جنگ کوزوو: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹۶: | خط ۹۶: | ||
در اوایل تابستان ۹۸ تلاش ارتش آزادیبخش برای تصرف یک شهر بزرگ ناکام ماند و پس از آن نیروهای یوگسلاوی عملیات نهایی خود را برای نابودی آنها آغاز کردند. ضعف فرماندهی و سازماندهی جنگی و فقدان پشتیبانی و تاکتیک‌های خام نیروهای آماتور ارتش آزادیبخش باعث شد تا صرب‌ها کار دشواری در شکست آنها نداشته باشند اما خشونت بیش از اندازه نیروهای دولتی ارتش آزادیبخش و استقلال‌طلبان کوزوو را از نابودی کامل نجات داد. ارتش یوگسلاوی به جای آن‌که فقط جنگجویان مخالف را سرکوب کند روستاهایی را که پایگاه احتمالی جدایی‌خواهان بود از بین می برد و حدود ۱۰۰ هزار نفر را آواره ساخت. زنگ خطر [[پاکسازی قومی]] مشابه نسل‌کشی جنگ بوسنی جامعه بین‌المللی را به حرکت درآورد و تهدید ناتو به بمباران صرب‌ها [[اسلوبودان میلوشویچ]] رهبر وقت صرب‌ها را مجبور کرد تا با [[ریچارد هالبروک]] نماینده آمریکا در مورد توقف عملیات‌های نظامی به توافق برسد. این آتش‌بس تا زمستان دوام آورد اما در واقع هم برای صرب‌ها و هم برای آلبانیایی‌های کوزوو فرصتی برای بازسازی قوا بود.<ref>[http://web.archive.org/web/20000301034049/http://www.janes.com/defence/features/kosovo/kla.html The KLA: braced to defend and control] Zoran Kusovac |
در اوایل تابستان ۹۸ تلاش ارتش آزادیبخش برای تصرف یک شهر بزرگ ناکام ماند و پس از آن نیروهای یوگسلاوی عملیات نهایی خود را برای نابودی آنها آغاز کردند. ضعف فرماندهی و سازماندهی جنگی و فقدان پشتیبانی و تاکتیک‌های خام نیروهای آماتور ارتش آزادیبخش باعث شد تا صرب‌ها کار دشواری در شکست آنها نداشته باشند اما خشونت بیش از اندازه نیروهای دولتی ارتش آزادیبخش و استقلال‌طلبان کوزوو را از نابودی کامل نجات داد. ارتش یوگسلاوی به جای آن‌که فقط جنگجویان مخالف را سرکوب کند روستاهایی را که پایگاه احتمالی جدایی‌خواهان بود از بین می برد و حدود ۱۰۰ هزار نفر را آواره ساخت. زنگ خطر [[پاکسازی قومی]] مشابه نسل‌کشی جنگ بوسنی جامعه بین‌المللی را به حرکت درآورد و تهدید ناتو به بمباران صرب‌ها [[اسلوبودان میلوشویچ]] رهبر وقت صرب‌ها را مجبور کرد تا با [[ریچارد هالبروک]] نماینده آمریکا در مورد توقف عملیات‌های نظامی به توافق برسد. این آتش‌بس تا زمستان دوام آورد اما در واقع هم برای صرب‌ها و هم برای آلبانیایی‌های کوزوو فرصتی برای بازسازی قوا بود.<ref>[http://web.archive.org/web/20000301034049/http://www.janes.com/defence/features/kosovo/kla.html The KLA: braced to defend and control] Zoran Kusovac |
||
Jane's Intelligence Review, April 1999</ref> |
Jane's Intelligence Review, April 1999</ref> |
||
== جستارهای وابسته == |
|||
* [[جنگ‌های استقلال]] |
|||
== منابع == |
== منابع == |
||
نسخهٔ ۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۴:۰۵
| جنگ کوزوو | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| |||||
| فرماندهان و رهبران | |||||
|
 رجب میدانی |
 سرتن لوکیچ | ||||
| تلفات و خسارات | |||||
 1,500 insurgents killed (according to the KLA)[۵] | |||||
|
 ۳خبر نگار چینی در بمب گزاری سفارت آمریکا در بلگراد کشته شدند]] | |||||
جنگ کوزوو درگیری مسلحانه‌ای در منطقه کوزوو بود که از ۲۸ فوریه ۱۹۹۸ تا ١۱ ژوئن ۱۹۹۹ جریان داشت. در این جنگ ارتش جمهوری فدرال یوگسلاوی (که در آن هنگام شامل صربستان و مونته‌نگرو می‌شد) و پیش از جنگ کوزوو را در اختیار داشت در یک سو و گروه‌های شورشی آلبانیایی‌تبار کوزوو با نام ارتش آزادیبخش کوزوو در سوی دیگر قرار داشتند. شورشیان کوزوو از ۲۴ مارس ۱۹۹۹ از پشتیبانی هوایی ناتو برخوردار شدند و در مقاطعی از جنگ پشتیبانی زمینی ارتش آلبانی را هم داشتند.
