وسیله پرتاب سنگین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
در جهت عقربه‌های ساعت از بالا به چپ: دلتا ۴ سنگین، چانگ ژنگ ۵، آریان ۵، پروتون-ام
اطلاعات کلی کلاس
نام:Heavy-lift launch vehicle
کاربران:Various space organizations
جایگزین:Medium-lift launch vehicle
جایگزین شده با:پرتابگر فوق سنگین
ساخت:۱۹۶۶–
فعال:
بازنشسته:
مشخصات اصلی
پیشرانه: انواع موتورهای سوخت مایع و جامد
ظرفیت:
  • ۲۰–۵۰ تن متریک (ناسا)
  • ۲۰–۱۰۰ تن متریک (روسیه)

وسیله پرتاب سنگین (انگلیسی: Heavy-lift launch vehicle) یک وسیله بالابر پرتاب مداری است که می‌تواند برای بالابردن و رساندن مقدار زیادی محموله به مدار مورد نظر نیروی لازم را ایجاد کند. وسیله‌های نقلیهٔ پرتاب سنگین معمولاً قادر به بلند کردن محموله‌های بین ۲۰٬۰۰۰ تا ۵۰٬۰۰۰ کیلوگرم (۴۴٬۰۰۰ تا ۱۱۰٬۰۰۰ پوند) (برابر طبقه‌بندی ناسا) یا ۲۰٬۰۰۰ تا ۱۰۰٬۰۰۰ کیلوگرم (۴۴٬۰۰۰ تا ۲۲۰٬۰۰۰ پوند) برابر طبقه‌بندی روسی)،[۱] به مدار پایینی زمین (LEO) هستند. از سال ۲۰۲۳، وسیله‌های نقلیهٔ پرتاب سنگین عملیاتی شامل چانگ ژنگ ۵، پروتون-ام و دلتا ۵ سنگین هستند.[۲]

علاوه بر این، Angara A5، Falcon 9 Full Thrust و فالکون هوی نیز برای ارائهٔ قابلیت‌های حمل سنگین حداقل در برخی از پیکربندی‌ها طراحی شده‌اند، اما هنوز این که محموله ۲۰ تنی را به مدار LEO حمل کنند، ثابت نشده‌است. چندین موشک سنگین دیگر در حال توسعه هستند. یک HLV بین وسایل نقلیه پرتاب با بالابر متوسط و وسایل نقلیه پرتاب فوق سنگین بالابر است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Osipov, Yuri (2004–2017). Great Russian Encyclopedia. Moscow: Great Russian Encyclopedia. Archived from the original on 27 May 2021. Retrieved 9 June 2021.
  2. NASA Space Technology Roadmaps – Launch Propulsion Systems, p.11 بایگانی‌شده در ۲۴ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine: "Small: 0-2t payloads, Medium: 2-20t payloads, Heavy: 20-50t payloads, Super Heavy: >50t payloads"

پیوند به بیرون[ویرایش]