پرش به محتوا

پل لو گن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پل لو گوئن
پل لو گوئن با باشگاه فوتبال پاری سن-ژرمن در سال ۲۰۰۹
اطلاعات شخصی
نام کامل پل ژوزف ماری لو گوئن[۱]
زادروز ۱ مارس ۱۹۶۴ ‏(۶۰ سال)[۲]
زادگاه پنکران، فرانسه
قد ۱٫۸۶ متر (۶ فوت ۱ اینچ)
پست مدافع
باشگاه‌های جوانان
۱۹۷۱-۱۹۷۷ GA Landerneau
۱۹۷۷-۱۹۸۲ US Pencran
۱۹۸۲-۱۹۸۳ AS Brest
۱۹۸۳-۱۹۸۴ استاد برستوا
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها باشگاه‌ها بازی† (گل)†
۱۹۸۳–۱۹۸۹ استاد برستوا ۱۲۰ (۴)
۱۹۸۹–۱۹۹۱ نانت ۷۶ (۱)
۱۹۹۱–۱۹۹۸ پاری سن ژرمن ۲۴۸ (۱۶)
مجموع ۴۴۴ (۲۱)
تیم ملی
۱۹۹۳–۱۹۹۵ فرانسه ۱۷ (۱)
دوران مربیگری
۱۹۹۸–۲۰۰۱ رن
۲۰۰۲–۲۰۰۵ لیون
۲۰۰۶–۲۰۰۷ رنجرز
۲۰۰۷–۲۰۰۹ پاری سن ژرمن
۲۰۰۹–۲۰۱۰ کامرون
۲۰۱۱–۲۰۱۵ عمان
۲۰۱۷–۲۰۱۸ بورسااسپور
۲۰۱۹–۲۰۲۲ لو آور
  • تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.

پل ژوزف ماری لی گوئِن (فرانسوی: [pɔl lə ɡwɛn]؛ زاده ۱ مارس ۱۹۶۴) بازیکن سابق تیم ملی فرانسه است.

لی گوئن در خانواده‌ای مسیحی در پنکران فرانسه زاده شد. این مربی سابقه ۳ قهرمانی متوالی لوشامپیونه فرانسه و همچنین ۳ قهرمانی متوالی سوپرجام فرانسه را همراه با باشگاه لیون داشته است. او دو فصل سرمربی پاری سن ژرمن نیز بود و این تیم را از سقوط به لیگ ۲ فرانسه نجات داد و قهرمان جام اتحادیه فرانسه کرد. در یک دهه گذشته، او هدایت لو آور در لیگ ۲ فرانسه و باشگاه فوتبال بورسااسپور ترکیه را برعهده داشته است.[۳]

عملکرد باشگاهی

[ویرایش]

لو گوئن در پنکران، فینیستر متولد شد. در دوران بازیگری‌اش، او به مدت پنج سال در استاد برستوا و دو سال در نانت بازی کرد، پیش از آنکه از زادگاهش در منطقه بروتانی به تیم پاری سن ژرمن برود. در طی هفت فصل حضور در پارک د پرنس، او ۴۷۸ بازی انجام داد و یک عنوان قهرمانی لیگ ۱ ، سه جام حذفی فرانسه، دو جام اتحادیه و مدال جام برندگان جام اروپا در سال ۱۹۹۶ را به دست آورد. لو گوئن گل پیروزی‌بخش را در فینال جام حذفی فرانسه در سال ۱۹۹۵ مقابل استراسبورگ به ثمر رساند.

عملکرد ملی

[ویرایش]

در سطح بین‌المللی، لو گوئن ۱۷ بار برای تیم ملی فرانسه بازی کرد، اما به دلیل مصدومیت‌ها نتوانست بیشتر بازی کند. او بخشی از تیمی بود که همراه با اریک کانتونا و دیوید ژینولا نتوانست به جام جهانی ۱۹۹۴ صعود کند. لو گوئن دوران بازیگری خود را با شرکت در یک بازی دوستانه بین تیم بروتانی و کامرون در تاریخ ۲۱ مه ۱۹۹۸ به پایان رساند. این مسابقه با تساوی ۱–۱ به پایان رسید.