ارتش آزادیبخش کوزوو در سال ۱۹۹۱ تأسیس شد و از سال ۹۵ عملیات‌های نظامی خود را علیه پلیس صربستان آغاز کرد. افزایش قدرت شورشیان جدایی‌خواه کوزوویی و گسترش حملات آنها موجب شد تا اسلوبودان میلوسویچ رئیس‌جمهور یوگسلاوی در اوایل سال ۱۹۹۸ نیروهای مسلح صرب را به منطقه وارد کند تا مناطق تحت تصرف چریک‌های آلبانیایی‌تبار را از آنها بازپس بگیرند. پس از اینکه درخواست‌های جامعه بین‌المللی برای پایان درگیری‌ها مورد قبول دولت یوگسلاوی واقع نشد، ناتو تصمیم به مداخله مستقیم نظامی در حمایت از آلبانیایی‌تبارها گرفت. این نخستین جنگ ناتو در طول تاریخ حیات این سازمان نظامی بود. ناتو عملیات خود را یک «جنگ انسان‌دوستانه» توصیف می‌کرد اما انتقادهایی هم از آن صورت گرفت، چراکه هیچیک از اعضای ناتو مورد حمله قرار نگرفته بودند و مجوزی از شورای امنیت سازمان ملل برای این مداخله اخذ نشد.
در ۱۱ ژوئن ۱۹۹۹ یوگسلاوی پذیرفت که از کوزوو عقب‌نشینی کند و شورای امنیت سازمان ملل طی قطعنامه ۱۲۴۴ یک حکومت موقت به سرپرستی سازمان ملل را در کوزوو ایجاد کرد که در عمل به معنی جدایی این منطقه از یوگسلاوی بود.
