ویکیپدیا:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۴/۵۰
ابوالحسن علی بن سهل رَبَّن الطبری یا به اختصار اِبْنِ رَبَّن طبیب مسلمان در قرن سوم هجری، کاشف مسری بودن سل ریوی و به روایتی استاد زکریای رازی بودهاست. برخی وی را در کنار زکریای رازی، ابن سینا و مجوسی یکی از «ارکان چهارگانه طب اسلامی» دانستهاند؛ گرچه برخی نیز با این نظر مخالفند. بهطور کلی از زندگی ابن ربن اطلاعات زیادی موجود نیست و اکثر اطلاعات موجود نیز خودنوشتههای او هستند. بهنظر میرسد در کودکی شاهد شورش طبرستان بوده و وفاتش هم در حوالی نیمه قرن سوم رخ دادهاست. خاندان او در علم شهرت داشتند و شخص ابن ربن نیز ابتدا در طبرستان بهعنوان دبیر نزد مازیار بن قارن کار میکرد و پس از اعدام مازیار توسط خلیفه، به بغداد رفت و از نزدیکان خلفا شد. او ابتدا مسیحی بود و در عراق مسلمان شد؛ بعداً حتی کتابی نیز در باب برتریهای اسلام نسبت به سایر ادیان نوشت. ابن ربن در علوم اسلامی و داروشناسی نیز مهارت داشت و کشف مسری بودن سل را هم به او نسبت میدهند. از کتبی که به ابن ربن نسبت داده شده، تعداد کمی باقی ماندهاند. مهمترین اطلاعاتی که دربارهٔ زندگی ابن ربن در دست است، مطالبی است که خود او در دو کتاب فردوس الحکمة و الدین و الدولة دربارهٔ خودش نوشتهاست. منابع دیگری که دربارهٔ وی اطلاعاتی آوردهاند، دربارهٔ تاریخ و محلِ تولد و فوت و نام دقیق او و پدرش و مذهب او اطلاعات خاصی ارائه ندادهاند.