بحث:فهرست مساجد ارمنستان

در رابطه با منابع (مرجع 1)

این صفحه به این دلیل ویرایش شد که ترجمه فارسی انجام شده مطابقت چندانی با مطلب انگلیسی نداشت. ترجمه عبارت:

According to the Caucasus Calendar of 1870, a statistical report published by the Russian Viceroyalty of the Caucasus, there were a total of 269 Shia mosques in the territory of Erivan Governorate, most of which now comprises the Republic of Armenia.[1]

به صورت براساس تقویم قفقازی ۱۸۷۰، گزارشی آماری توسط نایب السلطنه روس در قفقاز منتشر شده، در فرمانداری ایروان -که شامل اکثر مناطق ارمنستان امروزی است- در مجموع ۲۶۹ مسجد شیعه وجود داشته است. صحیح است و ترجمه زیر (ویرایش پیشین مقاله) صحیح نیست: براساس تقویم قفقازی ۱۸۷۰، گزارشی آماری توسط نایب السلطنه روس در قفقاز شامل سه کشور کنونی آذربایجان، گرجستان و ارمنستان منتشر شده، در مجموع به حدود ۲۶۹ مسجد شیعه اشاره دارد که از آنها ۸ مسجد در شهر ایروان و قلمرو ارمنستان کنونی ساخته شده بود. اینکه منبع روسی هست به این دلیل هست که مرجع متن انگلیسی ویکی پدیا نیز روسی بوده است و یکی از روش های توسعه ویکی پدیا فارسی، ترجمه مقالات انگلیسی است.

Кавказский календарь на 1870 год. Тифлис, типография Главного Управления Наместника Кавказского. 1869. p. 392.

Abadpours (بحث) ‏۳۰ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۹:۴۱ (UTC)

@Abadpours: درصدهایی که از آن پیوند روسی آورده‎اید باهم همخوانی ندارد. کسی منکر وجود مسلمانان و خراب شدن مساجد نیست... لطفا هرچه وارد میکنید دقیق و با منبع موثق باشد. در جدول عبارت آذری درج شده‎ است که دقیقا با منابع قبل از ۱۹۲۰ معارض است. من برای احتیاط یک دایرةالمعارف قدیمی به زبان مجاری را باز کردم ببینم راجع به قومیت‎ها چه مینویسند. در مورد تاتارها، کازان‎ها و دیگران مینویسد الا آذری که البته در دفتر استالین اختراع شده است. توجه کنید ویکیپدیای انگلیسی هم ملاک نیست. هر مطلب بدون منبعی میتواند به چالش کشیده‎شود.

در ضمن اعداد را هم لطفا به فارسی بنویسید. Salome_mi ^✉️ ‏۳۰ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۹:۵۵ (UTC)

@Salome mi: خوب این مساله به این خاطر هست که روس‌ها به ترکهای منطقه قفقاز تاتار می‌گفتند. کلمه آذربایجانی یا آذری تا پیش از قرن بیستم استفاده نمیشده است. این درست هست که ترکها 1000 سال پیش به منطقه مهاجرت کردند و قبل از آن ها مردم منطقه به فهلوی، آذری و ... صحبت میکردند ولی کلمه آذری برای ترکهای منطقه قفقاز و آذربایجان استفاده نمیشده. روس ها به آن ها می‌گفتند تاتار چون اولین گروه ترکی که باهاش آشنا شده بودند، تاتارها بودند. این مردم خودشون به خودشون ترک یا مسلمان می‌گفتند.

در صفحه 80 کتاب باغ سیاه، ارمنستان و آذربایجان در جنگ و صلح تالیف توماس دی وال به این مطلب اشاره شده هست. که می‌‌توانید نسخه انگلیسی کتاب را از این لینک دانلود و مطالعه بفرمایید. من تصویر قسمتی را که مدنظرم هست می‌گذارم تا راحت تر پیدا کنید.

