تلفن رادیویی خودرو: تفاوت میان نسخه‌ها

	استانداردهای تلفن همراه
	تلفن رادیویی همراه
	PTT; MTS; IMTS; AMTS; OLT; MTD; Autotel/Palm; ARP;
	نسل اول
	NMT; AMPS/TACS/ETACS; Hicap; CDPD; طرح شبکه‌ای موبی‌تکس; DataTac;
	نسل دوم
	GSM; iDEN; D-AMPS; IS-95/cdmaOne; PDC; CSD; PHS; GPRS; HSCSD; WiDEN; Cdma2000/IS-2000; EDGE (EGPRS);
	نسل سوم
	سامانه جهانی مخابرات سیار UMTS (جی‌اس‌ام ۳); FOMA; ; TD-CDMA/سامانه جهانی مخابرات سیار; 1xEV-DO/IS-856; سامانه جهانی مخابرات سیار; GAN; HSPA اچ‌اس‌دی‌پی‌ای; HSUPA; ; HSPA+‎; HSOPA;
	نسل چهارم
	ال‌تی‌ئی;

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

→ تفاوت قدیمی‌تر تفاوت جدیدتر ←

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده

دیداریویکی‌متن

درخط

نسخهٔ ‏۱۳ ژانویهٔ ۲۰۰۸، ساعت ۲۰:۲۷

?

تلفن رادیویی اتومبیل (ARP) (فنلاندی : Autoradiopuhelin) اولین شبکه تلفن همراه عمومی تجاری در فنلاند بود. فناوری مورد استفاده نسل صفر (نسل0) بود، با این تفاوت که آن سلول هایی داشت، حرکت بین آنها یکپارچه نبود. شبکه در سال 1968 پیشنهاد شد و ساختن آن از 1969 آغاز شد. آن در سال 1971 قابل دسترسی شد و پوشش جغرافیایی ۱۰۰ درصدی در سال 1978 با ۱۴۰ ایستگاه پایه داشت. شبکه ARP در سال 2000 با آمدن NMT-900 بسته شد.

ARP یک موفقیت بود و محبوبیت خوبی به دست آورد (۱۰۸۰۰ کاربر در سال 1977 و در نهایت 35560 کاربر در 1986)، اما در نهایت خیلی متراکم شد و به تدریج با فناوری جدیدتر NMT جایگزین شد. به هر حال، ARP تنها شبکه تلفن همراه با پوشش ۱۰۰ درصدی برای مدتها بود و محبوبیت خود را در گروه خاصی از کاربران حفظ کرد.

ARP در فرکانس 150MHz (تعداد ۸۰ کانال در باند 147.9-154.875 MHz) اجرا شد. قدرت انتقال از ۱ تا ۵ وات محدوده بندی شده بود. در ابتدا آن فقط از انتقال نیمه-دوطرفه استفاده می‌کرد، بعدها، تلفن های دو-طرفه ی اتومبیل را معرفی کرد. به خاطر آنالوگ بودن، آن رمزگذاری نداشت و به خاطر همین تماس با دستگاه های پوینده قابل خواندن بودنند. این سیستم کار خود را با سرویس سوئیچ دستی آغاز کرد، اما در سال 1990 کاملاً خودکار شد، گرچه در آن زمان تعداد مشترکینش رفته رفته به 980 کاربر کاهش یافت. ARP از جابه‌جایی پشتیبانی نمیکرد، بنابراین تماس ها هنگام رفتن به سلول جدید قطع می شدند. اندازه هر سلول تقریباً ۳۰ کیلومتر بود.

اولین دستگاه های تلفن همراه ARP از نظر حجمی خیلی بزرگ بودند به خاطر همین هم در بدنه اتومبیل ها جاسازی می شدند که به یک گوشی در نزدیک صندلی راننده متصل بودند. همچنین ARP قیمت گرانی داشت. در سال 1990، گوشی های دستی برای ARP معرفی شدند اما خیلی محبوبیتی نداشتند، به خاطر اینکه سیستم هایی مانند NMT با تجهیزات جدید موجود بودند.

منبع

ویکی پدیای انگلیسی

جستارهای وابسته

نسل0

این یک مقالهٔ خرد فناوری بی‌سیم است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 ARP یک موفقیت بود و محبوبیت خوبی به دست آورد (۱۰۸۰۰ کاربر در سال 1977 و در نهایت 35560 کاربر در 1986)، اما در نهایت خیلی متراکم شد و به تدریج با فناوری جدیدتر NMT جایگزین شد. به هر حال، ARP تنها شبکه تلفن همراه با پوشش ۱۰۰ درصدی برای مدتها بود و محبوبیت خود را در گروه خاصی از کاربران حفظ کرد.
-ARP در فرکانس 150MHz (تعداد ۸۰ [[کانال]] در باند 147.9-154.875 MHz) اجرا شد. قدرت انتقال از ۱ تا ۵ [[وات]] محدوده بندی شده بود. در ابتدا آن فقط از انتقال [[نیمه-دوطرفه]] استفاده میکرد، بعدها، تلفن های دو-طرفه ی اتومبیل را معرفی کرد. به خاطر [[آنالوگ]] بودن، آن [[رمزگذاری]] نداشت و به خاطر همین تماس با دستگاه های پوینده قابل خواندن بودنند. این سیستم کار خود را با سرویس سوئیچ دستی آغاز کرد، اما در سال 1990 کاملا خودکار شد، گرچه در آن زمان تعداد مشترکینش رفته رفته به 980 کاربر کاهش یافت. ARP از جابه‌جایی پشتیبانی نمیکرد، بنابراین تماس ها هنگام رفتن به سلول جدید قطع می شدند. اندازه هر سلول تقریبا ۳۰ کیلومتر بود.
+ARP در فرکانس 150MHz (تعداد ۸۰ [[کانال]] در باند 147.9-154.875 MHz) اجرا شد. قدرت انتقال از ۱ تا ۵ [[وات]] محدوده بندی شده بود. در ابتدا آن فقط از انتقال [[نیمه-دوطرفه]] استفاده می‌کرد، بعدها، تلفن های دو-طرفه ی اتومبیل را معرفی کرد. به خاطر [[آنالوگ]] بودن، آن [[رمزگذاری]] نداشت و به خاطر همین تماس با دستگاه های پوینده قابل خواندن بودنند. این سیستم کار خود را با سرویس سوئیچ دستی آغاز کرد، اما در سال 1990 کاملاً خودکار شد، گرچه در آن زمان تعداد مشترکینش رفته رفته به 980 کاربر کاهش یافت. ARP از جابه‌جایی پشتیبانی نمیکرد، بنابراین تماس ها هنگام رفتن به سلول جدید قطع می شدند. اندازه هر سلول تقریباً ۳۰ کیلومتر بود.
 اولین دستگاه های تلفن همراه ARP از نظر حجمی خیلی بزرگ بودند به خاطر همین هم در بدنه اتومبیل ها جاسازی می شدند که به یک گوشی در نزدیک صندلی راننده متصل بودند. همچنین ARP قیمت گرانی داشت. در سال 1990، گوشی های دستی برای ARP معرفی شدند اما خیلی محبوبیتی نداشتند، به خاطر اینکه سیستم هایی مانند NMT با تجهیزات جدید موجود بودند.