دوران مربیگری

[ویرایش]

لو گوئن در دوران مربیگری خود در فرانسه بسیار موفق بود و به خصوص با هدایت تیم المپیک لیون، سه عنوان پیاپی قهرمانی در لیگ ۱ فرانسه را کسب کرد. او همچنین سرمربی تیم‌های استاد برستوا، پاری سن ژرمن، رِنجرز، تیم ملی کامرون، تیم ملی عمان، بورسااسپور و لو آور بوده است. در ژوئیه ۲۰۱۶، قرار بود به عنوان سرمربی تیم ملی نیجریه معرفی شود، اما بر سر شرایط قرارداد به توافق نرسید.[۴][۵]

رن

[ویرایش]

در دوران حضور لو گوئن در رن بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱، او به خاطر جذب بازیکنانی که در آن زمان ناشناخته بودند، مانند شبانی نوندا و الحاجی ضیوف شناخته شد. این بازیکنان تحت هدایت او به فوتبالیست‌های بااستعدادی تبدیل شدند. او در سال ۲۰۰۱ به دلیل اختلاف با هیئت مدیره باشگاه از سمت خود استعفا داد و این باعث شد که یک سال از فوتبال کناره‌گیری کند.[نیازمند منبع]

المپیک لیون

[ویرایش]

لو گوئن در ۲۱ می ۲۰۰۲ پس از اینکه المپیک لیون اولین قهرمانی لیگ خود را به دست آورد،[۶] جایگزین ژاک سانتینی به عنوان سرمربی این تیم شد. او شروعی ناامیدکننده در دوران مربیگری خود در لیون داشت و در ۹ بازی اول تنها ۳ پیروزی به دست آورد، اما در نهایت توانست لیون را به سه قهرمانی متوالی دیگر در لیگ برساند و به مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا راه یابد. او در ۹ می ۲۰۰۵، یک روز پس از اینکه لیون چهارمین قهرمانی متوالی لیگ ۱ را جشن گرفت،[۷] از سمت خود استعفا داد و ژرار هولیه جایگزین او شد.[۸][۹]

پس از ترک باشگاه، لو گن یک سال از سرمربیگری فوتبال فاصله گرفت. در این مدت، او پیشنهادهای مربیگری از چند باشگاه بزرگ اروپایی از جمله بنفیکا و لاتزیو را رد کرد و همچنین اعلام کرد که به پاری سن ژرمن، باشگاه سابقش، باز نخواهد گشت.[۱۰]

رنجرز

[ویرایش]

در ۱۱ مارس ۲۰۰۶ تأیید شد که لو گوئن موافقت کرده بود که از فصل ۲۰۰۶–۲۰۰۷ به جای الکس مک‌لیش به عنوان سرمربی رنجرز منصوب شود.[۱۱] او یک قرارداد سه‌ساله امضا کرد[۱۲][۱۳] و گزینه‌ای برای تمدید خود در ایبروکس داشت.[۱۴] لو گوئن به سرعت تعدادی بازیکن جدید جذب کرد. او اولین مربی کاتولیک رنجرز بود، تیمی که هویت تاریخی پروتستانی دارد.[۱۵]

لو گوئن شروع ضعیفی در دوران مربیگری خود در رنجرز داشت. عملکرد او در ده بازی اول لیگ بدترین شروع یک مربی تازه‌کار در تیم‌های اولد فرم (یکی از دو تیم بزرگ فوتبال اسکاتلند) از زمان جان گریگ در فصل ۱۹۷۸-۱۹۷۹ بود. تیم گریگ تنها دو بازی را برده بود، شش بازی را مساوی کرده و دو بازی را باخته بود.[۱۶]

در ۸ نوامبر، رنجرز در مرحله یک‌چهارم نهایی جام لیگ اسکاتلند توسط تیم دسته اول سنت جانستون از مسابقات حذف شد. این نتیجه که اولین بار بود رنجرز در خانه توسط تیمی از دسته پایین‌تر از جام حذف می‌شد،[۱۷][۱۸] اعتراضاتی را در خارج از ایبروکس به دنبال داشت و درخواست‌هایی برای بهبود وضعیت مطرح شد.[۱۹]