در صفحه Russian Empire Census اگر بررسی بفرمایید، تعداد Turkic and Tatar را 13 میلیون نفر ذکر کرده که منظورش کل ترک زبانان امپراطوری روسیه اعم از قزاق، ازبک، ترکمن، تاتار و ... هست (معلوم هست که آذریهای منطقه قفقاز یا تاتارهای منطقه کریمه در آن زمان به تنهایی نمی‌توانستند 13 میلیون باشند).

روس ها فرقی بین تاتار و آذری نمیذاشتند. حتی کشتار 1905-1907 به صورت کشتار ارمنی-تاتار در منابع روسی ذکر شده و به همین نام هم در انگلیسی معرف شده، در حالی که همه می‌دانیم این کشتار 1905-1907 بین آذریها و ارامنه رخ داده نه تاتارها و ارامنه.

در مدخل Azerbaijanis in Armenia هم اشاره شده که منظور از تاتارهای آلکساندراپول (گیومری) همان آذری ها هست.

در مدخل Azerbaijanis هم به این مساله که روس‌ها به آذری‌ها تاتار می‌گفتند، اشاره شده هست.

من یک جستجوی کوچک انجام دادم و این پاراگراف از سایت دانشگاه مک گیل هست.

EthnonymHistorically the Turkic people of Iranian Azerbaijan and the Caucasus called themselves or were referred to by others as Turks and religious identification prevailed over ethnic identification. When Transacaucasia became part of the Russian empire, Russian authorities, who traditionally called all Turkic people Tatars, called Azeris Aderbeijani/Azerbaijani or Caucasian Tatars to distinguish them from other Turkic people, also called Tatars by Russians. Russian Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary also refers to Azerbaijanis as Aderbeijans in some articles. According to the article Turko-Tatars of the above encyclopedia, “some scholars (Yadrintsev, Kharuzin, Shantr) suggested to change the terminology of some Turko-Tatar people, who somatically don’t have much in common with Turks, for instance, to call Aderbaijani Tatars (Iranians by type) Aderbaijans”. The modern ethnonym Azerbaijani/Azeri in its present form was accepted in 1930s.

به لحاظ تاریخی ترک زبانان منطقه‌ی آذربایجان، ایران و قفقار خود را ترک می‌نامیدند و دیگران نیز واژه‌ی ترک را جهت اشاره به آنان به کار می‌بردند. هویت مذهبی برای آنان مقدم بر هویت اتنیکی بود. زمانی که قفقاز جنوبی به تصرف روسیه درآمد، مقامات روسی که به طور سنتی تمامی ترک زبانان را تاتار می‌نامیدند، آذری‌ها را آذربایجانی/ تاتارهای آذربایجانی یا تاتارهای قفقازی نامیدند تا آنان را از سایر ترک زبانان که به آنان نیز تاتار گفته می‌شد، تمایز دهند. دانشنامه افرون و بروک‌هاوس نیز در برخی مقاله‌های خود به ذربایجانی‌ها به صورت آدربایگانی اشاره می‌کند. مطابق مدخل Turko-Tatars از دانشنامه مذکور، "برخی متخصصان (نیکولای یادرینتسف، آلکسی خاروزین، شانتر) پیشنهاد دادند که اصطلاخ مورد استفاده برای برخی از ترک-تاتارها که اشتراک چندانی با ترک‌ها ندارند، تغییر یابد. به عنوان تاتارهای آذربایجان (منطور ایرانیان آذربایجانی) آدربایجانها نامیده شوند". نام اتنیکی نوین آذری/آذربایجانی به شکل فعلی در دهه 1930 پذیرفته شد. Abadpours (بحث) ‏۳۰ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۲۱:۵۰ (UTC)

@Abadpours: موارد زیر را ببینید:

۱- جدول با درصد در پیوند روسی نیست. از هرکجا آمده لطفا منبعش را بگذارید.

