خانقاه (خوی): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Mhmmdrzaa (بحث | مشارکت‌ها)
افزودن تصویر
Rab.mj79 (بحث | مشارکت‌ها)
جز ←‏top: غلط املایی با ویرایشگر خودکار فارسی
خط ۳۵: خط ۳۵:
روستای خانقاه از توابع روستاهای بخش مرکزی شهرستان خوی محسوب می شود که در 18 کیلومتری شمال غرب شهر خوی واقع شده است. دسترسی به این روستای زیبا از طریق یک جاده که 9 کیلومتر آن آسفالت و 9 کیلومتر دیگر خاکی است، پس از گذر از روستاهای بدل آباد و قرغ یاشار، مقدور می شود.
روستای خانقاه از توابع روستاهای بخش مرکزی شهرستان خوی محسوب می شود که در 18 کیلومتری شمال غرب شهر خوی واقع شده است. دسترسی به این روستای زیبا از طریق یک جاده که 9 کیلومتر آن آسفالت و 9 کیلومتر دیگر خاکی است، پس از گذر از روستاهای بدل آباد و قرغ یاشار، مقدور می شود.


این روستا در مسیر سیلابی دره ای بنام دره سو و جایی که این دره گسترده و پهن می شود، در دو سوی دامنه کوه ها بنا شده است. روستا با بافتی زیبا و منحصربفرد با ویژگی های خاص روستایی بصورت پلکانی و فشرده با نماهای سنگی و کاه گل خود را نمایان می کند. کوچه ها و گذرهای ضلع شمالی روستا تنگ و باریک و مال رو هستند. ویژگی دیگر روستا، دره دره سو است. با ورود به این دره، صدای آب حالت خاصی به آن می دهد. وجود آبشار طبیعی که از ارتفاع 6 متری ریزش می کند، برجذابیت های روستا افزوده است. امرار معاش مردمان مهمان نواز این روستا، بیشتر از طریق کشاورزی و دامداری است. گردو و فرآورده های لبنی آن هم شهرت خاصی دارد. خانقاه در لغت، به خانه، سرا و محلی اطلاق می شود که محل سکونت درویشان باشد. این روستا در دوره ای از تاریخ که تصوف و خانقاه نشینی خصوصاً در سده های هشتم تا یازدهم، رونق خاصی داشت، از روستاهای آباد آن زمان بود. در روستای خانقاه زیارتگاهی بنام آغ بابا معروف به کوه طور وجود دارد. اهالی معتقدند همه ساله گوزنی به این محل می آمد و اطراف زیارتگاه را دور می زد. پس از آن، گوزن را ذبح و گوشتش را بین اهالی تقسیم می کردند.
این روستا در مسیر سیلابی دره ای بنام دره سو و جایی که این دره گسترده و پهن می شود، در دو سوی دامنه کوه ها بنا شده است. روستا با بافتی زیبا و منحصربفرد با ویژگی های خاص روستایی به‌صورت پلکانی و فشرده با نماهای سنگی و کاه گل خود را نمایان می کند. کوچه ها و گذرهای ضلع شمالی روستا تنگ و باریک و مال رو هستند. ویژگی دیگر روستا، دره دره سو است. با ورود به این دره، صدای آب حالت خاصی به آن می دهد. وجود آبشار طبیعی که از ارتفاع 6 متری ریزش می کند، برجذابیت های روستا افزوده است. امرار معاش مردمان مهمان نواز این روستا، بیشتر از طریق کشاورزی و دامداری است. گردو و فرآورده های لبنی آن هم شهرت خاصی دارد. خانقاه در لغت، به خانه، سرا و محلی اطلاق می شود که محل سکونت درویشان باشد. این روستا در دوره ای از تاریخ که تصوف و خانقاه نشینی خصوصاً در سده های هشتم تا یازدهم، رونق خاصی داشت، از روستاهای آباد آن زمان بود. در روستای خانقاه زیارتگاهی بنام آغ بابا معروف به کوه طور وجود دارد. اهالی معتقدند همه ساله گوزنی به این محل می آمد و اطراف زیارتگاه را دور می زد. پس از آن، گوزن را ذبح و گوشتش را بین اهالی تقسیم می کردند.


== جمعیت ==
== جمعیت ==

نسخهٔ ‏۸ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۳۵

خانقاه
اطلاعات کلی
کشور ایران
استانآذربایجان غربی
شهرستانخوی
بخشبخش مرکزی
دهستاندیزج
نام محلیخنیه
سال بنیادنامعلوم
مردم
جمعیت۴۸۵ نفر (سرشماری ۹۵)
رشد جمعیت120نفر
کد آماری۰۴۱۵۲۴

خانقاه، روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان خوی استان آذربایجان غربی ایران.

تصویری از روستای خانقاه

روستای خانقاه از توابع روستاهای بخش مرکزی شهرستان خوی محسوب می شود که در 18 کیلومتری شمال غرب شهر خوی واقع شده است. دسترسی به این روستای زیبا از طریق یک جاده که 9 کیلومتر آن آسفالت و 9 کیلومتر دیگر خاکی است، پس از گذر از روستاهای بدل آباد و قرغ یاشار، مقدور می شود.

این روستا در مسیر سیلابی دره ای بنام دره سو و جایی که این دره گسترده و پهن می شود، در دو سوی دامنه کوه ها بنا شده است. روستا با بافتی زیبا و منحصربفرد با ویژگی های خاص روستایی به‌صورت پلکانی و فشرده با نماهای سنگی و کاه گل خود را نمایان می کند. کوچه ها و گذرهای ضلع شمالی روستا تنگ و باریک و مال رو هستند. ویژگی دیگر روستا، دره دره سو است. با ورود به این دره، صدای آب حالت خاصی به آن می دهد. وجود آبشار طبیعی که از ارتفاع 6 متری ریزش می کند، برجذابیت های روستا افزوده است. امرار معاش مردمان مهمان نواز این روستا، بیشتر از طریق کشاورزی و دامداری است. گردو و فرآورده های لبنی آن هم شهرت خاصی دارد. خانقاه در لغت، به خانه، سرا و محلی اطلاق می شود که محل سکونت درویشان باشد. این روستا در دوره ای از تاریخ که تصوف و خانقاه نشینی خصوصاً در سده های هشتم تا یازدهم، رونق خاصی داشت، از روستاهای آباد آن زمان بود. در روستای خانقاه زیارتگاهی بنام آغ بابا معروف به کوه طور وجود دارد. اهالی معتقدند همه ساله گوزنی به این محل می آمد و اطراف زیارتگاه را دور می زد. پس از آن، گوزن را ذبح و گوشتش را بین اهالی تقسیم می کردند.

جمعیت

این روستا در دهستان دیزج قرار داشته و بر اساس سرشماری سال 1390 جمعیت آن 582نفر (100 خانوار) بوده است.[۱]

منابع