در ۱ ژانویه ۲۰۰۷، رنجرز اعلام کرد که لو گوئن بازوبند کاپیتانی بری فرگوسن را از او گرفته و او را از ترکیب تیم برای بازی روز بعد کنار گذاشته است. شبکه بی‌بی‌سی اسپورت گزارش داد که فرگوسن دیگر در دوران مربیگری لو گوئن برای رنجرز بازی نخواهد کرد.[۲۰]

در ۴ ژانویه ۲۰۰۷، رئیس باشگاه، دیوید موری اعلام کرد که لو گوئن با توافق دوجانبه از رنجرز جدا شده است.[۲۱] در آن زمان، این جدایی او را به کوتاه‌ترین دوران مربیگری در تاریخ باشگاه تبدیل کرد و او تنها مربی‌ای بود که بدون تکمیل یک فصل کامل، رنجرز را ترک کرد.[۲۲]

عملکرد لو گوئن در رقابت‌های اروپایی با رنجرز بسیار خوب توصیف شده است، چرا که تیم او در مسابقات لیگ اروپا ۲۰۰۶-۲۰۰۷ شکست نخورده و در صدر گروه خود قرار گرفت.[۲۳][۲۴] اما نتایج ضعیف در مسابقات داخلی در نهایت منجر به جدایی او شد.[۲۵]

پاری سن ژرمن

[ویرایش]

در ۱۵ ژانویه ۲۰۰۷ اعلام شد که لو گوئن به باشگاهی که زمانی به عنوان بازیکن کاپیتان آن بود بازمی‌گردد و جایگزین گی لاکومب به عنوان سرمربی تیم اول پاری سن ژرمن خواهد شد. زمانی که لو گوئن به پاری سن ژرمن رسید، این تیم در رده هفدهم لیگ ۱ قرار داشت، اما او موفق شد تیم را در اولین فصل خود از سقوط نجات دهد و آن‌ها را در رده پانزدهم لیگ به پایان فصل برساند.[۲۶] در فصل ۲۰۰۷-۲۰۰۸ لیگ ۱، مشخص شد که تیم تحت هدایت لو گوئن عملکردهای ناپایداری از خود نشان می‌دهد، زیرا این تیم چهار بازی مانده به پایان فصل در منطقه سقوط قرار داشت. با این حال، لو گوئن موفق شد پاری سن ژرمن را به قهرمانی در جام اتحادیه باشگاه‌های فرانسه برساند و لانس را با نتیجه ۲-۱ شکست دهد.[۲۷] همچنین، این تیم به فینال جام حذفی فوتبال فرانسه نیز راه یافت. قهرمانی در جام اتحادیه تضمین کرد که این تیم به رقابت‌های جام یوفا در فصل ۲۰۰۸-۲۰۰۹ راه یابد.[۲۸][۲۹]

لو گوئن در یک جلسه تمرینی با پاری سن ژرمن در نوامبر ۲۰۰۹

تیم ملی فوتبال کامرون

[ویرایش]

لو گوئن در ۱۵ ژوئیه ۲۰۰۹ به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال کامرون منصوب شد و یک قرارداد شش‌ماهه امضا کرد.[۳۰] او به سرعت تأثیر گذاشت و تیم را به مسابقات جام جهانی ۲۰۱۰ رساند. همچنین، او بازوبند کاپیتانی را از مدافع باتجربه ریگوبرت سانگ گرفت و ساموئل اتوئو را به عنوان کاپیتان جدید منصوب کرد.[۳۱] هر دو بازیکن به این تغییرات خوب پاسخ دادند؛ اتوئو گل‌های مهمی به ثمر رساند و سانگ نیز جایگاه خود را در ترکیب اصلی پس گرفت و کامرون به مرحله نهایی جام جهانی راه یافت. با این حال، کامرون اولین تیمی بود که به طور رسمی از جام جهانی ۲۰۱۰ حذف شد. لو گوئن در ۲۴ ژوئن ۲۰۱۰ استعفای خود را اعلام کرد.[۳۲]

تیم ملی فوتبال عمان

[ویرایش]