۲- در صفحه ۷۹ کتاب نوشته: چون پس از اینکه یک مسجد در باکو تخریب شد ... یک نفر مطمئن است که مسجدی در خیابان واردانانت بوده و خرابش کرده‎اند. این کدام است دقیقا را نمیشود فهمید. خود نویسنده در ادامه نوشته حرفهای طرف بی‎معنی است...

فعلا این مقاله را مرتب و تصحیح جدول را حذف کردم. اگر منبع دقیقش را پیدا کردید دوباره بگذاریدش. Salome_mi ^✉️ ‏۳۰ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۲۲:۲۲ (UTC)

@Salome mi: یله

1- در رابطه با مورد 1، جدول در مدخل Erivan Governorate موجود است که در آنجا هم به همین منبع روسی استناد کرده. خوب من روسی بلد نیستم و وبسایت هم تعاملی است. مگر اینکه گزارش مبسوط سرشماری 1897 روسیه به انگلیسی منتشر شده باشد. بنده در رابطه با جدول فقط ویکی پدیا انگلیسی را ترجمه کرده ام.

2- در رابطه با تخریب مسجد، اکی حذف میکنم و اگر موردی از خبرگذاری‌های آن زمان مبنی بر تخریب مسجد مذکور یافتم، میتویسم.

3- ببخشید ولی شما فقط جدول را حذف نکردید بلکه مواردی را که ارجاع دقیق داشتند هم حذف کردید. به عنوان مثال دو پاگراف از کتاب مذکور را که در آن اشاره به سایات نوا ترانه سرای ارمنی و اشعار آذریش شده که دلالت بر سابقه حضور آذریها دارد حذف کردید. Abadpours (بحث) ‏۳۰ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۲۲:۵۲ (UTC)

@Abadpours: در آن پیوند تعداد ترک/تاتار زبانان به تفکیک زن و مرد آمده‎است ولی نه درصد... اگر پیدا کردید جایی دیگر خوب است بیاید.

سایات نوا را مطمئنید من حذف کردم؟ پیدایش نمیکنم در تاریخچه ... به هرحال حضور ترکها که احتیاجی به استدلال ندارد. این صفحه لیست مساجد است در واقع و نه مطرح کردن دعوای ترک/ارمنی. اگر مطلب دارید از تاریخ مساجد لطفا اضافه کنید. Salome_mi ^✉️ ‏۳۰ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۲۳:۰۰ (UTC)

@Salome mi:

1- ببینید کل دفترچه تنظیم شده بر مبنای سرشماری 1897، در این لینک آمده و مورد 117 که میشه صفحه 171 سند مربوط به Erivan gubernia است. اما خوب این هم به روسی است.

بر مبنای همین سند مقالاتی نوشته شده است. مثلا مقاله‌ی ETHNO DEMOGRAPHIC CHANGES IN THE CAUCASUS 1860-1960 که درش به درصد 34.3 مربوط به نخجوان اشاره شده است.

On the Russian side of the border, in the areas of present day Georgia, Armenia and Azerbaijan, the total

number of Armenians was 878 000 in 1897. From this, less then half, only 408 000 were living in the territory what is Armenia today, 60% of the 676 000 population of that region. 254 000 Armenians were living in what is Azerbaijan today (including Karabah) constituting about 16% of the total population of 1 614 000, and 216 000 in present day Georgia, slightly more than 10% of a population of 2 million. A further 100 000 Armenians were living in the Kars, Igdir and Ardahan regions, (where they constituted one third of the total population of 300 000 besides Kurds and Turks) what are the parts of Turkey today, but what were the parts of Russia that time. 39 This means that the all together number of Armenians in Russian Transcaucasia was approximately 978 0000 in 1897.

