود آن در حال بررسی است.[۱۰] یک تجزیه و تحلیل مهندسی مستقل از ضبط صدا در سال ۲۰۲۰ میلادی به این نتیجه رسید که صدای آواز شامل انواع تُن‌های بادی (صدای تولید شده توسط هوای عبوری از لبهٔ تیز) است که در این مورد از باد محیطی که بر روی هوازه‌های فلزی می‌وزد ناشی می‌شود. نرده‌های پیاده‌رو تازه نصب شده.[۱۱] تن‌های مشاهده شده فرکانس‌های ۳۵۴، ۳۹۸، ۴۳۹ و ۴۸۱ هرتز، مربوط به نت‌های موسیقی F4، G4، A4، و B4 بودند. این نت‌ها یک تتراکورد لیدیایی F را تشکیل می‌دهند.

نگارخانه[ویرایش]

  • تصویری از پل گلدن گیت در غروب خورشید

    تصویری از پل گلدن گیت در غروب خورشید

  • پل گلدن گیت

    پل گلدن گیت

  • نمایی از ساحل بیکر

    نمایی از ساحل بیکر

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "Life On The American Newsfront: Ten Men Fall To Death From Golden Gate Bridge". Life: 20–21. March 1, 1937.
  2. ↑ "Bridging the Bay: Bridges That Never Were". UC Berkeley Library. Retrieved February 19, 2007.
  3. ↑ "72 years ago today, iconic Golden Gate Bridge finished construction ahead of schedule & $1.3 million under budget". May 27, 2009. Retrieved April 10, 2013.
  4. ↑ نصب توری فلزی زیر پل گلدن گیت برای جلوگیری از خودکشی، دویچه وله فارسی
  5. ↑ http://www.sfgate.com/news/article/LETHAL-BEAUTY-No-easy-death-Suicide-by-bridge-2562269.php
  6. ↑ http://goldengatebridge.org/bikesbridge/bikes.php
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Swan, Rachel (June 8, 2020). "Hear that ghostly hum on the Golden Gate Bridge? It's here to stay". San Francisco Chronicle. (به انگلیسی).{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  8. ↑ "Frequently Asked Questions about the Golden Gate Bridge". Golden Gate Bridge, Highway and Transportation District. Retrieved March 12, 2008. (به انگلیسی).
  9. ↑ Ting, Eric (June 6, 2020). "Why the Golden Gate Bridge made strange noises with the wind Friday". San Francisco Chronicle. Archived from the original on July 5, 2020. Retrieved June 6, 2020. (به انگلیسی). Archived from the original on 5 July 2020. Retrieved 26 August 2022.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link) نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  10. ↑ Chamings, Andrew (July 1, 2020). "Golden Gate Bridge officials look to fix 'screeching that sounds like torture'". San Francisco Chronicle. (به انگلیسی).{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  11. ↑ Tom Irvine (July 13, 2020). "Golden Gate Bridge Singing". Vibrationdata: Shock & Vibration Software & Tutorials. Retrieved December 1, 2021. (به انگلیسی).
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=پل_گلدن_گیت&oldid=35667746»