در اواخر فصل ۲۰۱۰-۲۰۱۱، لو گوئن ادعا کرد که پیشنهادهایی از چند باشگاه لیگ ۱ که به دنبال پر کردن جایگاه‌های خالی بودند، دریافت کرده است، اما همه آن‌ها را رد کرد. در نهایت، او در ۱۱ ژوئن ۲۰۱۱ پیشنهاد سرمربیگری تیم ملی فوتبال عمان را پذیرفت. او عمان را به مرحله مقدماتی جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۵ هدایت کرد؛ تیمی که در جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۱ غایب بود.[۳۳] عمان در مرحله گروهی آن رقابت‌ها با یک برد و دو باخت حذف شد. لو گوئن پس از شروع ضعیف در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۸، در ۱۹ نوامبر ۲۰۱۵ از سمت خود برکنار شد.[۳۴]

بورسااسپور

[ویرایش]

لو گوئن در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۷ به عنوان سرمربی جدید تیم بورسااسپور در سوپر لیگ ترکیه معرفی شد.[۳۵] اولین بازی او در ۱۱ اوت ۲۰۱۷ برگزار شد که تیمش با نتیجه ۱-۰ مقابل باشگاه فوتبال استانبول باشاق‌شهر شکست خورد.[۳۶] با این حال، به دلیل نتایج ضعیف پی‌درپی، او در ۱۰ آوریل ۲۰۱۸ از سمت سرمربیگری برکنار شد.[۳۷]

لو آور

[ویرایش]

در ۲۹ مه ۲۰۱۹، پس از ده سال مربیگری در خارج از کشور، لو گوئن به فرانسه بازگشت و به عنوان سرمربی جدید تیم لو آور منصوب شد و جایگزین اسوالد تانشو شد.[۳۸] اولین بازی او به عنوان سرمربی در ۲۶ ژوئیه ۲۰۱۹ انجام شد و با تساوی ۲-۲ مقابل آژاکسیو به پایان رسید.[۳۹][۴۰]

پس از کسب رتبه ششم در اولین فصل خود، لو گوئن در اوت ۲۰۲۰ قرارداد جدیدی امضا کرد و توافق خود را تا سال ۲۰۲۳ تمدید کرد. او در ژوئن ۲۰۲۲ از سمت خود برکنار شد، زیرا نتوانسته بود تیم را به لیگ بالاتر صعود دهد در حالی که مذاکرات برای فروش باشگاه به یک کنسرسیوم آمریکای شمالی در جریان بود.[۴۱]

زندگی شخصی

[ویرایش]

لو گوئن در دوران تحصیل برای مدرک کارشناسی ارشد در علوم اقتصادی در دانشگاه بروتانی در برست با همسرش، کلود، آشنا شد. تا سال ۲۰۰۶، آن‌ها سه فرزند دارند.[۴۲] همچنین در سال ۲۰۰۶، لو گوئن در ماراتن صحرا در صحرای مراکش شرکت کرد.[۴۳]

آمار مربیگری

[ویرایش]
تا تاریخ ۱۹ مهر ۱۴۰۳
تیم کشور از تا آمار منبع
بازی برد مساوی باخت درصد برد
رن فرانسه ژوئن ۱۹۹۸ مه ۲۰۰۱ ۱۲۱ ۵۲ ۲۳ ۴۶ ۰۴۳ [۴۴]
لیون فرانسه ۲۱ مه ۲۰۰۲ ۹ مه ۲۰۰۵ ۱۵۶ ۸۵ ۴۳ ۲۸ ۰۵۴ [۴۴]
رنجرز اسکاتلند ۹ مه ۲۰۰۶ ۴ ژانویه ۲۰۰۷ ۳۱ ۱۶ ۸ ۷ ۰۵۲ [۴۵]
پاری سن ژرمن فرانسه ۱۵ ژانویه ۲۰۰۷ ۱ ژوئن ۲۰۰۹ ۱۳۲ ۶۲ ۳۰ ۴۰ ۰۴۷ [۴۴]
کامرون کامرون ۱۵ جولای ۲۰۰۹ ۲۴ ژوئن ۲۰۱۰ ۱۹ ۷ ۵ ۷ ۰۳۷ [۴۶]
عمان عمان ۱۲ ژوئن ۲۰۱۱ ۱۹ نوامبر ۲۰۱۵ ۸۵ ۳۱ ۲۸ ۲۶ ۰۳۶ [۴۴]
بورسااسپور ترکیه ۲۲ ژوئن ۲۰۱۷ ۱۰ آوریل ۲۰۱۸ ۳۴ ۱۳ ۷ ۱۴ ۰۳۸ [۴۴]
لو آور فرانسه ۲۹ مه ۲۰۱۹ ۱۹ ژوئن ۲۰۲۲ ۱۱۰ ۳۷ ۳۷ ۳۶ ۰۳۴ [۴۷]
مجموع ۶۸۸ ۳۰۳ ۱۸۱ ۲۰۴ ۰۴۴