These circumstances are clearly visible through data of the Russian census of 1897. In the approximate

area what is Armenia today (without Karabah)56 676 000 people were living back in 1897. Out of those, only 408 000, 60.35% were Armenians. The number of Azeris was 215 000, 31.73% of the population, what is a very high percentage. The situation was similar on the other side of the present border. In the area what is now Azerbaijan (including Karabah) the population was 1 614 000. Out of those, 970 000 were Azeris, composing 60.09% of the population, while 15.73% of the population, 254 000 people were Armenians. There was a clear difference though between the eastern and western half of present day Azerbaijan. In the eastern half (Baku governorate) the percentage of Armenians was only 7.8%. In the western half of what is now Azerbaijan (where 43.5% of the population was living that time) the percentage of Azeris was 64.86%, and the percentage of the Armenians was as high as 28.27%. In this region, for example the area what is now the Azerbaijani exclave of Nakhichevan, now with a homogenously Azeri population, had 101 000 inhabitants back in 1897, and 34.4% of them were Armenians then. Baku and Yerevan were themselves mixed. In Yerevan 43.2% of the population were Armenians, and 42.6% were Azeris, while in Baku 36%

Azeri and 17% Armenians.

یار در مقاله‌ی THE NATIONALITY QUESTION IN PRESENT-DAY TRANSCAUCASIA یا مقاله ی Demographic and Ethnographic Changes in Transcaucasia, 1897-1956

حالا من نمیدانم حتما کسانی که ویکی انگلیسی را نوشته بودند، با روسی آشنا بودند.

2- سایات نوا در واقع داخل عکس بود. این متن:

شاید بهتر بود نقل قول می‌کردم از متن.

3- در رابطه با دعوای ترک و ارمنی: من به شخصه با ارامنه بحثی مشکلی ندارم. ولی ویکی پدیا باید منبع بیطرف باشه. همه هم انگلیسی نمیدونن که برن متن انگلیسی رو بخونن. اینجا که نمیخوایم مناقشه قره باغ رو حل کنیم، گروه مینسک هم قرار نیست با ویرایش های من کاری کنه. ولی وحشی معرفی کردن ترکها هم حدی داره. به هر حال ما داریم تو این کشور همراه با سایرین زندگی میکنیم. درست نیست که نفرت نسبت به قومیت ما از طرف سایر ایرانیها وجود داشته باشه.Abadpours (بحث) ‏۳۱ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۰:۵۱ (UTC)

@Salome mi: الان هنوز هم این کاربر ول کن قضیه نیست و هی میاد اخطار مینویسه رو صفحه من. بنده دقیقا نمیدونم کدوم قانون ویکی را میفرمایند که منبع نباید روسی باشه؟

خوب تموم شد دیگه. قسمت هایی رو که ارجاع های روسی درست بود شما نگهداشتید اونهایی که معتبر نبود حذف شد. دقیقا کدوم قانون ویکی میگه منبع نباید روسی باشهAbadpours (بحث) ‏۳۱ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۰:۵۸ (UTC)

@Abadpours: منبع روسی باشد اشکال ندارد فقط مطمئن شوید که مظالب مشخص و دقیق از آن ترجمه شود. یک متن تر و تمیز موثق را اگر بگذارید که دیگران مجبور به اصلاح و دوباره‎کاری نشوند و وقت دوستانی که روزی بیست سی صفحه را گشت میزنند هم گرفته نشود، عالی است. برای این منظور از صفحۀ تمرین و دکمه پیش‎نمایش بیشتر استفاده کنید. به‎جای بحث و جنگ ویرایشی مطلبی بگذارید که مو لای درزش نرود و مطابق ویکی‌پدیا:شیوه‌نامه باشد. ختم کلام من در این بحث. روز خوبی داشته باشید. Salome_mi ^✉️ ‏۳۱ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۳۸ (UTC)

@Salome mi:

1- ببخشید من فهمیدم که این جدول از کجا آمده:

