واسیلی شاروفسکی
Vasyl Sharovsky | |
|---|---|
| نام بومی | Василь Михайлович Шаровський |
| زاده | ۲۴ دسامبر ۱۸۹۱ هولیایپوله، شهرستان الکساندروفسکی، استان یکاتری‌ناسلاوسکا، امپراتوری روسیه |
| درگذشته | ۲۵ آوریل ۱۹۳۸ (۴۶ سال) شوروی |
| وفاداری |  امپراتوری روسیه (۱۹۱۴–۱۹۱۷) جمهوری خلق اوکراین (۱۹۱۷–۱۹۱۸) ماخنووشچینا (۱۹۱۸–۱۹۲۱) |
| در خدمت |  ارتش امپراتوری روسیه (۱۹۱۴–۱۹۱۷) گارد سیاه (۱۹۱۷–۱۹۱۸) ارتش شورشی انقلابی اوکراین (۱۹۱۸–۱۹۲۱) |
| سال‌های خدمت | ۱۹۱۴–۱۹۲۱ |
| درجه | فرمانده توپخانه |
| جنگ‌ها/عملیات‌ها | |
واسیلی میخایلوویچ شاروفسکی (۲۴ دسامبر ۱۸۹۱–۲۵ آوریل ۱۹۳۸) عضو شورای مرکزی اوکراین، یک آنارکو کمونیست و فرمانده توپخانه ارتش شورشی انقلابی اوکراین بود.
زندگی‌نامه[ویرایش]
واسیلی میخائیلوویچ شاروفسکی در ۲۴ دسامبر ۱۸۹۱ در هولیایپوله به دنیا آمد.
با شروع جنگ جهانی اول به جبهه فراخوانده شد. در دوران خدمت، عنوان آتش‌نشان ارشد را دریافت کرد. زمانی که در ارتش خدمت می‌کرد، به حزب سوسیالیست-انقلابی اوکراین پیوست، سپس به بوروتبیست‌ها پیوست و سرانجام به یک کمونیست آنارشیست تبدیل شد. در سال ۱۹۱۷، فرمانده توپخانه نیروهای سازماندهی شده «گارد سیاه» در هولیایپوله شد. در اوت ۱۹۱۷ او از طرف شورای نمایندگان دهقانان سراسر اوکراین و به عنوان نماینده منطقه الکساندروفسکی آویزد (واقع در استان یکاتری‌ناسلاوسکا) به عضویت شورای مرکزی اوکراین درآمد. در آوریل ۱۹۱۸، شاروفسکی به همراه گروهی از افسران سابق ارتش امپراتوری روسیه کودتایی را در هولیایپوله علیه اقتدار شورا سازماندهی و رهبری کردند و پس از آن نیروی‌های خود را جهت رویارویی با واحدهای ارتش اتریش-مجارستان، ارتش امپراتوری آلمان و ارتش خلق اوکراین آماده نمودند.[۱]
از ژانویه تا ژوئن ۱۹۱۹، او تبدیل به یکی از فرماندهان تیپ سوم زادنیپروسک (توپخانه) که تحت فرماندهی نستور ماخنو بود، شد. از سپتامبر تا دسامبر ۱۹۱۹، او تبدیل به دستیار ارشد توپخانه ارتش شورشی انقلابی اوکراین (RIAU) شد. از ژوئیه ۱۹۲۰ تا ژانویه ۱۹۲۱، او فرمانده توپخانه ارتش شورشی انقلابی اوکراین بود. در ژانویه ۱۹۲۱، در منطقه کورسون، واسیلی از واحدهای ارتش شورشی انقلابی اوکراین جدا شد.[۲]
در سال ۱۹۳۰ در هولیایپوله مشغول تدریس شد.[۱] در ۱۶ فوریه ۱۹۳۸، او توسط تروییکای کمیساریای خلق در امور داخلی در استان دنیپروپتروفسک، به اتهام رهبری یک «سازمان آنارکو-ماخنویست ضد انقلاب» و تدارک قیام مسلحانه دستگیر شد. سرانجام او در ۲۵ آوریل ۱۹۳۸ توسط جوخه آتش اعدام شد.
در فرهنگ عامه[ویرایش]
در گزارش ۶ آوریل ۱۹۱۹ روزنامه بلشویک ایزوستیا نام شاروفسکی دیده می‌شود که بدین شرح است:
در میان ماخنویست‌ها افراد بسیار شجاع و با استعداد زیادی وجود دارد. به عنوان مثال، دو نفر با نام‌های چوچکو و شاروفسکی که فرمانده توپخانه هستند، از این قبیل افراد هستند. هر دو نفر که در خط مقدم خدمت می‌کنند هیچ آموزشی ندیده‌اند، اما قادر به درک کامل عملیات رزمی هستند، آنها به طرز ماهرانه‌ای توپخانه را تنظیم می‌کنند و با خونسردی بی نظیر قادر به هدف قراردادن هر نوع هدفی با دو یا سه شلیک هستند. [۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Belash & Belash 1993, p. 28.
- ↑ Belash & Belash 1993, p. 584.
- ↑ Danilov & Shanin 2006, p. 103.
کتاب‌شناسی[ویرایش]
- Belash, Alexander; Belash, Victor (1993). Дороги Нестора Махно (PDF) (به روسی). Kyiv: РВЦ "Проза". ISBN 9785770738148. OCLC 429142607.
- Danilov, Viktor; Shanin, Teodor (2006). Нестор Махно. Крестьянское движение на Украине. 1918—1921 (به روسی). ROSSPEN. ISBN 5824307695. OCLC 741204339.
- Malet, Michael (1982). Nestor Makhno in the Russian Civil War (به انگلیسی). London: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-333-25969-6. OCLC 8514426.
- Skirda, Alexandre (2004) [1982]. Nestor Makhno–Anarchy's Cossack: The Struggle for Free Soviets in the Ukraine 1917–1921 (به انگلیسی). Translated by Sharkey, Paul. Oakland: AK Press. ISBN 978-1-902593-68-5. OCLC 60602979.