افتخارات

[ویرایش]

به عنوان بازیکن

[ویرایش]

پاری سن ژرمن

به عنوان مربی

[ویرایش]

لیون

پاری سن ژرمن

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "Kerbervas". Verif (به فرانسوی). NextInteractive. Retrieved 7 March 2020.
    "Paul Le Guen". BFM Business (به فرانسوی). NextInteractive. Retrieved 7 March 2020.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ "Paul Le Guen". L'Équipe (به فرانسوی). Paris. Retrieved 7 March 2020.
  3. ↑ "Paul le Guen limogé par le Havre".
  4. ↑ "Le Guen turns down Nigeria contract". USA Today. Associated Press. 19 July 2016. Retrieved 23 October 2019.
  5. ↑ "Le Guen rejects Nigeria offer". BeIN Sports. 20 July 2016. Retrieved 23 October 2019.
  6. ↑ "Paul Le Guen, nouvel entraîneur de l'OL". Le Monde (به فرانسوی). 23 May 2002. Retrieved 23 October 2019.
  7. ↑ Venturini, Lionel (10 May 2005). "Paul Le Guen met fin au suspense". L'Humanité (به فرانسوی). Retrieved 23 October 2019.
  8. ↑ "Gérard Houllier, le choix de Lyon". La Dépêche du Midi (به فرانسوی). 30 May 2005. Retrieved 23 October 2019.
  9. ↑ "Houllier neuer trainer bei Olympique Lyon". Rheinische Post (به آلمانی). Sport-Informations-Dienst. 29 May 2005. Retrieved 23 October 2019.
  10. ↑ Tulett, Darren (21 May 2006). "Le Guen's insight and analysis a real Plus for French TV". Scotland on Sunday. Archived from the original on 22 June 2006. Retrieved 22 September 2006. (See "Life and Times of Le Guen": 2005–6)
  11. ↑ Spiers, Graham (1 August 2007). "Murray's moonbeam vision doomed to destruction right from the outset". The Times. Archived from the original on 19 May 2009. Retrieved 23 October 2019.
  12. ↑ "Rangers name Le Guen as manager". BBC Sport. 11 March 2006. Retrieved 22 September 2006.
  13. ↑ Murray, Ewan (13 March 2006). "Le Guen to get £10m transfer pot". The Guardian. Retrieved 23 October 2019.
  14. ↑ Tulett, Darren (21 May 2006). "Le Guen's insight and analysis a real Plus for French TV". Scotland on Sunday. Archived from the original on 22 June 2006. Retrieved 22 September 2006. (See "Life and Times of Le Guen": 2005–6)
  15. ↑ "Big day for ... Paul Le Guen". The Guardian. 11 November 2006. Retrieved 3 October 2021.
  16. ↑ Andrew Smith (15 October 2006). "Rangers faithful question whether Le Guen is tackling the problem". The Scotsman. Retrieved 15 October 2006.
  17. ↑ Duncan, Colin (9 November 2006). "A disaster waiting to happen". Daily Record. Retrieved 9 November 2006.
  18. ↑ Matthew Lindsay (9 November 2006). "Nowhere to run to, nowhere to hide for Le Guen". Evening Times. Archived from the original on 14 November 2006. Retrieved 9 November 2006.
  19. ↑ "Murray in the firing line as supporters protest outside Ibrox". The Herald. 9 November 2006. Retrieved 23 October 2019.
  20. ↑ "Gers strip Ferguson of captaincy". BBC Sport. 1 January 2007. Retrieved 1 January 2007.
  21. ↑ "Le Guen and Rangers part company". BBC Sport website. 4 January 2007.
  22. ↑ "Rangers managers timeline". FitbaStats.com. Retrieved 14 June 2017.
  23. ↑ "Smith hoping to continue Euro form". Metro. 14 February 2007. Retrieved 15 May 2011.
  24. ↑ "Ferguson wants more from Rangers". BBC Sport. 23 November 2006. Retrieved 15 May 2011.