Uyezd	Armenians	Azerbaijani	Kurds	Russians	Assyrians
TOTAL	53,2%	37,8%	6,0%	1,6%	...
Aleksandropol	85,5%	4,7%	3,0%	3,4%	...
Nakhichevan	34,4%	63,7%	...	...	...
Novo-Bayazet	66,3%	28,3%	2,4%	2,2%	...
Surmali	30,4%	46,5%	21,4%	...	...
Sharur-Daralagyoz	27,1%	67,4%	4,9%	...	...
Erivan	38,5%	51,4%	5,4%	2,0%	1,5%
Echmiadzin	62,4%	29,0%	7,8%	...	...

مثلا Aleksandropolsky Uyezd به روسی میشه Александропольский уезд شما تو این وبسایت اگه بخش مربوطه رو به روسی پیدا کنید.

که من شکلش رو سمت چپ گذاشتم (شکل اول چپ).

و بعد با اکستنشن ترجمه کروم، ترجمه اش کنید (شکل دوم چپ).

بعد اعدادی رو که با قرمز علامت زدم وارد اکسل کنید. همون اعداد جدول بدست میاد (شکل سوم چپ)

بقیه عکس ها هم که واسه 6 تا بخشداری دیگه هست.

2- درسته که مسجد کبود در دوره ی ایرانی ساخته شده ولی در زمان ساخت آذربایجانیها حضور داشتن و این مسجد توسط آذری های ایروان برای آذریهای ایروان ساخته شده. همانطور که Saint Gregory the Illuminator Church در سال 1869 (دوره‌ی روسی) ساخته شده ولی کلیسای ارمنی هست نه کلیسای روسی. جمهوری آذربایجان و ایران دو واحد سیاسی جدا هستند. همانطور که ارمنستان و روسیه دو واحد سیاسی جدا هستند.

Abadpours (بحث) ‏۱ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۱۴ (UTC)

در رابطه با منابع (مرجع 2)

عبارت

بر مبنای داده‌های سال 1869، مجموعا 60 مسجد در بخش ایروانسکی، فرمانداری ایروان قرار داشته است.

دقیقا ترجمه عبارت از متن انگلیسی است.

According to 1869 data, there were a total of 60 mosques in Erivan uyezd of Erivan Governorate

این مرجع نیز روسی است و من جداول آن را می‌گذارم، تا اگر کسی روسی میدانست، ترجمه و اطلاعات بیشتری را به نسخه فارسی اضافه کند.

Voronov, N. I. (1869). Сборник статистических свѣдѣній о Кавказѣ. Т.1 (in Russian). Императорское русское географическое общество. Кавказскій отдѣл. p. 71

پاراگراف سوم صفحه 71،

Въ Эриванскомъ уѣздѣ насчитывается жилыхъ обывательскихъ домовъ 10,289 и лавокъ 200 что по приблизительнымъ исчисленіямъ составляетъ одно жилище на 71 душъ Церквей православныхъ 2 армяно григоріанскихъ 141 мусульманскихъ мечетей 60

In Erivansky Uzeyd, there are totally 10289 residents and 200 shops. According to approximate estimates, 71 resident follow 2 orthodox churches. There are 141 Armenian Gregorian and 60 Muslim mosques.

در بخش ایروانسکی (نه فقط شهر ایروان)، مجموعا 10289 نفر ساکن‌اند و 200 مغازه وجود دارد. 71 نفر پیرو دو کلیسای ارتودوکس هستند. 141 کلیسای حواری ارمنی و 60 مسجد وجود دارد.

و در ادامه لیستی از روستاهای فرمانداری ایروان داده شده که در ستون سمت راست به مکان‌های مهم هر روستا از جمله کلیساهای ارمنی یا مساجد اشاره شده است.

این لیست تا صفحه 99 ادامه می‌یابد. کتاب از این آدرس قابل دانلود است.

