دلتا ۴ سنگین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
دلتا ۴ سنگین
راه‌اندازی دلتا ۴ سنگین از پایگاه نیروی هوایی وندنبرگ
عملکردOrbital وسیله پرتاب سنگین
سازندهائتلاف پرتاب و راه‌اندازی
کشور مبدأایالات متحده
هزینهٔ هر پرتابUS$350 million[۱]
NRO: US$440 million
ابعاد
بلندی۷۲ متر (۲۳۶ فوت)
قطر۵ متر (۱۶ فوت)
عرض۱۵ متر (۴۹ فوت)
جرم۷۳۳٬۰۰۰ کیلوگرم (۱٬۶۱۶٬۰۰۰ پوند)
تعداد مراحل۲+
ظرفیت
بار مفید به مدار پایینی زمین
جرم۲۸٬۷۹۰ کیلوگرم (۶۳٬۴۷۰ پوند)
بار مفید به مدار انتقالی زمین‌ایستا
جرم۱۴٬۲۲۰ کیلوگرم (۳۱٬۳۵۰ پوند)
راکت‌های مرتبط
خانوادهدلتا ۴
قابل مقایسه با
تاریخچهٔ پرتاب
وضعیتProduction ended
سایت‌های پرتاب
مجموع پرتاب‌ها۱۵
پرتاب(های) موفق۱۴
پرتاب(های) ناتمام۱
نخستین پرواز۲۱ دسامبر ۲۰۰۴ (USA-181)
آخرین پرواز۲۲ ژوئن ۲۰۲۳ (NROL-68)
افراد یا محموله‌های منتقل‌شده
بوسترها (CBC)
شمار بوسترها۲
بلندی۴۰٫۸ متر (۱۳۴ فوت)
قطر۵٫۱ متر (۱۷ فوت)
جرم خالی۲۶٬۰۰۰ کیلوگرم (۵۷٬۰۰۰ پوند)
جرم ناخالص۲۲۶٬۴۰۰ کیلوگرم (۴۹۹٬۱۰۰ پوند)
جرم سوخت۲۰۰٬۴۰۰ کیلوگرم (۴۴۱٬۸۰۰ پوند)[۲]
پیشرانه1 RS-68A
بیشینهٔ رانش۳٬۱۴۰ کیلونیوتن (۷۱۰٬۰۰۰ پوند-نیرو)
مجموع رانش۶٬۲۸۰ کیلونیوتن (۱٬۴۱۰٬۰۰۰ پوند-نیرو)
تکانه ویژهسطح دریای آزاد: ۳۶۰ ثانیه (۳٫۵ کیلومتر بر ثانیه)
خلأ: ۴۱۲ ثانیه (۴٫۰۴ کیلومتر بر ثانیه)
مدت‌زمان سوختن242 seconds[۳]
سوختهیدروژن مایع / اکسیژن مایع
مرحلهٔ First(CBC)
بلندی۴۰٫۸ متر (۱۳۴ فوت)
قطر۵٫۱ متر (۱۷ فوت)
جرم ناخالص۲۲۶٬۴۰۰ کیلوگرم (۴۹۹٬۱۰۰ پوند)
جرم سوخت۲۰۰٬۴۰۰ کیلوگرم (۴۴۱٬۸۰۰ پوند)
پیشرانه1 RS-68A
بیشینهٔ رانش۳٬۱۴۰ کیلونیوتن (۷۱۰٬۰۰۰ پوند-نیرو)
تکانه ویژهسطح دریای آزاد: ۳۶۰ ثانیه (۳٫۵ کیلومتر بر ثانیه)
خلأ: ۴۱۲ ثانیه (۴٫۰۴ کیلومتر بر ثانیه)
مدت‌زمان سوختن328 seconds
سوختهیدروژن مایع / اکسیژن مایع
مرحلهٔ Second(DCSS)
بلندی۱۳٫۷ متر (۴۵ فوت)
قطر۵٫۱ متر (۱۷ فوت)
جرم ناخالص۳۰٬۷۰۰ کیلوگرم (۶۷٬۷۰۰ پوند)
جرم سوخت۲۷٬۲۲۰ کیلوگرم (۶۰٬۰۱۰ پوند)
پیشرانه1 RL10-B-۲
بیشینهٔ رانش۱۱۰ کیلونیوتن (۲۵٬۰۰۰ پوند-نیرو)
تکانه ویژه۴۶۲ ثانیه (۴٫۵۳ کیلومتر بر ثانیه)
مدت‌زمان سوختن1125 seconds
سوختهیدروژن مایع / اکسیژن مایع

دلتا ۴ سنگین (انگلیسی: Delta IV Heavy) یا (Delta 9250H) یک وسیلهٔ نقلیهٔ پرتاب بالابر سنگین مصرفی است که بزرگ‌ترین نوع از خانواده دلتا ۴ است. این سومین وسیله پرتاب پر ظرفیت جهان است که در حال استفاده است، پس از سیستم پرتاب فضایی ناسا و فالکون هوی اسپیس اکس و پس از آن، چانگ ژنگ ۵ شرکت علوم و فناوری هوافضای چین (CASC).[۴][۵] این بالابر سنگین توسط ائتلاف پرتاب و راه‌اندازی (ULA) ساخته شده‌است و اولین بار در سال ۲۰۰۴ راه‌اندازی شد.[۶] ULA در سال ۲۰۲۴ دلتا ۴ سنگین را بازنشسته خواهد کرد.[۷] تا ژوئن ۲۰۲۳، یک پرتاب برنامه‌ریزی شده باقی مانده بود.

منابع[ویرایش]

  1. "ULA CEO Tory Bruno". twitter.com. Retrieved 12 February 2018. Delta IV Heavy goes for about US$350M. That's current and future, after the retirement of both Delta IV Medium and Delta II.
  2. "Delta IV Heavy". Spaceflight 101. Retrieved July 26, 2014.
  3. "Delta IV Payload Planner's Guide, June 2013" (PDF). United Launch Alliance. Archived from the original (PDF) on July 10, 2014. Retrieved July 26, 2014.
  4. "Mission Status Center". Spaceflight Now. Retrieved 26 July 2014. The ULA Delta 4-Heavy is currently the world's largest rocket, providing the nation with reliable, proven, heavy lift capability for our country's national security payloads from both the east and west coasts.
  5. Chang, Kenneth (6 February 2018). "Falcon Heavy, SpaceX's Big New Rocket, Succeeds in Its First Test Launch". The New York Times. Retrieved 6 February 2018. The Falcon Heavy is capable of lifting 140,000 pounds to low Earth orbit, more than any other rocket today.
  6. "Boeing Delta IV Heavy Achieves Major Test Objectives in First Flight" بایگانی‌شده در ۱۹ آوریل ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine, Boeing, 2004, accessed 22 March 2012
  7. Erwin, Sandra (24 August 2020). "ULA to launch Delta 4 Heavy for its 12th mission, four more to go before rocket is retired". SpaceNews. Retrieved 29 August 2020.

پیوند به بیرون[ویرایش]