زمینه جنگ
در فوریه ۱۹۹۸ پلیس صربستان برای سرکوب ارتش آزادیبخش کوزوو وارد عمل شد. این گروه کنترل منطقه درنیکا را در دست گرفته و از آن برای سربازگیری استفاده می‌کرد اما با وجود نام پرطمطراقش تنها چندصد جنگجو در هسته مرکزی خود داشت. پلیس صربستان با آگاهی از این ضعف به جای استفاده از واحدهای ضدچریکی دارای آموزش حرفه‌ای در ابعاد گسترده تنها با پلیس محلی و نیروهای ارتش فدرال به پایگاه‌های ارتش آزادیبخش کوزوو حمله‌ور شد. هدف صرب‌ها این بود تا از اهمیت یافتن این گروه جلوگیری کنند اما نتیجه عملی استفاده از سربازان عادی خسارت بسیار و کشتار غیرنظامیان بود که موجب جلب توجه همگانی و شهرت ارتش آزادیبخش کوزو شد. سربازان عادی تنها تاکتیک «زمین سوخته» را می‌شناختند و به سوی هر مظنونی شلیک می‌کردند. عملیات پلیس دولتی برای از بین بردن یک خانواده کشاورز مسلح کمتر از ده نفره بیش از ۴۸ ساعت طول کشید و موجب مرگ بیش از ۴۰ غیرنظامی از جمله زن و کودک شد. انتشار خبر این ماجرا باعث شد تا بسیاری از جوانان آلبانیایی چه در کوزوو و چه در کشورهای اروپایی کار خود را رها کرده و به پایگاه‌های مخفی ارتش آزادیبخش کوزوو روانه شوند. به طوری که چند ماه بعد این ارتش از ۳۰ هزار جنگجو برخوردار بود هرچند بیشتر آنها افراد عادی بودند که تنها سلاح شخصی، معمولاً کلاشنیکف، با خود داشتند. ساختار غیرمتمرکز، آماتور و مخفیانه این نیروها باعث می‌شد تا بیشتر به تفنگ‌های شخصی متکی بوده و بجز آن فقط به انواع ابتدایی آرپی‌جی و تعداد کمی خمپاره‌های کالیبر کوچک مسلح باشند و البته در کمال تعجب مین‌های زمینی نیز مورد استفاده وسیع آنها قرار گرفت.
در اوایل تابستان ۹۸ تلاش ارتش آزادیبخش برای تصرف یک شهر بزرگ ناکام ماند و پس از آن نیروهای یوگسلاوی عملیات نهایی خود را برای نابودی آنها آغاز کردند. ضعف فرماندهی و سازماندهی جنگی و فقدان پشتیبانی و تاکتیک‌های خام نیروهای آماتور ارتش آزادیبخش باعث شد تا صرب‌ها کار دشواری در شکست آنها نداشته باشند اما خشونت بیش از اندازه نیروهای دولتی ارتش آزادیبخش و استقلال‌طلبان کوزوو را از نابودی کامل نجات داد. ارتش یوگسلاوی به جای آن‌که فقط جنگجویان مخالف را سرکوب کند روستاهایی را که پایگاه احتمالی جدایی‌خواهان بود از بین می برد و حدود ۱۰۰ هزار نفر را آواره ساخت. زنگ خطر پاکسازی قومی مشابه نسل‌کشی جنگ بوسنی جامعه بین‌المللی را به حرکت درآورد و تهدید ناتو به بمباران صرب‌ها اسلوبودان میلوشویچ رهبر وقت صرب‌ها را مجبور کرد تا با ریچارد هالبروک نماینده آمریکا در مورد توقف عملیات‌های نظامی به توافق برسد. این آتش‌بس تا زمستان دوام آورد اما در واقع هم برای صرب‌ها و هم برای آلبانیایی‌های کوزوو فرصتی برای بازسازی قوا بود.[۷]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ http://botasot.info/kosova/402753/strategjia-e-rugoves-solli-lirine-dhe-krijoje-legjenden-adem-jashari/
- ↑ http://indeksonline.net/?FaqeID=2&LajmID=95694
- ↑ "BBC News – Serbian Vlastimir Djordjevic jailed over Kosovo murders". BBC News. 2011-02-24. Retrieved 2012-05-06.
- ↑ "Serbia charges police officers with 1999 Kosovo murders". SETimes.com. 2006-04-28. Retrieved 2012-05-06.
- ↑ Daalder & O'Hanlon 2000، p. 151
- ↑ The Crisis in Kosovo – Human Rights Watch 2000
- ↑ The KLA: braced to defend and control Zoran Kusovac Jane's Intelligence Review, April 1999
- Kosovo War. Answers.com. The New Dictionary of Cultural Literacy, Third Edition, Houghton Mifflin Company, 2002. http://www.answers.com/topic/kosovo-war، accessed February 19, 2015.
- Wikipedia contributors, "Kosovo War," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Kosovo_War&oldid=647766215 (accessed February 19, 2015).