  25. ↑ "Smith hoping to continue Euro form". Metro. 14 February 2007. Retrieved 15 May 2011.
  26. ↑ "Le Guen returns to coach at PSG". BBC Sport. 15 January 2007.
  27. ↑ "Paris au finish". Eurosport (به فرانسوی). 30 March 2008. Retrieved 23 October 2019.
  28. ↑ "PSG choose to let Le Guen go". UEFA.com. Union of European Football Associations. 5 May 2009. Retrieved 23 October 2019.
  29. ↑ "Le Guen poussé au départ". Europe 1 (به فرانسوی). 5 May 2009. Retrieved 23 October 2019.
  30. ↑ "Cameroon appoint Le Guen". World Soccer. 15 July 2009. Retrieved 23 October 2019.
  31. ↑ Sheldrick, Thomas (8 June 2010). "Cameroon gambles on Eto'o as captain as well as target man". Deutsche Welle. Retrieved 23 October 2019.
  32. ↑ Hudson, Alexandra (24 June 2010). "Le Guen quits as Cameroon coach after exit". Fox News. Reuters. Retrieved 23 October 2019.
  33. ↑ "Le Guen is Oman's new football coach". Muscat Daily. 12 June 2011. Archived from the original on 26 June 2012. Retrieved 23 October 2019.
  34. ↑ "Oman fires French coach Le Guen due to poor results". EFE. 19 November 2015. Retrieved 23 October 2019.
  35. ↑ Rehman, Shoaib Ur (22 June 2017). "Le Guen appointed Bursaspor coach". Business Recorder. Agence France-Presse. Retrieved 23 October 2019.
  36. ↑ "Süper Lig'in açılış maçında gülen taraf Medipol Başakşehir". NTV Spor (به ترکی استانبولی). 11 August 2017. Retrieved 23 October 2019.
  37. ↑ "Bursaspor, teknik direktör Le Guen ile yolları ayırdı". Hürriyet Daily News (به ترکی استانبولی). Demirören News Agency. 10 April 2018. Retrieved 23 October 2019.
  38. ↑ "Le Havre annonce Paul Le Guen". TV5 Monde (به فرانسوی). 29 May 2019. Retrieved 23 October 2019.
  39. ↑ Pinel, Esteban (27 July 2019). "Le HAC ramène un bon point d'Ajaccio au terme d'une seconde période complètement folle". France Bleu (به فرانسوی). Retrieved 23 October 2019.
  40. ↑ "Le Havre 2019–20 fixtures and results". Ligue de Football Professionnel. Retrieved 23 October 2019.
  41. ↑ "Ligue 2. Paul Le Guen et Le Havre, c'est officiellement terminé". Ouest-France (به فرانسوی). 17 June 2022. Retrieved 3 January 2023.
  42. ↑ "Big day for ... Paul Le Guen". The Guardian. 11 November 2006. Retrieved 3 October 2021.
  43. ↑ "Big day for ... Paul Le Guen". The Guardian. 11 November 2006. Retrieved 3 October 2021.
  44. ↑ ۴۴٫۰ ۴۴٫۱ ۴۴٫۲ ۴۴٫۳ ۴۴٫۴ "Paul Le Guen at Footballdatabase.eu". Footballdatabase.eu. Retrieved 23 October 2019.
  45. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام fitbastats وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  46. ↑ "Paul Le Guen managerial career statistics". Soccerbase. Racing Post. Retrieved 23 October 2019.
  47. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Le Havre وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  48. ↑ ۴۸٫۰ ۴۸٫۱ ۴۸٫۲ ۴۸٫۳ "Paul Le Guen". L'Équipe (به فرانسوی). Paris. Retrieved 7 March 2020.
  49. ↑ "The 11th Trophée Des Champions". www.ol.fr. Retrieved 5 October 2021.
  50. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام CoupedelaLigue وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ پل لو گن موجود است.

پل لو گن در فیفا (انگلیسی)ویرایش در ویکی‌داده

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=پل_لو_گن&oldid=40448632»