پرش به محتوا

هوش ارتباطی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در ارتباطات گفتاری، هوش یا قابل فهم بودن (Intelligibility)، معیاری است برای اینکه گفتار در شرایط مشخص چقدر قابل درک است. قابلیت درک تحت تأثیر سطح (بلند اما نه خیلی بلند) و کیفیت سیگنال گفتار، نوع و سطح نویز پس‌زمینه، طنین (برخی بازتاب‌ها اما نه خیلی زیاد) و برای گفتار روی دستگاه‌های ارتباطی، ویژگی‌های سیستم ارتباطات. یک معیار استاندارد رایج برای کیفیت درک گفتار، شاخص انتقال گفتار (STI) است. مفهوم درک گفتار به چندین زمینه از جمله آواشناسی، عوامل انسانی، مهندسی آکوستیک و شنوایی‌سنجی مرتبط است.

استانداردهای قابل فهم

[ویرایش]
کمیتی که باید اندازه‌گیری شود واحد اندازه‌گیری ارزش‌های خوب
STI قابل فهم (معروف بین‌المللی) > 0.6
کشورهای مستقل مشترک‌المنافع قابل فهم (معروف بین‌المللی) > 0.78
% Alcons از دست دادن چرخش زبانی (articulation) (محبوب در ایالات متحده) < 10%
C50 شاخص وضوح (در آلمان گسترده‌است) > 3 دسی بل
راستی (منسوخ) قابل فهم (معروف بین‌المللی) > 0.6

منابع

[ویرایش]