در رابطه با منابع (مرجع 3)

عبارت

دانشنامه افرون و بروک‌هاوس در ابتدای قرن بیستم، جمعیت ایروان را بیش از ۲۹٬۰۰۰ اعلام کرده بود از این تعداد ۴۹٪ تاتارهای آذربایجانی‌ ، ۴۸٪ ارامنه و ۲٪ روس‌ها بودند. همچنین 7 مسجد شیعه در شهر ایروان وجود داشته است.

عینا ترجمه عبارت

According to Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary, by the turn of the twentieth century, the population of Erivan was over 29,000; of this number 49% were Azerbaijanis; 48% were Armenians; and 2% were Russians, and there were seven Shia mosques in the town.

منبع این جمله نیز روسی است.

(in Russian) Erivan in the Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary, St. Petersburg, Russia, 1890-1907.

متن روسی:

— губернский город Эриванской губернии, в центральной ее части, на правом берегу реки Занги, на высоте 3229 футов над уровнем моря, под 40°10' северной широты и 44°30' восточной долготы от Гринича, в котловине, окруженной с северо-запада и северо-востока крутыми возвышенностями, а с юга и юго-запада открытой к обширной равнине Аракса, за которой высится Арарат. Под городом, с садами, 9450 десятин; домов 3171. Территория Э. орошается каналами, выведенными из реки Занги и речки Кырх-Булах; качество воды неудовлетворительное. Климатические условия Э. отличаются крайностями летних и зимних температур и вообще не могут быть названы благоприятными. Средняя температура января —9°, февраля —2,8°, марта + 5,0°, апреля + 12,6°, мая + 18,8°, июня + 2 1,4°, июля + 24,3°, августа + 25°, сентября + 20,6°, октября + 13,6°, ноября + 6,2° и декабря —1,4°. Средняя температура года + 11,2°. Зимой морозы нередко достигают —20°, а иногда и —26,7°. Число дней с осадками 93, годовое количество осадков 324 мм; наибольшее количество их приходится на апрель, май, ноябрь и февраль. В августе и октябре выпадает 9—15 мм. Летом, в июле и августе, температура повышается до 40° в тени. Невыносимая жара несколько ослабляется частыми северо-восточными ветрами, дующими в течение всего теплого времени с расположенных к северу от города возвышенностей. Ветра эти, достигающие наибольшей силы в самое жаркое время года, поднимающие тучи едкой пыли и в общем весьма неприятные, оказывают, однако, сравнительно благотворное влияние, несколько очищая и вентилируя город. Летняя жара, в связи с плохим санитарным состоянием города, а равно обилием мошек, комаров и других насекомых, делают пребывание в нем летом крайне тяжелым, ввиду чего более состоятельное население перебирается в ближайшее, расположенное значительно выше города селение Канакир, а местная администрация переселяется в урочище Дарачичаг, в 57 верстах севернее Э. В садах, составляющих немалое подспорье городскому населению, разводятся виноград, абрикосы, персики, сливы, айва, груши, яблоки, миндаль, грецкий орех, гранаты, винные ягоды. Виноградные лозы, а также винные ягоды и гранаты приходится на зиму закрывать землей. Часть садов обыкновенно занята декоративными насаждениями, дающими также строевой лес и дрова (ива, тополь, ясень, вяз). Довольно важное значение имеет также для городских жителей и огородничество. Несмотря на многочисленность садов, Э. малопривлекательна: множество улиц и построек имеют азиатский характер и не отличаются благоустройством. Крепость в южной части города, на крутом, обрывистом берегу Занги, с сардарским дворцом, мечетью и старинным собором; мечеть красивой отделки, с двором, осененным вековыми вязами. Между городом и крепостью английский сад, а против крепости, на правом берегу Занги, казенный Сардарский сад (прежде принадлежал сардару). В армянской церкви Зоравар погребен, по преданию, апостол Анания. Православных церквей 2, армяно-григорианских — 6, шиитских мечетей — 7.

