دوسیران

دوسیران

اطلاعات کلی
کشور	ایران
استان	فارس
شهرستان	کوه‌چنار
بخش	بخش کوهمره نودان
دهستان	دوسیران
نام محلی	دوسِرو
نام‌های دیگر	دوست ایران
دوسیران ۲۹٫۷۸۵۰°شمالی ۵۱٫۷۸۵۰°شرقی / 29.7850; 51.7850
مردم
جمعیت	۱۱۵۲ نفر (سرشماری ۹۵)
جغرافیای طبیعی
مساحت	۲۰هزار هکتار
ارتفاع از سطح دریا	۱۴۲۰
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه	۱۹
کد آماری	۰۸۰۲۱۴

دوسیران (کوهمره)، روستایی از توابع بخش کوهمره نودان شهرستان کوه‌چنار در استان فارس ایران و دارای اقلیم نسبتاً سرد و کوهستانی است.

نژاد مردم دوسیران

بر اساس متون تاریخی، مردم دوسیران از دو گروه اصلی شکل گرفته‌است، گروه اول ساکنین اولیه این محل به همراه عبدالکریم سی سختی بودند، که نژاد آن‌ها به پارس می‌رسد و گروه دوم شحنه‌ها بودند، که نژاد آن‌ها به شاخه آریایی ساکن کردستان سوریه می‌رسد. آن‌ها در سال ۵۵۰ هجری قمری به همراه طوایف زیادی از جبل سماق شام به سرزمین اتابکان لر واقع در زاگرس مهاجرت می‌کنند، این افراد پس از درگیری‌های اتابکان لر با سایر گروه‌ها به این روستا آمده و ساکن می‌شوند. اشتر خوس نام محلی در شمال شرق دوسیران است که شحنه‌ها در آنجا چادر زدند و به مهاجرتشان پایان دادند.

نامگذاری

دوسیران تغییر یافته واژه دوسَرون است که به دو سر کوه روستا (جنوبی و شمالی) اشاره دارد. این نام بعد از اینکه شحنه‌ها خودشان را دوست ایران نامیدند به دوسیران تغییر یافت.

آثار تاریخی

آثار تاریخی روستای دوسیران که در مرکز آثار ملی ایران ثبت شده‌است.

آب انبار روستای دوسیران: مربوط به دوره قاجار، شمارهٔ ثبت ۲۰۷۸۶

قبرستان رئیسی‌ها: مربوط به دوره صفوی - دوره قاجار، شمارهٔ ثبت ۲۰۷۸۴

قبرستان پای تپه (پای امامزاده): مربوط به دوره قاجار، شمارهٔ ثبت ۲۰۷۸۸

عمارت چهار صفه رئیسی: مربوط به دوره ایخانیان، شمارهٔ ثبت ۲۰۹۶۱

عمارت چهار صفه گودرز نادری: مربوط به دوره ایلخانیان، با شمارهٔ ثبت ۲۰۹۳۶

عمارت چهار صفه کهیار دشتی: مربوط به دوره ایلخانیان، با شمارهٔ ثبت ۲۰۹۳۵

عمارت چهار صفه غلامحسین نادری: مربوط به دوره ایلخانیان، با شمارهٔ ثبت ۲۰۹۳۳

عمارت چهار صفه ملاگرگی محمدی: مربوط به دوره ایلخانیان، با شمارهٔ ثبت ۲۰۹۳۴

عمارت چهار صفه ابوالحسن بازدار: مربوط به دوره ایلخانیان، با شمارهٔ ثبت ۲۰۷۸۷

عمارت چهارصفه عبدالسلام نادری: مربوط به دوره ایلخانیان، با شمارهٔ ثبت ۲۳۹۰۲

قبرستان شحنه و ملاها: مربوط به دوره قاجار، با شمارهٔ ثبت ۲۰۹۴۱

جغرافیا و پوشش گیاهی

در ۱۲۰ کیلومتری غرب شیراز، از جاده چنارشاهیجان - تنگه بولحیات، با گذر از جنگلهای انبوه بلوط بادام کوهی و بدنبال گذر از «تنگ شیب» به اقلیم تاریخی دوسیران می‌رسیم.

دوسیران در یک منطقهٔ کوهستانی واقع شده و تقریباّ چهار طرف آن توسط کوه‌های نسبتاً بلندی احاطه شده‌است. از سمت شمال به سلسله کوه‌های «شاه نشین» و «تاسک»، از جنوب رشته کوه‌های «دورک»، از غرب ارتفاعات «ارزنک» و «کوه زرد» و از سمت شرق به «کوه سرک» برمی‌خوریم.

روستاهای همجوار دوسیران از سمت شمال سمغان، از سمت جنوب پاپون و گرگدان، از سمت غرب کنده‌ای و بنرود و بیدقطار واز سمت شرق، تنگ شیبب و چکک می‌باشند.

تقریباّ در وسط این حصار کوهستانی، روستای دوسیران بر بستری از صخره‌های قطور واقع شده‌است.

دوسیران دارای سه نوع آب وهوای مختلف می‌باشد:

– گرمسیر

– میون طاق (معتدل)

– سردسیر

به جهت آب و هوای متفاوت، دوسیران دارای تنوع زیست‌محیطی بوده و انواع گیاهان و درختان و نیز جانوران و حیات وحش متنوع در آنجا یافت می‌شوند.

گیاهان و درختانی سردسیری همچون ول (سرو کوهی)، گردو، کیکم، ارزن، شیرین بیان، شن، کیالک. جاشیر

و گیاهان و درختان معتدل و گرمسیری مثل بلوط، انجیر، بادام کوهی، انگور، پسته کوهی (بنه)