گناه نخستین: تفاوت میان نسخهها
جز ربات:ردهدهی بر پایه مقاله همسنگ در ویکیپدیا انگلیسی |
Mehranshargh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
'''گناه نخستین''' بنا به آموزههای [[ادیان ابراهیمی]]، اقدامی بود که انجام آن باعث شد [[آدم]] و [[حوا]] از [[بهشت]] رانده شوند و به زمین نزول کنند. |
'''گناه نخستین''' بنا به آموزههای [[ادیان ابراهیمی]]، اقدامی بود که انجام آن باعث شد [[آدم]] و [[حوا]] از [[بهشت]] رانده شوند و به زمین نزول کنند. |
||
در چیستی این گناه نخستین بین ادیان ابراهیمی توافقی ندارد و لذا از آن به عنوان [[گناه]] نخست نام بردهمیشود. عقیده بر آن است که این گناه خوردن میوه از درختی بود که [[آدم]] و [[حوا]] از آن منع شدهبودند. |
در چیستی این گناه نخستین بین ادیان ابراهیمی توافقی ندارد و لذا از آن به عنوان [[گناه]] نخست نام بردهمیشود. عقیده بر آن است که این گناه خوردن میوه از درختی بود که [[آدم]] و [[حوا]] از آن منع شدهبودند. |
||
برخی از متالهین تفسیر امر را آن میدانند که پیش از خوردن از آن درخت، [[آدم]] و [[حوا]] از تواناییشان در سرپیچی از دستور خداوند آگاه نبودند و پس از آن بود که به مختار بودن و آزادی اراده خود مطلع شدند، لذا میوه آن درخت را دانستن آزادی انتخاب بشر میدانند. |
|||
از دید اسطورهشناسی، داستان، روایت نمادین رشد انسان از دوره کودکی و گذر از بهشت بیمسوولیتی به دوران آگاهی، اختیار و بالغی تفسیر شدهاست. به همین تفسیر نیز میوه آن درخت را دانایی و آگاهی دانستهاند. |
|||
[[رده:موضوعات مذهبی]] |
[[رده:موضوعات مذهبی]] |
نسخهٔ ۲۱ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۹:۳۶
این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
گناه نخستین بنا به آموزههای ادیان ابراهیمی، اقدامی بود که انجام آن باعث شد آدم و حوا از بهشت رانده شوند و به زمین نزول کنند. در چیستی این گناه نخستین بین ادیان ابراهیمی توافقی ندارد و لذا از آن به عنوان گناه نخست نام بردهمیشود. عقیده بر آن است که این گناه خوردن میوه از درختی بود که آدم و حوا از آن منع شدهبودند. برخی از متالهین تفسیر امر را آن میدانند که پیش از خوردن از آن درخت، آدم و حوا از تواناییشان در سرپیچی از دستور خداوند آگاه نبودند و پس از آن بود که به مختار بودن و آزادی اراده خود مطلع شدند، لذا میوه آن درخت را دانستن آزادی انتخاب بشر میدانند.
از دید اسطورهشناسی، داستان، روایت نمادین رشد انسان از دوره کودکی و گذر از بهشت بیمسوولیتی به دوران آگاهی، اختیار و بالغی تفسیر شدهاست. به همین تفسیر نیز میوه آن درخت را دانایی و آگاهی دانستهاند.