Население Э. (17345 мужчин и 11688 женщин) слагается из русских — 2 %, армян — 48 % и адербейджанских татар — 49 %; остальные — грузины, евреи и проч. Фабрично-заводская промышленность в Э. развита слабо; преобладают кустарно-ремесленные промыслы, обороты которых достигают 157300 руб. (1900 г.). Главные заводские производства — виноградно-водочное, спиртоочистительное и пивоваренное. В городе (1899 г.) 458 торговых заведений, из коих 260 имеют оборот (каждое) до 5000 руб., 149 — по 20000 руб., 34 — по 50000 руб. и 15 — свыше 50000 руб. Общая сумма оборотов всех этих заведений исчисляется в 5854400 руб. Мужская и женская гимназии, учительский институт, 7 городских училищ, 8 частных учебных заведений. Э. лежит в 352 верстах по железной дороге от города Тифлиса и в 175 верстах по колесной дороге от Джульфы, через которую направляется главнейший торговый обмен с Персией.

ترجمه انگلیسی:

- the provincial city of Erivan province, in its central part, on the right bank of the Zangi river, at an altitude of 3229 feet above sea level, at 40 ° 10 'north latitude and 44 ° 30' east longitude from Grinich, in a basin surrounded from the north-west and northeast by steep hills, and from the south and southwest open to the vast plain of Araks, beyond which stands Ararat. Under the city, with gardens, 9,450 acres; houses 3171. Territory E. is irrigated by channels removed from the Zangi River and the Kirch-Bulakh River; water quality is unsatisfactory. Climatic conditions of E. differ in extremes of summer and winter temperatures and generally cannot be called favorable. The average temperature in January is -9 °, February-2.8 °, March + 5.0 °, April + 12.6 °, May + 18.8 °, June + 2 1.4 °, July + 24.3 °, August + 25 °, September + 20.6 °, October + 13.6 °, November + 6.2 ° and December –1.4 °. The average temperature of the year is + 11.2 °. In winter, frosts often reach -20 °, and sometimes -26.7 °. The number of days with precipitation 93, the annual rainfall 324 mm; most of them occur in April, May, November and February. In August and October, 9-15 mm falls. In summer, in July and August, the temperature rises to 40 ° in the shade. Unbearable heat is somewhat weakened by frequent northeasterly winds blowing during the whole warm time from the hills located north of the city. These winds, which reach their greatest strength in the hottest time of the year, raise clouds of caustic dust and are generally very unpleasant, have, however, a relatively beneficial effect, clearing and ventilating the city somewhat. The summer heat, due to the poor sanitary condition of the city, as well as the abundance of midges, mosquitoes and other insects, makes it extremely difficult to stay in the summer, as a result of which the more affluent people move to the nearest village, located much higher than the city, Kanakir, and the local administration relocates to the Darachichag tract, 57 versts north of E. Grape, apricots, peaches, plums, quinces, pears, apples, almonds, walnuts, pomegranates, and wine berries are grown in orchards, which are of great help to the urban population. Vines, as well as wine berries and pomegranates, have to be covered with earth for the winter. Part of the gardens is usually occupied by ornamental plantations, which also provide timber and firewood (willow, poplar, ash, elm). Gardening is also quite important for urban residents. Despite the numerous gardens, E. is unattractive: many streets and buildings are Asian in nature and are not distinguished by landscaping. A fortress in the southern part of the city, on the steep, steep bank of Zangi, with a Sardar palace, a mosque and an old cathedral; a beautifully decorated mosque, with a courtyard, autumnal centuries-old elms. Between the city and the fortress there is an English garden, and against the fortress, on the right bank of Zangi, is the state Sardar garden (formerly belonged to the sardar). In the Armenian church Zoravar is buried, according to legend, the Apostle Ananias. Orthodox churches 2, Armenian-Gregorian - 6, Shiite mosques - 7.

The population of Erivan(17,345 men and 11,688 women) is composed of Russians - 2%, Armenians - 48%, and Aderabei Tatars - 49%; the rest are Georgians, Jews, and so on. Factory industry in E. is poorly developed; handicrafts and crafts prevail, the turnover of which reaches 157300 rubles. (1900). The main factories are grape-vodka, distillery and brewing. In the city (1899), 458 trade establishments, of which 260 have a turnover (each) of up to 5,000 rubles, 149 - 20,000 rubles each; 34 - 50,000 rubles each. and 15 - over 50,000 rubles. The total turnover of all these institutions is estimated at 5,854,400 rubles. Male and female gymnasiums, teacher training institute, 7 city schools, 8 private educational institutions. E. lies 352 versts by rail from the city of Tiflis and 175 versts by rail from Julfa, through which the most important trade exchange with Persia is sent.

این توصیف دانشمنامه دانشنامه افرون و بروک‌هاوس از شهر ایروان در ابتدای قرن بیستم است. در آن زمان در شهر ایروان 7 مسجد شیعه، 6 کلیسای حواری ارمنی و 2 کلیسای ارتودوکس وجود داشته است.

Abadpours (بحث) ‏۳۱ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۲۰:۲۹ (UTC)

در رابطه با منابع (مرجع 4):

عبارت

پس از تصرف ایروان توسط نیروهای روس، مسجد اصلی قلعه ایروان که به سال 1582 توسط ترکها ساخته شده بود، به دستور ژنرال ایوان پاسکویچ به کلیسای ارتودوکس تبدیل شد. این کلیسا به تاریخ 6 دسامبر 1827 تقدیس شد و کلیسای مریم مقدس نام گرفت.

دقیقا ترجمه شده ی عبارت

After the capture of Yerevan by Russians as result of the Russo-Persian War, the main mosque in the fortress, built by Turks in 1582, was converted to an Orthodox church under the orders of the Russian commander, General Ivan Paskevich. The church was sanctified on December 6, 1827 and named the Church of the Intercession of the Holy Mother of God.

است. در صفحه ی 359 کتاب Кавказская война. Том 3. Персидская война 1826-1828 гг نوشته شده:

Паскевич желал увековечить память покорения персидской твердыни основанием нового храма, достойного самого события. И вот, по его ходатайству, главная эриванская мечеть, построенная турками в 1582 году и украшавшаяся золотой луной, была обращена в православную церковь, во имя Покрова Пресвятой Богородицы, в память взятия в этот день крепости. Стараниями Нерсеса храм приготовлен был ко дню тезоименитства государя императора. К этому времени с берегов Невы на берега Занги присланы были священная ризница, иконостас, драгоценная утварь и августейший дар двух императриц, Марии Федоровны и Александры Федоровны,–одежды на престол и на жертвенник и три воздуха, вышитые их собственными руками. Освящение храма совершилось 6 декабря 1827 года.

که ترجمه انگلیسی آن:

Paskevich wanted to perpetuate the memory of the conquest of the Persian stronghold with the foundation of a new church worthy of the event itself. And so, at his request, the main Erivan mosque, built by the Turks in 1582 and decorated with a golden moon, was converted to the Orthodox Church, in the name of the Protection of the Holy Virgin, in memory of the taking of the fortress on this day. Through the efforts of Nerses, the temple was prepared on the day of the namesake of the emperor. By this time, from the banks of the Neva to the banks of Zanga, a sacred sacristy, an iconostasis, precious utensils and the August gift of two empresses, Maria Fedorovna and Alexandra Fedorovna, were sent — clothes on the throne and on the altar and three airs embroidered with their own hands. The consecration of the temple took place on December 6, 1827.

‌می‌باشد. کتاب را می‌توانید از اینجا دانلود کنید.

Abadpours (بحث) ‏۱ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۰:۲۰ (UTC)